Toen we lang geleden in Sissinghurst de engel hengel voor het eerst zagen waren we meteen compleet verslagen door deze betoverende klokjes bloemen aan ijle stengels uit een pol gras.
Dit is een vorm voor beginners die veel gemakkelijker bloeit.
Uit Zuid Afrika, dus tijdens strenge winters met wat stro of sparrentakjes afdekken. Goede drainage helpt ook.

Elfachtige vliegertjes op een rij.

Digitalis ferruginea 'Gigantea' is zelden echt meerjarig; reken hooguit op een jaar of drie. Dat geldt alleen onder zeer ideale omstandigheden. Maar men moet ze minstens een keer gehad hebben want ze zijn bijzonder spectaculair. Ze doen iets met je tuin, die sprookjesachtige toortsen. Het donkergroen rozet is al mooi en daaruit wordt een hoofdaar met vertakkingen afgevuurd die zich maar heel langzaam aan de zwaartekracht onttrekt. Niet voor consumptie, Digitalis is giftig.

Uitzaaien doen ze zelden vanzelf , maar van een plant oogst je miljoenen zaden.

Een heerlijke mediterrane weefplant die niet alleen vast is, dus een paar jaar blijft leven, maar zich ook nog speels en niet hinderlijk uitzaait.

Lange smalle aren met heel veel kleine citroengele bloemen.
Ze staan tussen mijn Salie, Santolina en lavendel.

In Zuid-Frankrijk kwam ik dit schatje regelmatig tegen.

Iedereen is het met ons eens over deze, je kan niet anders dan er van houden.

De dichtbezette kaarsrechte toorts produceert zoals de naam belooft eindeloos veel kleine mokka bruine bloemen.
Het blad heeft fijne zilveren randjes. Geweldig in je mediterrane border, tussen de lavendels en ook echt betrouwbaar vast.

Een sprookjesplant.

Heel gewoontjes misschien voor sommigen; een zuiver wit met maar weinig vlekjes, tweejarig vingerhoedskruid. Maar ik geniet er nog steeds erg van.

Ze staat bekend als geneeskruid, maar mocht je ze net als ik alleen maar nodig hebben om er van ver van te genieten, dan kan dat dus gerust.

Ze zaaien zich zelf uit als ze op de juiste plek staan.

Deze kruising van Digitalis purpura x Digitalis grandiflora hoort meer thuis in de schaduw en heeft ondanks haar kleur ook niet echt een mediterrane uitstraling. In het Engels wordt ze wel strawberry foxglove genoemd en haar kleur 'crushed strawberry'. Rob Leopold introduceerde speciaal voor deze plant de fruitige kleur 'watermeloen' en citeert daarbij de zaad koning Jelitto met zijn 'Himbeerrosa'.
Eetbaar zijn ze niet.
Soms zijn ze meerjarig.

Ze noemen het een ster, of is het een ijsbloem?

Wij denken dat je deze plant nodig hebt omdat je er zulke geweldige composities mee kunt maken.
Voegt betrouwbaar lang iets toe aan je compositie. Zelfs in de winter, als ijsbloem nog van waarde.

Knip ze dus in het voorjaar.

Deze 'schijn-distels' zijn van groot nut als textuurplant.

Ze verdragen alles, van zware concurrente tot droogte en koude.

Van nature komen ze voor in onder andere midden, zuid en oost Europa.

Bovendien bevorderlijk voor bijen, vlinders en andere nuttige insecten.

We hebben hier lang over getwijfeld.

Want koniginnekruid hoort gewoon groots te zijn, de bloemschermen net zo.

Maar deze belooft dat waar te maken in de kleinere tuin.

De bijen en vlinders zijn bijzonder blij met deze late dracht.

Wat lager dan de soort en met veel grotere schermen.
Ze moet een aantal jaren staan voordat zichtbaar wordt wat hier mee bedoeld is. Maar dan is het ook een echte blijver die onverwoestbare pollen maakt.

Geweldig ook voor vlinders.

Overweldigend in het najaar. We hebben ze massaal staan. Je moet er wel wat plaats voor hebben.

Een mooie Amerikaanse vondst die nu bijna 25 jaar geleden in een enorm tempo terrein heeft veroverd en in 2003 vaste plant van het jaar werd. De stengels en het blad zijn diep chocolade bruin. Met name in de zon is de bladkleur heel uitgesproken. Maar zelfs in de diepe schaduw is ze nog indrukwekkend.
De bloemen zijn tamelijk onbeduidende witte knopjes maar ze zorgen wel voor contrast. Knip ze gerust een keer half terug in de zomer het gaat vooral om het blad van pure chocolade.

Uit het wild in de buurt van Nice, natuurlijk.
Maar evengoed bijzonder sterk en winterhard. Bloei van begin zomer tot herfst.
Misschien wel de allersterkste en beste wolfsmelk van allemaal maar wel soms kortlevend.
Geef ze de ruimte, ze groeit breed uit. Het fijne naaldvormige blad knip je in het voorjaar diep terug.

Iedereen moet deze geweldige gele wolkjes planten.

'Rügen' is een oud Duits ras bosaardbei geselecteerd op productie, deze verbetering belooft zelfs nog iets meer opbrengst en minder ranken.

Het zijn geen kiloknallers en ze worden daarom ook niet of nauwelijks commercieel geteeld. Maar ze zijn natuurlijk fantastisch van smaak.
Je kunt ze het beste zien als gezonde bodembedekker waar in de zomer snoepjes aan groeien.

De vruchten zijn subliem. Vooral zoet maar met de juiste dosis aroma.
Van de bloemen kun je in ieder geval stellen dat ze erg bijzonder zijn voor een aardbei. Mooi vinden mag ook.

Behandel ze als gewone aardbeien of plant ze als bodembedekker vooraan in een border.

Lekker gek.

Een in België inmiddels uitgestorven, in Nederland schaarse, beschermde soort. Je vindt ze nog langs de Vecht, de IJssel en aan het Zwarte Water bij Zwolle en natuurlijk Zuid Europa waar ze ook zeldzaam zijn.
Een bijzonder tere schoonheid die van nature groeit aan water of in overstromingsgebieden waar ze haar zaden via het water kan verspreiden. Ze levert nectar en stuifmeel voor wilde bijen, hommels en honingbijen.
Combineren met sleutelbloemen.

'Meidrank' zeggen de Walen vanwege de frisse voorjaarsdrank gemaakt met het blad en de bloemen. Het is bovendien een traditionele (ouderwetse) makkelijke bodembedekker voor de niet te droge diepe schaduw. Zet ze maar in vergeten hoekjes onder de struiken.
Wanneer Asperula wordt gedroogd neemt de hooi-geur toe, de stof die dat veroorzaakt heet cumarine (in grote hoeveelheden giftig). Een bosje aan het hoofdeinde helpt dankzij dat stofje bij het inslapen.

Ik heb de actrice nooit ontmoet, maar vermoed dat de plant een grotere freak is. Beide zijn sterren, dat hebben ze gemeen.

Er is wat discussie over de herkomst, wij denken: Geranium psilostemon x Geranium oxonianum.

Maar een leuk, lang bloeiend, gek en makkelijk ding is het zeker.

Zeer rijk maar niet al te lang bloeiend met grote aangenaam blauwe geaderde bloemen
Het is een kruising van G. renardii x G. platypetalum, gemaakt door Yvan Louette, Voor deze heb ik hem persoonlijk bedankt. Hij heeft zijn proefvelden voor rozen en geranium kruisingen ingericht in de tuinen van het gemeentehuis van Chaumont - Gistoux

Het ronde blad van Geranium renardii maar dan iets minder grijs.

Deze spreidende plant vormt een heuveltje blad, dat in het voorjaar lange tijd geel blijft. Ze is doorbloeiend met 3 cm grote bloemen in een vreemde mat violet roze kleur met een donker paars hart en zwaar geaderd. De kleur is precies gelijk aan die van Verbena stricta die ik voor de grap ernaast zette. Kruising van G. lambertii x G. procurrens, ontstaan bij Washfield omstreeks 1981.

Een oude favoriet.

Kruising van G. renardii x G. platypetalum. Iets groener blad dan G. renardii maar wel de mooie ronde gerimpelde bladvorm, grote diepblauwe bloemen en rijk bloeiend. Gevonden door Yvan Louette die zijn proefvelden heeft ingericht in de tuinen van het gemeentehuis van Chaumont-Gistoux waar hij destijds ook werkte.
'La Terre Franche' was een vrije enclave binnen het Prinsbisdom Luik.
Ik heb Yvan mede namens jullie bedankt in de tuin het oud kasteel van de Prins Bisschop zelf.

Dit zijn van die lage bodembedekkende geraniums met fijne geaderde bloemen en donkere hartje.

Ze zijn wat kwetsbaar, staan graag in de volle zon en liever niet op natte, te rijke grond. Je zou het bijna rotsplanten kunnen noemen.

Maar lieflijk dus en prima houdbaar en vast op doorlatende grond.

'Spessart' is gezond en groeit krachtig plat over de grond ze heeft een zwak roze zweem over de bloemen.

Het blad is bijzonder sterk aangenaam geurend en heeft een rode herfstkleur.

Terugknippen lijdt niet tot herbloei, maar is wel goed voor de plant, je mag er met de grasmaaier over en krijgt dan snel weer fris nieuw blad.

Ouderwets en grondig goed.

Heerlijk glanzend, diep donker purper blad en grote helder blauwe bloemen.

Geen harde groeier en als ze moe is van al dat trage groeien en dan ook nog bloeien wil ze wel eens ten prooi vallen aan wat meeldauw. Dat is gewoon een teken van uitputting en gaat vanzelf weer over.

Zeer aansprekend, maar niet zo heel gemakkelijk.

Dit lijkt een beetje op de bekende kruisingen met Geranium platypetalum, zoals 'Terre Franche' en 'Phlippe Vapelle', maar het is een omstreeks 1980 door Hans Simon wild gevonden vorm van renardii.

Opvallend zijn de extra scherp getekende aders in de bloem. het blad is heerlijk grijs en zacht.

Een betrouwbare vaste plant, perfect voor border randen waar ze een rustpunt vormt met haar groen-grijs ronde blad.

De makkelijkste bloeier en groeier van alle Geranium sanguineum varianten.

Een klassieker, maar terecht nog steeds zeer veel toegepast.

Grote bleekroze bloemen met donker roze aders, zeer lang bloeiend.

Ongecompliceerd lekker lang lieflijk.