Verheven zinnenprikkelende geur, prachtig met purperen vlekken en aders doorlopen blad, en eindeloos bloeiend met paarse bloemetjes. Deze is in alle opzichten een klasse apart. Vanwege het harige blad vinden wij het vooral een sier-geur-vorm van basilicum die heel mooi staat in potten op het terras en daarbij heerlijke geur afgeeft. Wanneer er geen andere basilicum voorhanden is smaakt deze opperbest. Het is een vaste plant met een verhoutende stam. Als je ze wilt overhouden moet dat heel warm en licht achter je keukenraam.

Een nieuwe gestekte, dus vaste vorm van groene fijnbladige basilicum die warm en licht binnen kan worden overwinterd.

We hebben er nog maar een paar jaar ervaring mee. Maar het ziet er naar uit dat deze veel sterker is dan gezaaide, koud weer beter verdraagt en redelijk goed binnen kan overwinteren.

Ze neigt nauwelijks tot bloeien, wat de bladproductie zeer ten goede komt.

Een dwerg basilicum met fijn klein groen met purper blad en donkerroze bloemen.

Een ontzettend lekker geurende potplant met sierlijk blad en leuke bloemen. Natuurlijk ook in de keuken te gebruiken, maar misschien is dat jammer van het leuke blad.

Het zijn gestekte vaste planten die je binnen, warm en licht, kunt overwinteren.

Kaneelbasilicum is gewone Genovese maar dan extra extra sterk. De tuinman van Sai Baba gaf ons via via deze als 'heilige' basilicum wat officieel niet klopt. Maar goddelijk zijn ze allemaal.

Deze is extra sterk geurend en dieper gekleurd.

De geur alleen is eigenlijk al genoeg.

'Green Ruffles' is een grootbladige basilicum. Het blad is zwaar gekroesd en ingesneden. De geur heeft een vleugje anijs.

Basilicum met een drop smaak.

Ruik er maar even aan.

Dit is een vaste, maar nog niet winterharde.

De gestekte basilicums verhouten een beetje en zijn veel sterker dan gezaaide.

Je kunt deze gestekte basilicum binnen overwinteren. Zaad wordt niet gevormd door deze gestekte plant.
Binnen overwinteren boven 15 graden.

Goed van smaak, heerlijk witte bloemen.

Superdwerg met zeer geconcentreerde heerlijk zoete smaak in heel fijn klein blad.

Op de tuintafel in een potje.

Topjes fijnknippen boven je tomaten boterham.

Als de bladkleur er toe doet dan is dit wellicht wat je zoekt.

Dit komt niet in mijn caprese, maar voor gemengde bladsla en broodjes gezond is dit in smalle reepjes een geweldige aanwinst.

Een vleugje anijs in geur en smaak.

In pot houden, warm en vochtig, niet in de felle zon.

Nou, daar is hij dan, de eerste bontbladige basilicum.

Een vaste gestekte soort, je kunt ze dus warm binnen overwinteren. Deze is wel behoorlijk smetgevoelig, dus wees voorzichtig met water. Geef het liefst via een schoteltje onder de pot.

Bijzonder sterk van geur. Geweldig in de keuken.

Het donkerrode blad is zwaar gekroesd en ingesneden. Geur en smaak zijn iets dropachtig. Vaak krijgen roodbladige rassen op den duur een terugval naar groen. Bij 'Purple Ruffles' bedraagt die terugval op het moment ongeveer 4% van het bladoppervlak.

De citroengeur is aangenaam maar subtiel aanwezig bij deze redelijk stevige echte basilicum met een twist.

De geur lijkt op die van Citrus bergamia (van de Earl Grey thee) of bergamot.

Het blad is een beetje mat grijsgroen.

Een ouwe trouwe al, een klassieker.

Een van de beste voor de Thaise keuken.

Thaise basilicum heeft een heel andere geur en ook andere toepassingen dan de Genovese types.

De smaak is kruidig, gepeperd, anijs.

We gebruiken ze graag in groente curry's met kokosmelk, knoflook en chilipepers.

Heel fijntjes is deze hop-marjolein met bellen die bij een wat oudere plant lang uitgroeien.
De bellen zijn veel kleiner en fijner dan die van 'Kent Beauty' maar uiteindelijk wel langer.
Ze is prima winterhard qua temperatuur; hoe kouder hoe beter. Maar ze staat daarbij wel graag droog.

Een typische bergplant zoals je ze in Turkije en Syrië wel tegenkomt.

Zou er dan toch een Origanum zijn die 'Kent Beauty' na al die jaren overtreft? Ik ben er nog niet helemaal uit. Deze introductie lijkt wat op een soort die we jaren geleden op proef kregen. De hopbellen worden nog roder en ze bloeit heel makkelijk.

Hopmarjoleinen groeien in het wild in de Turkse en Syrische bergen waar het in de winter heel koud wordt. Ze zijn dus uitstekend winterhard maar houden niet van nattigheid. Ze ze op een verhoging of een bak met lemige grond.

Een supersterke en makkelijke nog vrij onbekende hopmarjolein.

Uitstekend winterhard, probleemloos in de volle grond, maar ook prima in pot.

Heerlijk sterk van geur maar misschien te mooi om te eten.

Een geweldige, welriekende fee.

Deze 'hop-marjolein' bloeit in prachtige roze 'hopbellen'. Ze steekt wat geur betreft, echte oregano naar de kroon. Maar een plant van dergelijke schoonheid eten we natuurlijk niet op. Prima winterhard want haar ouders komen uit de koude Turkse bergen.

Zorg dat deze beauty droog staat. Knip regelmatig terug, dat versterkt de plant en ze kan daardoor wel drie keer per jaar bloeien.

Nog een nieuw hop-marjoleintje. Fijn van bouw met klein blad en dunne stevige stengels waarschijnlijk afkomstig van Origanum laevigatum, een van de kruisingsouders.

Prima winterhard, mits droog.

De vaste plant van het jaar 1998 (toen hadden we ze al). Lang en rijk bloeiend met grote bloemen in goedgevulde schermen. Het grote bijna ronde blad heeft een mooie textuur die variatie biedt tussen andere planten. In voor en najaar is het donkerrood. 'Rosenkuppel' is fijn materiaal voor combinaties in de border en de vaas.
Voor keukengebruik vinden wij deze niet aromatisch genoeg.

Super voor de tuin en de vaas.

De echte zoete en meest heerlijke marjolein, het belangrijkste Italiaanse keukenkruid na peterselie, is in zuidelijke landen een vaste plant.
Wij kennen haar als een heerlijk eenjarig kruid.
Deze vorm is sterker dan de gezaaide en overleeft niet al te strenge winters gewoon buiten.

Zet haar wat beschut en een beetje droog en je hebt er jarenlang plezier van.

De mysterieuze lang gezochte 'kekik' groeit in kalkrijke grond op grote hoogte in Turkije, Griekenland en op Sicilië.
De smaak is ets meer gepeperd dan die van gewone marjolein, wat meer bonenkruid. Ze behoudt haar smaak beter bij koken.
Ze is rijk aan carvacrol, anti bacterieel, schimmeldodend en kan behalve als keukenkruid zelfs als verfplant worden ingezet. Wij vinden een reinigende thee de beste toepassing.

Een nieuwe hopmarjolein die me sterk doet denken aan een van mijn eerste zo'n 25 jaar geleden gekregen van Michael Lukaszewicz: Origanum 'Barbara Tingay'.
Ze heeft lichtjes behaard donker-grijs-groen rond blad.
Dit soort marjoleinen komen uit het barre Turkse bergklimaat. Ze kunnen dus uitstekend tegen vorst als ze maar niet te nat staan.
Erg leuk op een muurtje waar de bellen overheen hangen.

Wilde Oregano uit Israël met een soort van bonenkruid-majoraan geur.

Dit is zeer waarschijnlijk de legendarische hysop uit de bijbel in; "Asperges me, Domine hyssopo", vertaald als: "besprenkel mij met hysop". Echte hysop komt niet voor in Israël. Za'tar is een mengsel van dit kruid met Sumac, zout en geroosterd sesamzaad, soms olijfolie of nog andere kruiden.
Over dit kruid zijn in het Midden Oosten geen kwesties. Iedereen houdt er van.

Aanbevolen voor keuken gebruik als het een uitstekend winterharde moet zijn.

Ook zeer geschikt als rijk bloeiende bodembedekker in de volle zon. De geur is bijna zo sterk als die van Origanum majorana, de echte oregano.

De krachtigste marjolein dus.
Heerlijk voor keukengebruik en betrouwbaar vast.

Een sterk geurende en gepeperde oregano met lekker grijs blad.

Niet dus die zoete voor bij de pasta.

De smaak houdt het midden tussen bonenkruid en peper.

Verdraagt strenge vorst veel beter dan vocht.