Duidelijk fijner en compacter van bouw dan Lavandula x intermedia 'Alba' ('Hidcote White'). In de bloemen is soms op een charmante manier nog een vleugje porselein blauw te zien, vooral bij kouder weer. Violet is vluchtig. Ze groeit als 'Grosso': Het blad blijft vrij laag bij de grond en de 50 cm lange bloemstengels bepalen de uiteindelijke hoogte van 90 cm. Deze bloemstengels gaan elegant uitspreiden wat de uiteindelijke breedte geeft.
Een in 1994 geïntroduceerde nette rechtopgaande sterk geurende vorm van Grey Hedge (Group). Grote bossige bleek bloeiende plant met dicht grijs blad. Ook wel bekend als 'Grove Ferry'.
Het blad is iets smaller dan bij 'Dutch', de bloemstengels zijn lekker lang. In de winter vormt de plant een mooie en forse grijze bol.
De introductie onder deze naam was in 1994 maar de plant bestond al als onbenoemde cultivar rond 1925.
Onvergetelijkheid, herbenoemd.
De belangrijkste lavendel op meer dan 2/3 van de zuidfranse productie velden heeft sinds de introductie door Pierre Grosso in 1972 stormachtig terrein veroverd.
Het blad blijft relatief laag, maar maakt uiteindelijk een mooi rond heuveltje met vertakkende 50 cm lange bloeistelen die breed naar buiten kunnen staan. Rijk aan etherische olie met een zoete kamfer geur. De bloemaren zijn 5,5 tot 9 cm lang, smal en spits in knop en uitgroeiend tot gedrongen taps toelopend.
Puur destillaat van biologisch geteelde lavandinbloemen. De olie wordt in een destilleerkolf of alambiek met behulp van stoom onttrokken aan de bloemen.
Dit is de sterkst geurende lavendel, hiermee verfris je je hele huis.
Een flesje vakantiegevoel.
eigenschappen: opwekkend, verfrissend, geestversterkend
Let op: Dit is geen plant maar de etherische olie van deze lavendel in een flesje met druppeldop, inhoud circa 10 milliliter.
De originele 'Grappenhall' werd rond 1902 in Engeland geïntroduceerd door Clibran, Altricham.
Wat wij tegenwoordig kennen als 'Grappenhall' is niet dezelfde plant vandaar deze nieuwe naam op gezag van Tim Upson en Susyn Andrews.
Niet zo donker dus, maar wel lange aren en lang breed en grijs blad.
Wannabe 'Grappenhall'.
Een introductie van Peace Tree Farm uit 2012. Door ons ook datzelfde jaar nog voor het eerst opgepot.
Het bijzonder zilver en breed blad met voor lavandin erg donkere bloemen maken dit best de moeite waard.
Een forse, lang bloeiende, sterke, vocht en koude resistente plant met een statige habitat.
Een in zuid Frankrijk van nature voorkomende hybride.
Maar deze is als tuinkruising midden jaren 50 gevonden in Canada.
Ze wordt veel gekweekt in Californië voor verse boeketjes, en potpourri, minder geschikt voor olie productie.
Een grote opgaande struik uit de Mitcham Group met tot 70 cm lange stengels.
Geliefd bij vlinders en een van de sterkst bloemig zoet geurende.
Een, voor lavandin, zeer compacte, relatief lage en rijk bloeiende plant. Uit de Dutch Group.
De eerste en makkelijkst bloeiende van het hele stel. Het blad is fijn grijs.
De bloemen zijn sterk geurend, bleek violet en zeer geschikt om te drogen en van de aar te rissen als losse bloem voor de geur.
Deze in 2023 geïntroduceerde lavandin heeft aangenaam grijs blad en zeer dikke bloeiaren.
Voor een lavandin zou deze zeer goed bestand zijn tegen vocht, warmte en vorst.
We gaan er mee aan de slag, vooral vanwege de bloemen.
Wij vinden deze nogal aanwezig, niet alleen vanwege de intensieve kleur maar ook omdat de plant zo snelgroeiend is. Het is een van de meest winterharde Lavatera.
De kleur is hoewel erg aanwezig goed en bruikbaar in een verantwoorde tuin. Je moet er misschien even aan wennen.
Lang en rijk bloeiend.
Je moet er een stevige snoeischaar bij.
Dit is een van de meest succesvolle pogingen 'Barnsley' te verbeteren. Ze lijken op elkaar, zijn beide wit met een donker hart. De oude bloemen bij 'Blushing Bride' verkleuren echter niet naar roze wat een goede eigenschap is. 'Blushing Bride' groeit wat minder krachtig en blijft ook iets lager.
De levensduur lijkt ons ook wat langer.
Ze zou er bijna van gaan blozen.
Becky stamt uit de jaren 60. Ze ontstond spontaan in een tuin en heeft sindsdien de harten van menig bloemist veroverd.
Een klassieke bloemen bloem.
Lang bloeiende cultivar op stevige weervaste stengels.
Engels: 'Shasta Daisy', naar mount Shasta in Californië. Maar dit is ook bij ons inheems en kan overal groeien.
Klassieke bloemen met een twist zijn leuk.
Deze is prima winterhard en zeer makkelijk.
Heeft een lang leven, ook in de vaas.
Vrolijk braaf vertier.
Oorspronkelijk inheems.
Het zijn ouderwetse planten met inheemse wortels. Uitstekend geschikt dus voor onze tuinen sterk en makkelijk en ook aantrekkelijk voor nuttige insecten, bijen en vlinders.
Compact en rijk bloeiend.
Half gevuld, dus nog wel met een open hart.
Het geheim van eeuwige schoonheid.
Gelukkig makend contrast van dubbel diep rood met zuiver zilver bij deze bijzondere plant gevonden in de kwekerijtuin van Christine Stott in Buckinghamshire.
Een spectaculaire verbetering van wat tot nu toe vanwege de foute kleur wat 'gewoontjes' werd gevonden.
Ze leven niet bijzonder lang tenzij je ze om de paar jaar verjongt door ze te delen.
Ze bloeit zo geweldig lang omdat ze vrijwel geen zaad maakt.
De wondervrucht die volgens sommigen het eeuwige leven dichterbij brengt terwijl anderen wijzen op gifstoffen als atropine die bij de plantenfamilie (aardappel, tomaat) horen. Vast staat dat tussen al dat 'gif' heel veel gezonde vitamines schuil gaan en dat gif met mate ook heel gezond is.
Afkomstig uit China, warmte minnend. Ze groeit verwilderd in onze duinen. Gedoornde struik met smal zilver blad.
De vruchten zijn goed te drogen en lekker in salade.
Een wonderlijke combinatie van diep chocoladebruin blad met wat mij betreft overbodige gele bloemetjes. Het contrast is wel spectaculair. Maar alleen het donkere blad heeft al voldoende sierwaarde. In het vroege voorjaar ziet dat er al heel spannend uit. Op vochtige grond een lekker woekerende plant, maar je haalt er makkelijk van weg wat te veel is. Houdt dus van veel vocht.
Onverwoestbaar makkelijk.
Na jaren wikken en wegen moesten we er toch maar eens aan; zo'n 'onkruidje' in ons sortiment. Ze zijn zo makkelijk, lang bloeiend en insectenvriendelijk dat we er niet onderuit komen.
Je ziet ze wel in prairietuinen, hoewel ze eigenlijk van humusrijke vochtige bodem houden verdragen ze droogte nog best goed.
Ze kan zich rijkelijk uitzaaien.
Zuilvormen maken nauwelijks en alleen korte vruchtbare zijtakken. Het boompje blijft ongeveer even groot en zuilvormig zodat ze ook nauwelijks plaats innemen. Ze kunnen zelfs als een fruithaagje worden toegepast..
De meeste zuilvormen zijn zelfbestuivend, maar een ander ras in de buurt zorgt altijd voor een betere oprbrengst.
'Bolero' heeft fris zoet-zure appels met een rode blos.
Een van de meest geliefde zoet-zure appelrassen, oranje-geel van schil met roomwit vruchtvlees..
Appelrassen zijn niet, of weinig zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver.
'Elstar' is redelijk tot matig zelfbestuivend, nog betere bestuiving mag je verwachten van: 'Golden Delicious', 'James Grieve' of 'Jonathan'.
'Greencats' geeft friszure groene appels vergelijkbaar met 'Granny Smith'. De appels groeien bij deze zuilvorm vrijwel tegen de stam aan korte vruchtloten.
'Greencats' is niet volledig zelfbestuivend. Een ander ras in de buurt zoals 'Redcats' zorgt voor aanzienlijk betere oogst.
De appels rijpen in september.
'James Grieve' is een zelfbestuivende fris zoet-zure appel uit het eind van de 19e eeuw. Het is een van de beste bestuivers voor de meeste andere rassen.
De middelgrote vruchten rijpen groen-geel met een rode blos. Het vruchtvlees is room-wit.
Laagstam appels blijven klein, plukken kan prima zonder ladder.
Een grote fris zoetzure redelijk bewaarbare handappel met een fijne rode blos.
Appelrassen niet altijd zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver. 'Jonagold' is redelijk zelfbestuivend, een betere opbrengst mag je verwachten door er een van de volgende bestuivers bij te planten: Alkmene, Benoni, Discovery, Elstar, Gloster, James Grieve, Jonathan, Laxton Superb, Lombarts Calville, Melrose, Odin of Zoete Oranje.
Al jaren kijken we uit naar de nieuwe roodvlezige rassen, extra rijk aan antioxidanten.
Deze zelf bestuivende zuilvorm blijft laag en smal. Snoeien is niet nodig. Erg leuk om een halfopen haagje mee te maken. Plant in dat geval verschillende rassen om de oogst een beetje te spreiden en voor extra opbrengst door kruisbestuiving.
'Maypole' is goed bewaarbaar en heeft sappig, aromatisch vruchtvlees. De bloemen zijn donkerroze, de schil is donkerrood.
Redcats' is een mooie rode appel met een zoete smaak met een klein zuurtje.
Ze is niet volledig zelfbestuivend plant daarom bijvoorbeeld 'Suncats', 'Greencats' of een andere zuilvormige appel in de buurt.
Zuilvormige appels worden 30 tot 40 centimeter breed en groeien nauwelijks in de hoogte. Ze kunnen in pot op het terras, maar dat betekent wel regelmatig bijmesten en water geven. In de volle grond heb je er geen omkijken naar.