Er bestaan een aantal verschillende kleurvarianten van de oorspronkelijk rood en groen met witte 'Nora Barlow' die in de middeleeuwen al bekend was al 'Rose Columbine'. De groeiwijze is verder identiek. 'Black Barlow' is, voor een goed verstaander was het al duidelijk, de bijna zwarte versie, statig op hoge vertakkende stengels. De gevulde pompon bloemen zijn net roosjes.
Ze zijn gezaaid dus wel wat variabel.
Eindelijk een 'Black Rose'.
Ook zo'n heerlijke stevige voor de overgang tussen zon en schaduw.
De bloemen staan fier op de stevige stengels. De kleur is bijzonder bruikbaar.
Net als de rest een prima snijbloem.
De moeder van alle Barlow's.
Bekend in de middeleeuwen onder de toepasselijke naam: 'Rose Columbine' (Akelei roos). De pomponvormige gevulde bloem aan elegante lange stelen verkleurt van groen tot rood met wit.
Alle andere Barlow-akeleien werden hiervan afgeleid.
Een beminnelijke bloem uit de middeleeuwen.
In de buurt van Monaco zagen we ze in het wild, samen met onder andere Rosmarinus, Cistus, Lavandula stoechas en Myrtus, mediterrane vegetatie van de zure grond dus.
Maar je kunt ze ook in Ierland tegenkomen.
De 'aardbeitjes' zijn hoewel wat droog en stevig prima eetbaar ze doen er een jaar over om rijp te worden. De struik is bladhoudend en ook bij ons voldoende winterhard. Deze compacte dwergvorm blijft fijn handzaam.
Deze bladhoudende mediterrane struik uit de heidefamilie maakt roze bloemen in trosjes. Omdat de vruchten er een jaa20r over doen om te rijpen zie je tegelijk roze vruchten en roze bloemen. De vruchten zijn wat droog, maar prima eetbaar.
We zagen ze aan de Zuidfranse kust, maar ze schijnen ook in Ierland voor te komen.
Voor een beschutte standplaats.