Het vroegst uitlopende siergras dat aanvankelijk amper opvalt, maar vanaf de bloei begin juli voortdurend spannender en aantrekkelijker wordt tot diep in de winter.
Steeds strakker staan ze rechtovereind vanaf de wat lossere bloei.
Combineren met Verbena bonariensis en Selinum wallichianum voor maandenlang plezier.
In het voorjaar terug knippen is niet echt nodig.
Een gemakkelijke zuil voor je prairie.

Een witte selectie van Brian Kabbes die het midden houdt tussen de grootbloemige 'Weißer Riese' en de kleinbloemige 'White Cloud' die door Hans Kramer werd gevonden.
Een goede geurige en al lang mijn favoriete witte bergsteentijm.

Munt, in lieve geurige wolkjes.

Veldras met gevulde roomzachte abrikoos oranje kleuren.

De bloemen eet je door de petalen uit de bodem te trekken en deze over je salade te strooien. Reinigt de grond van aaltjes en verjaagt mieren.

Zaait zich makkelijk zelf weer uit

Deze prins onder de eetbare bloemen heeft heel veel bloemblaadjes die van onder kastanjebruin zijn.

Calendula is afgeleid van kalender omdat ze in zuidelijke streken bijna jaarrond kunnen bloeien. bij ons was het ook bijna zo ver tot een late uithaal van de winter ze om zeep hielp.

Geen ramp, ze vormen genoeg zaad en zaaien zich meestal zelf uit.

Wij trekken de bloemblaadjes uit de bloembodem en strooien deze over de sla. Zo is Calendula een uitstekend aperitief, het helpt de spijsvertering op gang.
Er wordt ook helende zalf van gemaakt.

Dit is een sierlijke citroen gele gevulde vorm.

Evengoed eetbaar en heilzaam.

Een fijne nieuwe kleur in het klokjesspectrum is deze met haar blad goed bodem bedekkende lage soort.

Bloemen in volle trossen met veel kleurdiepte en op uiterste randje waar kunst en kitsch hun beider hoogtepunt bereiken.

Makkelijk en dankbaar.

Een klassieke prijswinnaar waar de Engelsen hun tuinen mee vullen.

Geschikt voor de beginnende tuinier.
Hier kan weinig mis mee gaan. Alleen niet al te droog zetten.

Ze beginnen nu zo ouderwets te worden dat ze weer hip beginnen te worden.

Datzelfde oranje uit de jaren 70 maar dan in paars.

Dit inheems klokje groeit van nature graag op kalkhoudende zandige leem langs de rivieren en in Zuid Limburg.

Het blad kan rauw worden gegeten in salades, de wortel, die een beetje op radijs lijkt, kan vanaf oktober de hele winter worden geoogst.

Een leuke natuurlijke plant als bron van voedsel heeft de perzikkruiduil (Melanchra persicariae) de oudste rechten.

Uit Mexico of de VS, dat is niet helemaal duidelijk en best behoorlijk scherp voor een gele.

Vruchten ongeveer 15 cm lang.

Een sierlijk en rijk dragend pepertje met ongeveer 4 cm grote bolronde vruchten.

Ze zien er heerlijk uit als ze rijp zijn met hun chocolade bruine rood.

Ze zijn best heel behoorlijk scherp en hebben ook aardig wat vlees.

Met een volle, een beetje rokerige smaak.

'Chiluacle Negro' is een zeer oud ras met onregelmatige vruchten. Zelfs de Azteken zouden ze al hebben gekweekt.

Ze smaken zoals ze er uitzien; naar chocola, zoet, fruitig, met een vleugje tabak.

Ze zijn niet erg scherp. De capsaïcine zit vooral in de zaadlijsten.

Het ras dreigt verloren te gaan. Dus verzamel zo veel mogelijk zaad.

Een milde Jalapeño, ontwikkeld door een Texaanse universiteit. (TAM)

Blinkt uit in ziekteresistentie, vroege en hoge productie en compacte groei.

Een mooi glanzende dikvlezige vrucht met bartjes. Volgens mij ideaal voor Salsa's en sauzen, maar dat moet ik nog uitproberen.

Giuseppe en Angella Nardiello immigreerden in 1887 met hun dochtertje Anna vanuit het Zuid Italiaanse Ruoti naar Naugatuck, Connecticut en brachten deze kostbaarheid mee.
Deze 25 cm lange bakpaprika is zeer rijk van smaak, vruchtbaar en ook uitstekend geschikt om te drogen.

Iedereen weet hoe compromisloos Italianen zijn als het om kwaliteit gaat en gelijk hebben ze.

Een tot 35 cm lange peper oorspronkelijk uit Italië door immigranten naar Canada meegenomen.

Joe Sestito uit New York is de naamgever en Dr. Carolyn Male bracht het ras in 1996 binnen bereik van een breder publiek.

Het is een aangenaam milde, zeer productieve peper.

Een fantastisch oud Italiaans landras met reusachtige vruchten.

De purperen punt is voor mij een indicatie voor rijk aroma en dat maakt ze ook waar.

Groen zijn ze eetbaar maar wel een beetje bitter.

De vruchten zijn tot 25 cm lang.

De 3,5 tot 5 cm grote vruchtjes van deze donkerbladige peper rijpen relatief vroeg.
Ze verkleuren van heel donker paars naar donkerrood en zijn zeer aromatisch, zoet en mild scherp.
De plant blijft relatief compact zodat ze ook prima in pot kan worden gehouden.

Pepers geven de beste opbrengst in een koude kas, maar kunnen ook in de volle grond. Als je ze binnen vorstvrij overwinterd kun je ze overhouden.

Een kleine hartvormige peper.
Veel scherper dan je in sommige beschrijvingen tegenkomt, dus pas even op voor je er in hapt.

Echte peperfans vullen ze en eten ze in twee happen op. Ze zijn zoet en best heel pittig dus wat ons betreft zijn ze daarvoor wat te scherp. Wel goed bevleesd ook.

Ze worden buiten goed rijp, liefst op een warme plek. In de kas doen ze het nog beter. Een meter tussen de rijen, 50 cm in de rij.

De vrij kleine vruchten zijn scherp van smaak en langwerpig, puntig van vorm, eerst groen, bij rijping overgaand in rood. Bij voorkeur onder glas telen en de grond goed bemesten.

Zaaien: in maart binnen in een bakje bij minimaal 20 graden opkweken. Overplanten in potjes en eind april - mei uitplanten op 50 x 50 cm. Snoeien en opbinden is niet nodig.
Oogst: september - oktober.
Geschikt om te drogen.

Voor de liefhebbers van extreem heet: Dit Amerikaanse monster is 800.000-1.000.000 Scoville. En dat is behoorlijk heet.

Het best in een kas te telen mede omdat de takken vrij broos zijn. Zorg bij buitenteelt ervoor dat ze goed aangebonden en ondersteund worden. Pepers in pot kunnen binnen worden overwinterd op een warme lichte plaats.

Extreem hete peper van een fruitige smaak. Het is een soort wapenwedloop; hoe heter hoe beter. Met 1.000.000 Scoville scoort deze behoorlijk. Ik ben er voorzichtig mee wanneer ik sambal maak, een klein beetje van deze in je saus maakt haar voor de meeste mensen oneetbaar. Leuk die fruitige smaak, maar je zet wel tegelijk een vlammenwerper op je smaakpapillen.

'Scorpion' slaat op het stekeltje onderaan de vrucht.

Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar nog levendiger roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best. Het vormt een pol van ongeveer 50 × 40 cm. Ooit werd mij verteld dat het niet winterhard zou zijn, maar wij weten, sinds het meer dan tien jaar in onze feestborder staat, dat dit een van de betrouwbaarste grassen is die we kennen.
Het doorstaat met kleurig fris blad al die jaren glansrijk de winter en bedekt daarmee de bodem uitstekend..

Lijkt op Carex comans 'Bronze Form' maar dan iets groter en met breder blad. Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar levendig roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best.
Deze, zo werd mij ooit vtterteld zou niet winterhard zijn, maar wij weten uit ervaring dat dit een van de betrouwbaarste bladhoudende grassen is dat hier al vele jaren met kleurig fris blad glansrijk de winter doorstaat.

Een doodgewone heester die wij een beetje waren vergeten in ons sortiment op te nemen.

Want het is een heerlijke late zeer bijvriendelijke bladverliezende bloeiende struik.

Snoei ze in het voorjaar voor een rijke bloei.

In het najaar; mediterraan spektakel uit Oost
Azië.

Er zijn verschillende soorten kastanjes die eetbaar zijn: Europese, Chinese, Amerikaanse en Japanse.

De opbrengst is van alle soorten vergelijkbaar.

De Amerikaanse heeft een betere smaak en bevat het meeste vet en eiwit, de Chinese laat zich beter pellen.

Dit grappige heerlijke sprieten bloemetje met het grote licht behaarde blad staat graag zonnig op doorlatende grond.

Ze vormt uiteindelijk sterke dichte tapijten die je kunt delen.

Chiton, de Centaur uit de Griekse mythologie gebruikte een soort uit dit geslacht om zijn voet te helen, vandaar de naam.