Wat mij betreft de ideale combinatie van het beste van zwarte bes en kruisbes. De vruchtgrootte houdt precies het midden. Ze rijpen in juni / juli.
Snelgroeiende struiken zonder doorns die makkelijk tot een leuk mini-boompje te snoeien zijn. Vrijwel onvatbaar voor ziekten.
Commercieel worden ze niet geteeld omdat de bessen te verspreid hangen. Thuis is dat geen probleem.
Goed gesnoeid zien ze er al snel uit als stokoude druivenstokken.

De bessen die in juli rijpen doen de takken buigen en smaken pittig, lekkerder misschien dan zwarte bes. Deze staat ook in onze eetbare hagen.
Ze is fenomenaal van geur.
Eenmaal de bloesem geroken kun je niet meer zonder.
Het mooie fijn ingesneden blad heeft fantastische felle herfstkleuren.
Een gezonde makkelijke struik uit Nebraska.

Buffalobes.

Een spectaculaire nieuwe introductie op het gebied van zwarte bessen.

De sappige zoete vruchten hebben weinig zaden en zijn met 1 cm doorsnee reusachtig. Maar ze zijn ook bijzonder goed van smaak, zeer zoet en aromatisch, uitstekend zo van de struik te eten.

De bessen rijpen vroeg in kleine trosjes.

Een oud standaardras dat herinnert aan hoe we met de tuinbouwschool op excursie bij een bessenteler zagen hoe hij met een stok de takken naar beneden sloeg om ze half gebroken, vruchtbaarder te maken. Makkelijk dus.
Als ze een beetje kwarren knip dan een oude tak diep terug. Is daar een bruine gang te zien knip dan nog dieper tot er geen gangetje meer is. Dat is een mot die zich naar beneden vreet. Vooral bij oude planten.

Een ziekte resistente cultivar met mooie ronde rode bessen.

Als losse struik 1 m afstand houden in rijen 75 cm.

Rijp vanaf juli.

De rode zijn wat zoeter.

Deze introductie van Tantau uit 2007 is een sterk vertakkende perkroos die de hele zomer kan (her)bloeien.

Het is een zeer gezonde, dus ziekte resistente selectie met relatief grote gevulde bloemen. (tot 10 cm)

Helaas hebben de bloemen maar weinig geur.

Snoei haar in het voorjaar diep terug.

Gezond, sterk geurend, doorbloeiend en dan ook nog uitstekend van kleur, kortom een 'miss congeniality' waar iedereen wat mee kan.

Afblussen met blauw van bijvoorbeeld Nepeta of een Clematis.

In 2000 geïntroduceerd door Meilland.

Een kleine doorbloeiende, goed geurende rambler.

Een van de beste introducties (1993) van Louis Lens en favoriet niet alleen bij de erfgenamen van zijn geweldige rozen oeuvre.

Uiteraard staat deze ook al vele jaren prominent in onze tuin.

De van roze naar wit verkleurende variant van de zo geliefde liefdesslinger. De takken zijn wat soepeler en bijna ongestekeld.

De bloemen schijnen meer dan eens te zijn geteld; per tros 33 tot 90. Het aantal trossen tellen werd misschien toch wat te tijdrovend.

Alweer een prachtige introductie van onze vrienden van Lens rozen, uit 2008.

Dit schatje ruikt naar anjers.

Een zeer vriendelijke en vrolijke bloemenberg van ruim anderhalve meter. Heb je er plaats voor?

Ze verdraagt schaduw, bloeit zeer goed door met haar fijne kleine licht geurende bloemetjes en maakt ook nog leuke botteltjes.

Ze is bovendien extreem gezond.

Een van de oude Lens rozen (1984) met een lange verspreide bloei.

Zeer gevuld, zeer gezond en geschikt als snijbloem.

Mocht wat mij betreft nog iets meer geuren.

Een sterke herbloeiende klimroos met van zacht geel naar wit verkleurende bloemen die een bijzonder aangename geur verspreiden, met name tegen de avond.

De bloemen zitten in grote trossen en zijn enkel tot half gevuld.

Een gezonde sterk vertakkende groeier.

Maangeel noem ik die kleur.

Eindelijk, een verbeterde 'Veilschenblau' daar waren we wel aan toe want dat liefje was eenmaal bloeiend en toch ook wat ziektegevoelig.

Deze dochter van 'Veilschenblau' klimt net zo bescheiden, geurt heel aardig en bloeit eindeloos door.

Op zoek naar 'de blauwe roos' vond Frank R. Cowlislaw deze in 1999. Er is nog steeds geen blauwere. Het blauwst is ze bij avondlicht en als de bloemblaadjes bijna afvallen.

Het muziekstuk van Gershwin vertolkt New Yorkse geluiden en misstaat net als de roos ook niet in een Tom & Jerry filmpje.

De geur heeft vleugjes anijs en viooltjes.

Een zeer gezonde niet al te sterk maar aangenaam geurende klimroos van Kordes (2002).

Ze bloeit rijk met goed gevulde bloemen in een fascinerende kleur.

Eindeloos bloeiende perkroos geschikt voor grote en ook hellende vlakken.

In het voorjaar even met de heggeschaar erover, een derde er van af.

Af en toe uitgebloeide trossen verwijderen stimuleert de bloei.

Licht geurend.

Een bodembedekkend sprookje met kleine kristalwitte naar appel geurende bloemen.

In het voorjaar zonder veel gedoe lekker diep terugknippen houdt ze goed gezond.

Ze groeien breed uit dus in de vasteplantenborder sterk spul ernaast planten anders raak je misschien het een en ander kwijt.

Een snelgroeiende nieuwe cultivar.

Lekker dik blad, bossige plant.

Robuust in de tuin, productief genoeg voor de zware gebruiker.

Een heerlijke diep blauwe kleur heeft deze plat groeiende vorm met licht gebogen takken.

De kruipende vormen, zoals daze bloeien veel rijker en ook vaak al voor de winter.

Daar staat tegenover dat ze misschien iets vorstgevoeliger lijken te zijn.

Ideaal voor een hoge pot waarin ze elegant over kunnen hangen.

Een van mijn favoriete kruipende rozemarijnen omdat we er lang geleden zo'n heerlijke pot vol van hadden.

Zo'n pot overwinter je het beste in de koude kas.

De geurige takken worden zo'n 30 tot 40 cm lang en staan breed uit tot ze gaan hangen.

Het dauw van de zee dat als blauwe regen over de rand van je pot stroomt.

Kruipende vorm die tot een meter lang en breed kan worden.

Zeer volle bossige plant met fijne naalden die snel een pot vult.

Fantastisch die enorme watervallen van rozemarijn zoals je ze in zuid Frankrijk ziet. Bij ons doe je dat beter in pot.

Jaren geleden vonden we deze wit bloeiende sterk opgaand groeiende rozemarijn op 1100 meter hoogte in de Sierra de Segur. De plant stond met haar voeten in de 'rode beek' en een beetje tussen het struikgewas. Niet echt een plek voor rozemarijn, dus interessant.

Ze bloeit hier elke winter rijk. De bloemen zijn wit met een paarsblauw honingmerkje.

Deze is geweldig, niet alleen vanwege de herinneringen aan die prachtige plek.

'Rex' is een krachtig groeiende opgaande rozemarijn.

Hoewel opgaand toch makkelijk bloeiend met vrij donkere violet-blauwe bloemen.

Een echt productieras.

Af en toe in het voorjaar diep terugsnoeien houdt de plant vitaal en vol.

Makkelijk te herkennen aan het dik vlezig donkergroen recht afstaande blad en de streng opgaande groeiwijze. Wellicht de hoogste die er is. Maar je kunt ze natuurlijk op elke gewenste hoogte terugsnoeien. Bloemen heerlijk helder metaal blauw.

Net als de rest niet echt volledig winterhard -12oC levert duidelijk problemen op. 'Tuscan Blue' werd voor 1948 door W. Arnold Foster uit Toscane geïntroduceerd.

De gele zijn heel lekker en leuk bovendien.

Prima opbrengst ook.

Rijp vanaf augustus tot de eerste vorst

Herfstframbozen knip je in de winter of voorjaar volledig terug tot de grond.

Als je dat niet niet doet heb je de hele zomer af en toe een framboos.