Zo'n 20 jaar geleden moesten we helaas afscheid nemen van de indrukwekkende bloemen van Rehmannia elata wegens toch wat teleurstellende winterhardheid.

Nou henryi zou die kleine ijstijd toen wel hebben overleefd.

Het is meer bloem dan plant maar die klokken stellen niet teleur. Een soort dwerg digitalis met reuzenbloemen.

Gewoon omdat ik het niet kan laten, deze gekke bergzuring uit de Himalaya. De plant heeft besloten dat die onopvallende bloemetjes met fris groengele flappen tegen de wisselende weersomstandigheden beschermd moeten worden.

En die flapjes zijn indrukwekkend, ze bedekken soms de hele plant.

In Tibet zijn ze langs stroompjes soms helemaal niet zo zeldzaam.

Die lekker zure en gezonde ouderwetse dessert groente.

Nou dat is dit, en super makkelijk want het is een vaste plant waar je alleen maar stengels van af snijdt naar behoefte.

De bloemen komen uit rode knoppen maar het worden grote witte pluimen.

Combineer sierlijk en nuttig.

Wat mij betreft de ideale combinatie van het beste van zwarte bes en kruisbes. De vruchtgrootte houdt precies het midden. Ze rijpen in juni / juli.
Snelgroeiende struiken zonder doorns die makkelijk tot een leuk mini-boompje te snoeien zijn. Vrijwel onvatbaar voor ziekten.
Commercieel worden ze niet geteeld omdat de bessen te verspreid hangen. Thuis is dat geen probleem.
Goed gesnoeid zien ze er al snel uit als stokoude druivenstokken.

Een spectaculaire nieuwe introductie op het gebied van zwarte bessen.

De sappige zoete vruchten hebben weinig zaden en zijn met 1 cm doorsnee reusachtig. Maar ze zijn ook bijzonder goed van smaak, zeer zoet en aromatisch, uitstekend zo van de struik te eten.

De bessen rijpen vroeg in kleine trosjes.

Grote trossen met dikke bessen.
De bessen hebben een zachte cassis smaak en vallen niet van de steel.

Handelbaar dus en zachtaardig van smaak.

Een heel goede zwarte zo simpel is het.

Dit is geen zinkend schip maar een beste bes.

Een oud standaardras dat herinnert aan hoe we met de tuinbouwschool op excursie bij een bessenteler zagen hoe hij met een stok de takken naar beneden sloeg om ze half gebroken, vruchtbaarder te maken. Makkelijk dus.
Als ze een beetje kwarren knip dan een oude tak diep terug. Is daar een bruine gang te zien knip dan nog dieper tot er geen gangetje meer is. Dat is een mot die zich naar beneden vreet. Vooral bij oude planten.

Deze nieuwe selectie is een van de beste uit het veredelingsprogramma van Lubera uit Zwitserland met als doelstellingen: grotere bessen, betere smaak en gezonde, goed opgaande struiken.

Makkelijk dus, sterk, lekker en gezond.

De bessen rijpen in juli aan lange trossen.

Ook leuk als fruithaagje.

Sappige geel witte bessen in gevulde trossen. Zoeter dan rode aalbes.
Begin juli rijpen ze.

Aan de tros zijn aalbessen wekenlang bewaarbaar.

Ze kan prima als losse struik geteeld maar produceert nog beter in rijen aan draad, plant afstand is dan: 50 tot 100 cm.

Voor de gouden eeuw van de eetbare tuin.

Een zeer goed smakende kruisbes die weinig gevoelig is voor aantastingen.

Maar het mooiste is; ze heeft amper doorns.

Dus het plukken voelt minder als een vorm van diefstal waarvoor je straf verdient.

Een makkelijke en gezonde kruisbes dus.

Deze nieuwe doornloze kruisbes is oogstbaar vanaf eind juli en daarmee een van de laatst rijpende rassen.
Door verschillende rassen te planten kun je zo de oogst met minimaal twee weken verlengen.

Deze heeft een bijzondere kleur en heeft grote aromatische bessen. Ze is meeldauw resistent en heeft een recht opgaande groeiwijze.

Een rijk dragend, zoet en gezond ras.

Middelgrote weinig behaarde vruchten
die niet snel barsten.

Dit is een meeldauwresistent ras en dat is een van de allerbelangrijkste eigenschappen bij kruisbes.
Als losse struik 1 m afstand houden in rijen 75 cm.

Rijp: augustus - september.

Een ziekte resistente cultivar met mooie ronde rode bessen.

Als losse struik 1 m afstand houden in rijen 75 cm.

Rijp vanaf juli.

De rode zijn wat zoeter.

En nog een rood doornloos en meeldauwresistent ras.

Misschien omdat ik 'krosjelevlaai mit sjoem' zo ontzetten lekker vind.
Maar ze zijn bovendien ontzettend gezond.

Oogst omstreeks half juli.

En zoals alle kruis- en aalbessen, zelfbestuivend.

Het spiegelei papaver spektakel. De bloemen zijn net een omelet.

Zilver-grijs blad, zuiver witte gekreukte bloemen tot 15 cm in doorsnede met een oranje-geel hart.
Ze staan graag droog en kunnen dan fors genoeg worden om er zo trots op te zijn dat je de bloemen gaat tellen. Meestal blijven ze wat lager dan de 2 m die ze kunnen halen Eenmaal aan de gang komen er elk jaar een paar takken bij.

Een moschata hybride met kleine bloemen in grote pyramidale trossen.

De tot 3 cm grote bloemen zijn goed geurig.
Ze beginnen diep roze en verkleuren naar zachter, bijna wit roze.

Zeer geschikt voor combinaties met vaste planten en zeer lang bloeiend.

Met dank aan Louis Lens die haar in 1997 introduceerde.

Eindelijk, een verbeterde 'Veilschenblau' daar waren we wel aan toe want dat liefje was eenmaal bloeiend en toch ook wat ziektegevoelig.

Deze dochter van 'Veilschenblau' klimt net zo bescheiden, geurt heel aardig en bloeit eindeloos door.

Veel samengebalde geur en kleur in deze platte bloemen.

Herbloeiend en weinig doorns.

Mag stevig gesnoeid in het voorjaar.

Mijn vriendin de viooltjes koningin.

Op zoek naar 'de blauwe roos' vond Frank R. Cowlislaw deze in 1999. Er is nog steeds geen blauwere. Het blauwst is ze bij avondlicht en als de bloemblaadjes bijna afvallen.

Het muziekstuk van Gershwin vertolkt New Yorkse geluiden en misstaat net als de roos ook niet in een Tom & Jerry filmpje.

De geur heeft vleugjes anijs en viooltjes.

Deze inheemse roos groeit graag in de volle zon in niet te natte kalkrijke grond vaak in combinatie met sleedoorn en meidoorn en in bosranden. Bijen en andere nuttige insecten vinden er hun voedsel en zorgen voor bestuiving. De flesvormige 2 cm lange botteltjes worden in de winter graag gegeten door vogels waaronder koperwiek en kramsvogel. Ze bloeit in juni en juli met 4-6 cm grote bloemen.

De naam rimpelroos slaat op het gerimpelde blad van deze vooral in de duinen wild voorkomende roos.

De bottels zijn dik en plat-rond, bloemen enkel.

Als je er plaats voor hebt kun je er een brede wilde haag mee maken.

Van de bottels maak je natuurlijk vitaminerijke jam.

'Arp' is een rijk bloeiende Amerikaanse selectie met opvallend grote lichtblauwe bloemen en grijzig blad. Ze heeft de onbewezen reputatie zeer winterhard (-22) te zijn. Vrij traag en zeer open groeiend. Dus niet geschikt voor grootschalige productie maar juist prima voor de kruidentuinsal flava. 'Arp' werd geselecteerd als afstammeling van een plant die in Arp, Texas in 1972 werd gevonden door Mrs. Madelene Hill.

Een snelgroeiende nieuwe cultivar.

Lekker dik blad, bossige plant.

Robuust in de tuin, productief genoeg voor de zware gebruiker.

Een heerlijke diep blauwe kleur heeft deze plat groeiende vorm met licht gebogen takken.

De kruipende vormen, zoals daze bloeien veel rijker en ook vaak al voor de winter.

Daar staat tegenover dat ze misschien iets vorstgevoeliger lijken te zijn.

Ideaal voor een hoge pot waarin ze elegant over kunnen hangen.

Een van mijn favoriete kruipende rozemarijnen omdat we er lang geleden zo'n heerlijke pot vol van hadden.

Zo'n pot overwinter je het beste in de koude kas.

De geurige takken worden zo'n 30 tot 40 cm lang en staan breed uit tot ze gaan hangen.

Het dauw van de zee dat als blauwe regen over de rand van je pot stroomt.