Uit het Zuidoosten van de VS, dus prima winterhard hier.

Ontelbaar veel 1,5 cm grote sneeuwklokbloemetjes als klokjes aan dunne steeltjes.

Een doorgroeiende struik tot middelmatige boom.

Southern belle.

Een recente introductie uit 2008. De eerste dubbelbloemige Helenium. Een modern laag en compact ras dus.

Het is een sterke, makkelijke plant voor elke standplaats met extra indrukwekkende bloemen.

Combineer dit brutale geel eens met het fijne blauw van Nepeta sibirica.

Probleemloos.

Een leuke nieuwe gevlamde vorm met wat mij betreft exact de juiste hoogte voor de borders waar ik ze in wil.

Zeer makkelijk en betrouwbaar en uitermate vrolijk.

Een spetterende schijnverschijning.

Nou, nog eentje dan, met van die gevlekte bonte bloemen, voor de lol ervan.

Het rood kan een band vormen of meer als streken verdeeld zijn.

Door de RHS na een veldproef onderscheiden.
Net zo makkelijk als de rest.

Echt stevig nazomer vuurwerk heerlijk vlammend van ver.

Indian Summer is een magisch begrip in de VS. Het slaat op een opleving van de zomer in het najaar, ondersteund door de kleuren explosies veroorzaakt door herfstkleuren van met name Esdoorns.

Zonnekruid zorgt al iets eerder in de nazomer voor vuurwerk dat de herfst en winter voor weken op de vlucht jaagt.

De bloemen van deze zijn koperachtig bronsrood.

Die gekke naam is uit te leggen, in het kort:
Genoemd naar de Leusdense Molen waar de vinder Wilmink woont.

Inderdaad, een Nederlandse vinding.

Leuk gekrulde gele bloemblaadjes die in chocolade zijn gedoopt.

Een makkelijke plant waar ook de bijen van genieten.

Deze aangename klassieker, bloeit net als alle Helenium plotseling en heftig in een vrolijke warme kleur en is betrouwbaar onder alle weersomstandigheden. Een selectie van Mien Ruys omstreeks 1930.

Als deze hartverwarmende bloemenzee niet een van je jeugd herinneringen is, zorg er dan voor dat ze het wordt in je tweede jeugd.

In het najaar als ze bloeien heb ik er altijd spijt van dat ik er niet veel meer heb geplant. Het is zo'n feest dan.

'Rauchtopas' heeft opkrullende bloemblaadjes als om te verklappen dat ze van onder een andere kleur hebben.

Als beste gekozen tijdens veldproeven in Weihenstephan.

Dynamisch.

Bijzonder aansprekend met talrijke relatief kleine diep donker rode bloemen met een kastanjebruin hart.

Een nieuwe relatief lage cultivar die explosief, soms wat snel verbloeit.

Makkelijk, onverwoestbaar zelfs.

Een prairieparel.

Gevonden door Kees Sahin in een veld van de gelijknamige zaadfirma en door Bob Brown van Cotswold Garden flowers benoemd naar Kees.
Vooral opvallend vanwege fde lang aanhoudende bloei. Ze bloeien in november zeker nog als je ze in augustus een keer terug knipt.

De bloemen verkleuren van bijna helemaal geel tot bijna helemaal oranje. Hoe warmer het is, hoe meer oranje.

En eindelijk ook dwergjes onder de zonnekruiden.

Dit is echt een kleintje. Je gelooft je ogen niet.

Nog steeds niets voor potten omdat ze daarvoor te laat bloeien. Maar zoveel te meer voor de border waar ze nu pas in het najaar echt op de voorgrond mag staan.

Net zo makkelijk.

Deze in 2012 geïntroduceerde, Nederlandse vinding van Arie Blom behoort tot de nieuwe generatie dwerg-Helenium.

De bloem-blaadjes hebben een rafel randje en zijn een beetje opgekruld.

De kleur deed Arie denken aan de middagzon, vandaar de naam.40

Heleniums zijn heel makkelijk en bijzonder vrolijkmakend. En deze al helemaal.
De achterkant van de bloemblaadjes (eigenlijk heten die lintbloemen) is rood, de voorkant oranje. Voor de lol krullen ze overlangs om.

Je mag ze eind mei nog een keer toppen, dan maken ze meer bloemen en wordt de plant bossiger.

Gevonden door Thierry Delabroye.

De combinatie van romig zacht roze met grijs blad is heel bruikbaar tussen je lavendel of met andere droogte minnende planten.
Lieve bloemetjes voor er tussen.
Ze zijn sterk en makkelijk en ze dragen met hun vrolijkheid echt iets bij.

Na hun rijke bloei mag je ze graag eens stevig terugknippen. Soms krijg je dan nog een vlucht maar in ieder geval zorg je zo voor vers blad en een volle plant.

Ook wel bekend als 'Red Orient'.

Het is een klein bladhoudend heestertje met kleine bloemetjes die een beetje op roosjes lijken. Helianthemum is nauw verwant aan Cistus. Je kan het zien als quasi inheemse miniatuur Cistus. Ze moeten in de volle zon anders worden ze slap en bloeien weinig. In de zon zijn ze heel makkelijk.

Deze is fabelachtig fel rood.

Dit is wellicht de meest grijsbladige en de witste die we hebben. En de ook de meest geliefde waar we nooit genoeg van hebben.

Knip ze voor of na de bloei. Vroeg snoeien doet ze later bloeien maar tegelijk de plant goed.

Zilver en wit; altijd heerlijk samen.

Ik ben verliefd, je komt haar dus ook regelmatig tegen in onze tuin.

Makkelijk, sterk, groot, maar niet omvallend, snelgroeiend, laatbloeiend, betrouwbaar en niet woekerend. Het is toch niet weer die geelvrees die je tegenhoudt?

Deze is citroen geel, moet kunnen. Een vaste zonnebloem met heel veel kleine bloemen.

Wat zet je ernaast? Probeer eens Eupatorium en Miscanthus.

Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.

Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.

Een zonnebloem zonder bloemen.

De smalle grijze blaadjes verspreiden een warme kerrie-achtige geur in de weide omtrek.
Echte kerrie is een kruidenmengsel dat hier niets mee te maken heeft, puur toeval dus die geur. Maar je kunt kerrie plant wel als vervanging inzetten. (Pas aan het eind toevoegen.)
Het zeer zilveren blad maakt mooie bolletjes als je een beetje helpt met snoeien.

Geurig bolletje zilver zomer en winter.

Ik ben hier erg enthousiast over omdat in deze kruising ook bloed van de kleurrijke Helleborus orientalis zit; een doorbraak. Vandaar ook dit levendige roze van deze in 2013 geintroduceerde kruising ook wel bekend als Rodney Davey Marbled Group.

Het geaderde blad komt van een ander van de vele voorouders. In het voorjaar zijn die aderen diep roze, in de zomer zilver.

Spannend blad en bloedmooi.

Witte bloemen en donkergroen leerachtig blad laag en kruipend. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd geeft ook deze de voorkeur aan een iets zonnigere en vrij droge standplaats.

Helleborus x orientalis is wat vitaler, groeikrachtiger, dus ook veel groter.

Geschikt voor verwildering in een natuurlijke tuin.

Zwarte bloemen zijn eigenlijk altijd purper als de zon er doorheen schijnt.

Dit is een lage zeer donkere met vrij kleine bloemen. Nog donkerder dan op de foto.

Het gouden hart van Lucy contrasteert aangenaam met de bloemblaadjes.

Lucy is Super Donker.

16-02-2020
Dit zusje van 'Black Petticoat' is de meest zwarte dubbele van allemaal.

Nog een vleugje donkerder dus, bijna matzwart.

Bloei van zwarte Helleborus is meestal iets later dan de rest.

Ook deze cultivar wordt in-vitro vermeerderd. De planten zijn volkomen identiek, je hoeft ze dus niet langer bloeiend uit te kiezen en kunt ze jaarrond planten, zolang het niet vriest.

Goed gevulde oudroze bloem met purperrode vlekken die 'spots' heten.

Helleborus orientalis heeft liever wat meer zon dan vaak wordt gedacht. In het najaar alle blad knippen.

Heerlijk helder wit slechts heel subtiel gespot.

Aangenaam rijk bloeiend en gezond.

Ze vormt al snel een volle pol met vertakkende stengels met heel veel bloemen.

Laag en rijk bloeiend.