Onze liefde voor Cistus kent geen grenzen. Dit schatje uit zuid Spanje houdt het midden tussen Helianthemum en Cistus met haar talloze 2 tot 3 cm grote bloemetjes in het voorjaar.

Ze is goed winterhard, zeer kalk tolerant en verdraagt ook wat schaduw.

Bijzonder aansprekend met talrijke relatief kleine diep donker rode bloemen met een kastanjebruin hart.

Een nieuwe relatief lage cultivar die explosief, soms wat snel verbloeit.

Makkelijk, onverwoestbaar zelfs.

Een prairieparel.

Gevonden door Kees Sahin in een veld van de gelijknamige zaadfirma en door Bob Brown van Cotswold Garden flowers benoemd naar Kees.
Vooral opvallend vanwege fde lang aanhoudende bloei. Ze bloeien in november zeker nog als je ze in augustus een keer terug knipt.

De bloemen verkleuren van bijna helemaal geel tot bijna helemaal oranje. Hoe warmer het is, hoe meer oranje.

Heleniums zijn heel makkelijk en bijzonder vrolijkmakend. En deze al helemaal.
De achterkant van de bloemblaadjes (eigenlijk heten die lintbloemen) is rood, de voorkant oranje. Voor de lol krullen ze overlangs om.

Je mag ze eind mei nog een keer toppen, dan maken ze meer bloemen en wordt de plant bossiger.

Gevonden door Thierry Delabroye.

Echt rood is schaars bij vaste planten, dit is officieel dan ook een bladhoudend heestertje dat we voor het gemak vaste plant noemen.
Je kunt hier randjes mee beplanten of hoogteverschil maken in een zonnige border.
Het blad is aangenaam zilver grijs.

Een vuurtje voor je warm en zonnig randje.

Aan de voet van lavendel of andere zonaanbidders zijn deze bodembedekkers heel geschikt.

Deze heeft donkergroen blad.

Het is vrolijk ouderwets bruikbaar tuinspul.

De combinatie van romig zacht roze met grijs blad is heel bruikbaar tussen je lavendel of met andere droogte minnende planten.
Lieve bloemetjes voor er tussen.
Ze zijn sterk en makkelijk en ze dragen met hun vrolijkheid echt iets bij.

Na hun rijke bloei mag je ze graag eens stevig terugknippen. Soms krijg je dan nog een vlucht maar in ieder geval zorg je zo voor vers blad en een volle plant.

Dit is wellicht de meest grijsbladige en de witste die we hebben. En de ook de meest geliefde waar we nooit genoeg van hebben.

Knip ze voor of na de bloei. Vroeg snoeien doet ze later bloeien maar tegelijk de plant goed.

Zilver en wit; altijd heerlijk samen.

Ik ben verliefd, je komt haar dus ook regelmatig tegen in onze tuin.

Makkelijk, sterk, groot, maar niet omvallend, snelgroeiend, laatbloeiend, betrouwbaar en niet woekerend. Het is toch niet weer die geelvrees die je tegenhoudt?

Deze is citroen geel, moet kunnen. Een vaste zonnebloem met heel veel kleine bloemen.

Wat zet je ernaast? Probeer eens Eupatorium en Miscanthus.

Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.

Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.

Een zonnebloem zonder bloemen.

In 2013 waren er de spectaculaire introducties 'Anna's Red' en 'Penny's Pink' in 2015 voegden we dit derde zusje toe uit het fantastisch geduldige veredelingswerk van Rodney Davey. Het is een complexe kruising van Helleborus lividus x niger x orientalis met zeer stevig en sierlijk gemarmerd blad.

Molly heeft aankijkende bloemen, fijn grijs geaderd blad met name in het voorjaar en bloeit zeer rijk. Ze is prima winterhard.

Deze spontane kruising tussen Helleborus orientalis subsp. abchasicus en H. niger subsp. macranthus werd in Frankrijk omstreeks 1998 gevonden in de tuin van Docteur Deken.
Het is een lage plant met vaasvaardige, zeer grote bloemen, bijna zo groot als een handpalm.
Een bijzondere primeur, vooralsnog zeldzaam omdat ze zich niet gemakkelijk laat vermeerderen.
Fenomenaal, een historische mijlpaal.

Een van de best geaderde van het hele stel met dank aan Helleborus lividus, een van de kruisingsouders van de Rodney Davey Marbled Group.

Aankijkend, intensief helder roze bloemen, fijn roze en zilver geaderd jong blad.

Het witte zusje van 'Penny's Pink' en 'Anna's Red' en natuurlijk vooral 'Molly's White'.

De bloemen zijn komvormig en hebben een groene waas, net als Molly.

Compact en aankijkend.

Ik ben hier erg enthousiast over omdat in deze kruising ook bloed van de kleurrijke Helleborus orientalis zit; een doorbraak. Vandaar ook dit levendige roze van deze in 2013 geintroduceerde kruising ook wel bekend als Rodney Davey Marbled Group.

Het geaderde blad komt van een ander van de vele voorouders. In het voorjaar zijn die aderen diep roze, in de zomer zilver.

Spannend blad en bloedmooi.

Warme kleuren zijn zeer gezocht bij Helleborus en het lukt ook steeds beter die moeilijke kleuren te selecteren.
Hier is dat zelfs zeer goed gelukt.

De rode sproetjes komen van wat we vroeger het 'gutatus type' noemden.

Goed gevonden aangenaam zacht oranje met kleine rode vlekjes met dank aan onze fameuze bondgenoten van Ashwood Nurseries.

Ook deze cultivar wordt in-vitro vermeerderd. De planten zijn volkomen identiek, je hoeft ze dus niet langer bloeiend uit te kiezen en kunt ze jaarrond planten, zolang het niet vriest.

Goed gevulde oudroze bloem met purperrode vlekken.

Helleborus orientalis heeft liever wat meer zon dan vaak wordt gedacht. In het najaar alle blad knippen.

Picotees hebben scherp gesneden aders in de bloem en langs de rand van de bloemblaadjes. De achterkant van de bloem is net zo donker als het randje. Ze worden vaak gezaaid. Dit is een van de eerste vegetatief vermeerderde picotees ooit.

De grote aankijkende schotelvromige wit-roze bloem staat op een stevige steel en is donkerder roze aan de achterkant.

Gele zijn al vrij zeldzaam als enkelbloemige, dubbel geel is nog wat schaarser.

Ook dit zijn vegetattief vermeerderde planten, dus allemaal volledig identiek aan de foto.

Ze is zeer zacht crème geel.
Van mij mocht het wat feller maar voor tuiniers met geelvrees is dit ideaal.

Spectaculaire kleurdoorbraak.

Deze zaailingen zijn ook bijzonder leuk. Groen vond ik eerlijk gezegd aanvankelijk wat mislukt als kleur voor Helleborus.

Een afwijking is het niet, de kleur groen staat niet ver van de natuurlijke bloemkleur.

Toch zijn ze heel schaars zo zuiver groen.

Een tikkeltje mysterieus.

Een kleinbloemige scherp getekende Picotee.

Voor Helleborus orientalis een vrij lage cultivar met relatief korte vertakkende bloemstengels..

Rijk bloeiend met meerdere kleine bloemen per steel.

Een selectie van het Wilgenbroek met aanvankelijk witte en later crème roze bloemen.
Deze kan al vanaf december bloeien en je mag ze eventueel de eerste winter binnen houden waar je maandenlang plezier hebt van de bloemen. Plant ze vervolgens op een warm zonnig plekje in je tuin.
Uitgebloeide bloemen kleuren chocolade bruin en blijven zo nog lang mooi.

Bijzonder rijk en lang bloeiend.

Een van de vroegste bloeiers, de bloemen verschijnen al in december waarmee deze nog vrij nieuwe kruising ook de naam kerstroos waar maakt.

Je mag ze als dat perse moet de eerste winter een poosje binnen laten bloeien. Zet ze daarna in de tuin op een warm zonnig en kalkrijk plekje.

Grote witte, naar roze en later groen verkleurende bloemen.

'American Revolution' is zo donkerbruin dat het op een afstand zwart lijkt.

Daglelies zijn over het algemeen zeer makkelijke planten. Leuk om te weten is dat de bloemen en de knoppen eetbaar zijn behalve die van de dubbelbloemige vormen.

Mooi kleurmonument.

Een geurende diploïde cultivar met tot 9 cm grote dik vlezige bloemen.

Deze dwergvorm bloeit zeer rijk en lang en wordt slechts 45 cm hoog.

Daglelie bloemen gaan 's avonds open en blijven dan 24 uur open tot de volgende vlucht bloemen geruisloos arriveert.