Deze roos uit 1994 heeft donker groen glimmend blad dat zeer resistent is tegen meedauw, roest en sterroetdauw. De bloemen verdragen regen.
Ze laat zich vanwege haar hoogte goed combineren met vaste planten.
Helaas nauwelijks geur, maar wel een feest voor het oog.
Deze oude roos uit Oostenrijk-Hongarije (Rudolf Geschwind 1886) kan als struik groeien en blijft dan onder de 2 meter. Aangebonden tegen een muur kan ze 3 tot 4 meter worden.
De sterk geurende, zeer gevulde bloemen hebben een rood hart. Het is een van de ouders van 'Veilchenblau'.
Een selectie van rozenkwekerij Spek uit Boskoop, geïntroduceerd in 2019.
Opvallend zijn het gezond glimmende blad en de bijzondere kleur.
Ze is doorbloeiend met half gevulde insectenvriendelijke bloemen.
'Espresso' verdraagt halfschaduw.
Ze geurt licht fruitig. Gelukkig niet naar koffie.
Een zeer resistente gezonde herbloeiende Kordes roos uit 2006.
Mag in het voorjaar diep teruggesnoeid.
Hemels en geurig.
Een van de oude Lens rozen (1984) met een lange verspreide bloei.
Zeer gevuld, zeer gezond en geschikt als snijbloem.
Mocht wat mij betreft nog iets meer geuren.
Die kleur zo geweldig rood is wonderlijk weervast.
Ze is goed herbloeiend en geurt een beetje.
Vooral dat zeldzame echte rood bevalt me. Ze verbloeit naar donkerroze.
Meilland 2005.
Zoals ik eerder schreef: Alle rozen zijn eetbaar, maar sommige zijn vanwege hun geur bij uitstek geschikt voor culinaire toepassingen, zoals deze oude, sterk geurende en goed doorbloeiende roos.
Rescht is een stad in Iran. Nancy Lindsay (1896-1973) de bohémien dochter van de bekende tuinarchitect Norah Lindsay vond de roos in een oud Perzische tuin en bracht haar mee naar Engeland.
Deze Kordes-roos uit 2007 heeft enkele, verfijnd geurende 7 centimeter grote enkele bloemen in een zeer bijzondere kleur.
Altijd leuk wanneer je een bloem in het hart kunt kijken. Bijen hommels en andere insecten worden daar ook heel blij van. Ze bloeit zeer rijk aan doorbuigende takken en is herbloeiend, wat betekent dat ze in de zomer af en toe een bloeipauze neemt.
Vernoemd naar een in Duitsland beroemd wandelpad.
Deze inheemse roos groeit graag in de volle zon in niet te natte kalkrijke grond vaak in combinatie met sleedoorn en meidoorn en in bosranden. Bijen en andere nuttige insecten vinden er hun voedsel en zorgen voor bestuiving. De flesvormige 2 cm lange botteltjes worden in de winter graag gegeten door vogels waaronder koperwiek en kramsvogel. Ze bloeit in juni en juli met 4-6 cm grote bloemen. Ze is bij ons 'aangewaaid' en staat prominent langs het pad naar ons kweekveld.
Eindelijk hebben we haar, die Chinese roos met die gekke gestekelde bruine bottels.
De donkerroze bloemen lijken op die van de gewone bottelroos, of rimpelroos en hebben ook een zachte geur.
Ze heeft fijn gedeeld blad, forse doorns en een afbladderende bast zoals je soms bij esdoorns ziet.
De zoete bottels zijn eetbaar, en heel gezond, maar ook harig ze zouden worden gebruikt bij het gisten van wijn en om kanker te genezen. Verwacht daar niet te veel van.
Jaren geleden voerden we regelmatig discussies over de witte bottelroos met als conclusie dat de verkrijgbaarheid een soort loterij was. Er waren wel planten in omloop met dit label, maar de rest was afwachten.
Inmiddels weet Abraham waar de mosterd vandaan komt.
Simpelweg niet ziek te krijgen die rugosas.
Voor de bottels en stiekem om de bloemen.
Want ze zijn geweldig.
De naam rimpelroos slaat op het gerimpelde blad van deze vooral in de duinen wild voorkomende roos.
De bottels zijn dik en plat-rond, bloemen enkel.
Als je er plaats voor hebt kun je er een brede wilde haag mee maken.
Van de bottels maak je natuurlijk vitaminerijke jam.
Feest voor de nuttige insecten en dus ook je tuinvogels want die insecten zijn op verschillende manieren nuttig.