Deze stinkt, maar het is een waardevolle heemplant voor vochtige plekjes waar nuttige insecten veel baat bij hebben.

Ik maakte er ooit preparaat van dat volgens Rudolf Steiner tegen nachtvorst zou beschermen. Een beetje raadselachtig en lastig te bewijzen of het echt werkt dus ik heb nog flesjes over.

We houden van haar omdat ze hier thuis hoort maar je maakt er geen sier mee.

Nu ik lees dat ze door Christopher Loyd en Fergus Garrett in het wild werd gevonden in Turkije begrijp ik waarom ik meteen zo enthousiast werd toen ik haar voor het eerst zag.

Ze bloeit explosief en lang en is sterk vertakkend vanuit dikke stengels. Bovendien is ze goed vast.

Opnieuw een uitstekend medicijn tegen geelvrees.

Een stevige vaste toorts in een warme kleur.
De bloemen zijn licht okergeel met een rood hart. In de Cotswolds wordt aardig wat aangerommeld met Verbascum met heel aardig resultaat.

De meeste soorten Verbascum zijn vast en leven en bloeien altijd meerdere jaren, maar de meest bekende zijn tweejarig. Dat lijdt tot verwarring.
De onze zijn allemaal vast, tenzij duidelijk anders vermeld.

'Jackie in Spots' is een vaste toorts gevonden in Valkenburg, Noord Holland als een spontane mutatie van Verbascum 'Jackie in Pink'. Het is een Chimaera, wat betekent dat alleen de buitenste laag cellen is gemuteerd. Dat roze probeert zich in het hart van de bloem en aan de randjes van de bloemblaadjes te doen gelden.
Vaste toortsen zijn doorgaans kort levend maar ze zouden het een paar jaar moeten doen als ze het naar hun zin hebben. Uitgebloeide aren wegknippen maakt ze standvastiger en zorgt voor herbloei.

Rijk vertakkende bloeistengels en maandenlang bloeiend zoals dat hoort voor een goede vaste toorts.

Wat hoger dan de pixies, meer iets voor mij dus.

Net niet op tijd klaar voor Chelsea en volgend jaar vast alweer uitverkocht.

Lage vertakkende cultivar die maandenlang bloeistengels blijft maken.

Terugknippen helpt daarbij.

Deze grote toorts maakt bloeistengels met ingetogen zachtgele bloemen die de hele zomer langer worden. Soms zakken ze in om zich vervolgens weer op te richten en opnieuw ten hemel te trekken. Dat resulteert in een kronkelende slang die we in de winter vanwege het vrolijke silhouet neigen te laten staan. De hele plant is grijs en wollig behaard. Zelfs de bloeistengels zijn zwaar gestoffeerd. Tweejarig, dus zaad winnen of laten uitzaaien.

Bloemen in talrijke platte schermpjes op hoge strak rechte, vertakkende stengels. Hoog maar niet massief, als jalousieën in de open stand.

Vorst gevoeliger dan Verbena hastata maar door uitzaai altijd blijvend. Ze laat zich overal toepassen en met bijna alles combineren. Door uitzaai ontstaan gemakkelijk grote natuurlijke groepen.

Heerlijk spontaan spul. Vlindervoer.

Een tamelijk opgaand groeiende vorm in een aangename kleur.

Nazomerbloemen die ook in de vaas kunnen.

Een van de allerbeste ereprijzen.

Hoewel zo statig van naam blijf ik het van die liefjes vinden. De kleur van deze doet daar volop aan mee. Maar je kunt er in gekke combinaties met bijvoorbeeld oranje ook heel stoere dingen mee doen.

Of gewoon zo'n brave zachte Engelse border maken.

Vormt snel stevige pollen.

Een compacte, rijk bloeiende vorm.

Als je ze tijdig terugknipt gaan ze opnieuw bloeien.

Het soort planten dat je misschien met Leucanthemum zou willen combineren.

Beide zijn zeer makkelijk.

Een stevige plant met lange iets gebogen spits toelopende bloeiaren.

Lekker laat bloeiend.

Toch subtiel voor een reuzin.

Maar half zo hoog als 'Schneeriesin', dat komt misschien van pas.

Veronica is vooral aantrekkelijk in wat grotere groepen.

Dit brave plantje kan van voor- tot najaar bloeien als je af en toe uitgebloeide aartjes wegknipt. Helder vibrerend, bijna lichtgevend violet blauw.

Deze kruising van Heather Philpott van Plant Haven heeft als een van haar ouders de Amerikaanse vaste plant van het jaar 1993; 'Sunny Border Blue' en werd dat zelf in 2001.

Uit een familie van koninklijke kaarsjes.

Heerlijk subtiel van wit over roze naar lila (Wat is dat eigenlijk?).

Supersterk, onverwoestbaar.

Sterke stengels, dus steunen is niet nodg.

Veronicastrum komt van nature voor op de Noord Amerikaanse prairies. Ze groeien daar in combinaties met grassen en andere planten en rekenen op een jaarlijks prairie brandje. Een stevige vorstperiode mag ook.

De kleine maagdenpalm heeft fijner blad, is wat fijner van bouw dan Vinca major, de grote.
Je hebt geen omkijken naar deze eenvoudige, gemakkelijk en snelgroeiende bodembedekker. Maar je mag in het voorjaar een keer alle blad er af knippen voor fris nieuw blad.

Vernoemd naar een van de meest fameuze schaduwtuiniers met een voorliefde voor witte bloemen en zilver blad.

Met 'Wisley White', de meest betrouwbaar vaste cornuta. Het lieftallig zacht blauw van deze bloemen is heel aangenaam. Ze bloeit onvermoeibaar door, zeker als je er een keer in het voorjaar en eventueel nog eens in de zomer een schaar langs haalt.

Onze violen zijn gestekte vaste planten. Ze bloeien de hele zomer en staan liefst met het hoofd in de zon en de voeten in het water. (vochtig dus, niet in de vijver)

Deze bossige plant kan wat te lang worden maar dat is te verhelpen door diep terugknippen. De bloemen zijn dan in korte tijd terug. Doe dat bijvoorbeeld als je op vakantie gaat.

Deze is voor een viool aardig standvastig. Ze bloeien met kleine witte bloemetjes eindeloos van het voorjaar tot de winter.

Makkelijk wit op je palet.

Ik vind deze klassieker geweldig met z'n vlinderachtige sterretjes bloemen.

Fijn magenta paars geaderd.

Tussendoor knippen is er goed voor. Ze gaan daarna snel weer bloeien.

Violen staan liefst met hun hoofd in de zon en de voeten in het water. (Wie niet?)

Eigenlijk zouden we moeten spreken van klimaf-viool. De ranken kunnen tot een meter lang worden en ook op die ranken komen bloemen. De witte bloemen hebben een ruim lavendelkleurig hart. Ze is heerlijk in een hangpot, maar verdraagt weinig vorst dus hartje winter wel even in de schuur zetten.

Super makkelijk, alleen elk voorjaar scheuren herpotten en delen met de buren.

Alle bloeikracht wordt bij deze amerikaanse soort opgespaard voor een explosie in het voorjaar. Tijdens de bloei is het hartvormige blad nog niet volledig ontwikkeld. Na de bloei wordt dat veel groter en krijgt de plant het karakter van een stevige zodevormende bodembedekker die het ook in de schaduw prima doet. Eigenlijk bloeit de plant wel door maar, net als Viola odorata met cleistogame bloemen. Dat zijn bloemen die zichzelf bevruchten en dus geen behoefte aan bloemblaadjes hebben. In feite vormen er zich na het voorjaar gewoon meteen zaaddoosjes onder de plant.

Bianca, is een rijk dragende tafeldruif die het in ons klimaat buiten nog prima doet.

Op een warme droge plek rijpen de vruchten zeer zoet.

Deze blondine wordt extra heerlijk in de volle zon.

Vroeger in het westland in kassen geteeld. In Hampton Court staat een exemplaar dat in1768 werd geplant door Lancelot 'Capability' Brown en nu nog volop vrucht draagt.
Vroeg, grote opbrengst, dikke trossen.
Als er erg veel vruchten in de tros zitten kleuren ze minder door. Ze zijn dan wel rijp en zoet. Gevoelig voor meeldauw, dus wel wat verwennen.
Best in de kas of zeer zonnig tegen een warme muur.

Een dierbare druif vanwege het blad.

Dit purper zorgt voor een bijzonder gesofisticeerde sfeer. In het najaar wordt het langzaam nog wat indrukwekkender.
Van de vruchten verwachten we niet te veel. Die zijn vooral voor het vogelvolk maar die lijken er ook niet echt tuk op.
Geheelonthouders maken er geen wijn van. Maar een wijnboer uit onze streken ziet er brood in. Bij nader inzien smaken ze ook best aardig.