Deze gezaaide Echinacea heeft elegant afhangende lintbloemen; als een hula rokje.

Ze heeft een natuurlijke sprookjesachtige uitstraling, eerder zachtaardig, subtiel, tussen al dat kleurgeweld van de nieuwe zonnehoeden.

Maar daarom juist bijzonder.

Inmiddels al een wat ouder, waardevol, redelijk uniform zaairas.

Grote bloemen met een intensieve roze-rode kleur. De bloemen hebben bolle harten die ook na het afvallen, of zelfs afplukken van de bloemblaadjes nog als snijbloem worden gebruikt.

Magnifiek.

Heerlijk zilver roze en misschien wel een van de beste in die kleur.
Ze blinkt bovendien uit door vroege en lange bloei.
Wat makkelijker vermeerderen dan de meeste:
Ze wordt gezaaid, je kunt er dus ook zelf van doorkweken. Maar daardoor wel iets variabel, met name qua hoogte.
Bovendien zijn zaairassen veel standvastiger dan de gestekte vitroplanten.

Sterk aanbevolen.

Dit is een oud en ervaren zaairas, daarom zijn de planten redelijk, maar niet perfect uniform, met name in hoogte kunnen ze wat verschillen.
Zaailingen zijn meestal wel iets standvastiger dan gestekte zonnehoeden,
De witte bloemen met hun geeloranje hart hebben gegarandeerd dezelfde sterke uitstraling. Het is een goed oud ras.
Zeker zo aristocratisch, als de bloem eenvoudig is. Een zeer bruikbare plant voor de volle zon.

Mijn favoriete heemplant heeft het in onze wilde berm wat lastig vanwege de voor haar te rijke grond. Op wat schrale zandige grond doen ze het beter. Bij ons worden ze wel reusachtig groot. Ik zag ze de buurt van Namur in grasland waar ze maar 20 cm hoog werden.

Op open plekken kan ze goed uitbreiden.

Echte rucola maar dan verbeterd door biologisch zaadteler 'de Bolster'.

Het fijn ingesneden, pittige blad heeft een ronde nootachtige smaak.

Ze neigt, was de eerste indruk, tot doorschieten. De bloemknopjes en bloemen kun je dan wel weer eten.

Vervolgens hebben we er nog de hele winter blad van geoogst.

Wat zachter van kleur dan 'Big Blue'. De schijnbloem, het 'sterretje', eigenlijk zijn het steunblaadjes, is groter en fijner gesneden.

Het zijn gemakkelijke, betrouwbare vaste planten. Als het blad na de bloei geel wordt mag je het helemaal wegknippen. voor de winter loopt het weer uit.

Eryngium is super en het is leuk dat het sortiment nu in beweging komt.

Een ingetogen, maar excellente textuurplant uit de Amerikaanse tallgrass prairies. Geschikt voor droge zonnige borders. Het lange gladde spits getand blad vormt flinke rozetten en lijkt inderdaad op dat van agave.

Ze bloeit met groen-witte bolle schermpjes van 1,5 cm op een lange stevige, vertakkende steel en is prima winterhard.

Een bijzondere, wat mysterieuze sfeerplant.

Kruisdistels vind ik geweldig omdat ze overal bij passen en er een feestje van maken, niet alleen in je tuin, maar ook als snijbloem.
Het zijn, als schermbloemigen, geen echte distels en ze woekeren niet, ook niet via zaad.
Deze is alpine soort met donker paarse stengels uit de Zwitserse Alpen is zeer standvastig en onderhoudsarm. Ze kunnen na de bloei hun blad verliezen maar lopen in het najaar of in het voorjaar weer uit.

Ze zijn zo leuk en makkelijk die schijndistels. Ze zijn meer verwant aan peterselie dan aan distels maar dan met sierlijke stekels.

Dit is een schattig en makkelijk klein dwergje dat een mooi rond bolletje vormt met talrijke blauwe schermpjes.

Kabouterkruid.

De lang verwachtte opvolger van 'Jos Eijking' ('Saphire Blue') die iedereen zo bewonderd heeft in de border bij onze winkel.
Gevonden in Preston, Lancashire, met wat grotere en misschien wel nog blauwere bloemen doet 'Big Blue' zeker niet onder voor de al zo fantastische 'Jos'.
Even sterk, betrouwbaar vast en combineert met alles.

Een van mijn allerliefste planten.

Eryngium x zabelii is de kruising van Eryngium alpinum x bourgatii met typisch veel grotere bloemhoofden dan beide ouders. Deze nieuwe werd gevonden door kwekerij Arends uit Ronsdorf.

'Violetta' heet zo vanwege het vleugje purper in de donkere stengels en bloermkroon.

Dat maakt ze misschien wel de donkerste van allemaal.

Deze bijzondere architectuur plant Lijkt een beetje op E. agavifolium maar dan met smaller blad en iets kleinere rozetten.

Een zeer makkelijke plant met veel impact. Fors, sfeerbepalend en standvastig maar ook compact en bloeirijk. Met dank aan Piet Oudolf voor de introductie in 2013.

Als in het najaar deze wolken op kleur komen brengt dat de tuin in een heel andere fase en sfeer. Het verrast me elk jaar weer aangenaam hoe alles ongemerkt ingrijpend veranderd.

Als je er plaats voor hebt; planten.

Deze blauwgrijze cultivar is een kruising van onze favoriete wolfsmelk met een wat minder bekende wildvorm gevonden door Robin en Sue White van Blackthorn Nursery.

Gaat als een heerlijk vol grijs bolletje door de winter als je ze in augustus diep terug snoeit.
Prima winterhard en goed bladhoudend, excellent te combineren met lavendel.

Blauwblijvend dus.

Uit het wild in de buurt van Nice, natuurlijk.
Maar evengoed bijzonder sterk en winterhard. Bloei van begin zomer tot herfst.
Misschien wel de allersterkste en beste wolfsmelk van allemaal maar wel soms kortlevend.
Geef ze de ruimte, ze groeit breed uit. Het fijne naaldvormige blad knip je in het voorjaar diep terug.

Iedereen moet deze geweldige gele wolkjes planten.