Deze vermoedelijke kruising van Acanthus mollis x spinosus heeft sierlijk ingesneden blad waaruit tot 180 cm lange bloemstengels gelanceerd worden. De bloemen hebben een diep purperen calyx.

Na een warme zomer in het voorafgaande jaar bloeien ze beter.

Spectaculair, precies wat ik zocht nadat ik in Frankrijk Acanthus zag met zulke lange stengels.

Een selectie van Marco van Noort die opviel vanwege de helder witte lippen in scherp contrast met de goed oudroze bloemhoofden.

Het is een vrijwel onuitroeibare, dus sterke vaste plant met mediterrane uitstraling voor elke standplaats, Ze verdraagt zon net zo goed als schaduw.

Statig gebouwd archetype.

Spectaculair glimglanzend groot, diep groen blad, stevige, statige aren met heerlijke zuiver witte bloemen.
De bloemen van Acanthus stonden model voor een van de meest bekende en meest gekopieerde voortbrengsels van de decoratieve kunst: de Corinthische zuil ornamenten.
Acanthus bloeit meestal door tot de eerste vorst. Het begin kan na een strenge winter wat langer op zich laten wachten, maar ze zijn uitstekend sterk.

Dit zusje van 'Rue Ledan' kan zeer lange bloemstengels maken die hoog boven het blad uitsteken. Uitschieters tot bijna 200 cm zijn mogelijk als ze het naar hun zin hebben. Het glimmende ingesneden blad komt tot ongeveer 70 cm. In de winter sterft ze bovengronds volledig af.
Dit zijn zeer sterke planten die alle groeiomstandigheden verdragen inclusief strenge vorst en schaduw. Ze staan niet graag heel droog.

Dat Acanthus een moeilijke plant zou zijn is grote flauwekul, integendeel; ze verdraagt alle denkbare omstandigheden. In het zuiden vermijden ze de grote hitte door in de zomer af te sterven. Bij ons doen ze dan juist maar wel een klein beetje verward hun ding.
Heerlijk donkergroen en fijn besneden blad, onontbeerlijk voor architectonisch bewuste tuiniers.
Doet het dus ook prima in de schaduw, onder een boom of struik.

Heel fijn ingesneden spits grijs blad en fris crème citroen (of is het zwavel) gele bloemen.

Een nieuwe uit 2013 waar we veel van verwachten, vooral in combinatie met diep donker paars van een Salvia of een Aconitum.

Half bladhoudend en tapijtvormend, dus bodembedekkend.

Deze heerlijke kleur is in veel borders bruikbaar. Een van de roodste duizendbladen moet ik zeggen om niet in de discussie: wat is de roodste, verstrikt te raken. 'Paprika' is geweldig maar de concurrentie wordt steeds grootser.
Salvia nemerosa en Perovskia ernaast zetten zijn inkoppertjes maar overweeg ook eens te mengen met nog meer rood voor een vurige border.

Een hete paprika.

De naam is beschrijvend, maar niet voor de hele bloeitijd. In een warme periode kan 'Terracotta' snel van roodbruin naar warm geel verbloeien. 'Terracotta' is wel wat gevoelig voor nattigheid in de winter. Voor doorlatende grond dus.

Een van de vele fantastische Pagels selecties.

Een elegant doorbuigend gras dat in de zomer en herfst in de Franse vooralpen beeldbepalend is.

Grote groepen of plukjes brengen die fijne zuidelijke warmte naar onze tuin.

Dit is ideaal uitgangsmateriaal voor je natuurlijke mediterrane prairie.

De aanvankelijk zilveren aren worden na de bloei steeds voller en meer beige en blijven dat tot de winter.

Een klassieke ridderhelm in stoer blauw-paars

Stevige standvastige plant, iets boven de meter.

Lekker laat bloeiend.

Tweekleurig, net als 'Bicolor' .
'Cloudy is nieuwer, heeft 'grotere bloemen op wat kortere aren en bloeit wat later.

Een betrouwbare vaste plant op stevige stengels voor niet al te arme vochthoudende grond.

Nice, smoothy and cloudy indeed.

Blauw gerande witte helmen, die moeten wel voor een soort engelen leger bedoeld zijn.

Een bijzonder makkelijke plant die graag een beetje rijk staat op vochthoudende grond.

Onsterfelijk.

Een nieuwe compacte en diep diep diep donkerbladige vorm van Marco van Noort.

De bloemen hebben een heerlijke en sterke vanille geur.

Bijzonder zeldzaam nog.

Zoet geurende bloemen, net als de rest.

Het diep donkere blad van deze onverwoestbare plant is heel fijn ingesneden.

De lange aren geuren sterk aangenaam zoet als vanille.

Diep, diep, diep, donker glanzend blad.

Sterk, makkelijk, geurend en raadselachtig prachtig.

De diep chocolade bruin-rode bladkleur maakt deze slaande schoonheid zeer begeerlijk. Sterk zoet vanille geurende roomwitte bloemen aan lange stelen.

Officieel voor de schaduw, maar je krijgt bij ons ontheffing af te rekenen met wat bruin blad na de echt hete zomerdagen, maar ook intensievere bladkleur en wat meer bloei als ze in de zon staat. Water geven mag ook.

Die geur is groots.

Kiwi is eenhuizig, zowel mannelijk als vrouwelijk en kan dus zichzelf bestuiven. Het stuifmeel is bij de meeste cultivars echter onvoldoende op het juiste moment rijp voor optimale zelfbestuiving.
Dit is een uitstekende zelfbestuiver.
Snoei Kiwi in de zomer als de vruchten al zijn gezet. Je remt dan de groei wat en snoeit takken met weinig vruchten weg.
'Issai' is een relatief kleine plant met kleine onbehaarde vruchten die ook in een pot gehouden kan worden.
De kleine vruchten rijpen vroeg.

Een nieuw vrouwelijk kiwi ras met rode vruchten.
De vruchten zijn zoeter en smaakvoller dan gewone kiwi. De schil is zacht en eetbaar.
Het blad loopt rood uit in het voorjaar.
Minder hard groeiend dus hanteerbaar.
Voor bestuiving is een mannelijke of zelfbestuivende plant erbij vereist.
De vruchten rijpen vroeg, vanaf half september.

De smaak is rood.

'Hayward' heeft grote, goed smakende uniforme vruchten. Die je in je kelder nog maanden kunt bewaren
Het eigen stuifmeel is zwak en bestuift de plant onvoldoende. Dus je moet er wel een bestuiver zoals 'Atlas' of een andere kiwi bijzetten.
Dan mag je op een voortreffelijke opbrengst van goede grote vruchten rekenen.

Een ras voor profi's. Ze planten er een 'Atlas tussen.

Overwegend wit voor het oog maar tegelijk elegant tweekleurig van violet naar wit verlopend, wat diepte geeft aan de grote volle bloemschermen op stevige stengels.

Bladhoudend, dus misschien het best in pot en in koude kas of beschut overwinteren.

Wonderlijk wit.

Deze prijswinnende cultivar werd in 2010 door Quinton en Andy van De Wet geselecteerd. Ze bloeit tweekleurig met hangende bloemen in grote schermen.
Voor een bladhoudende Agapanthus is ze relatief winterhard. Ze zou tot - 10 verdragen. Afdekken mag je haar alleen tijdens strenge vorstperiodes. Als je haar in pot zet en binnen overwintert kan ze niet in het donker staan zoals de bladverliezende cultivars.

Een spectaculair potfeestje.

Heerlijk tweekleurig is deze compacte nieuwe bladverliezende Agapanthus. Ze bestaan in allerlei maten van dwerg tot reusachtig. Deze is met 70 cm heel fijn als potplant.
Bladverliezende cultivars zoals deze maken aanzienlijk meer kans in de volle grond te overleven. 'Twister' verdraagt tot -15 en met wat winterdek zelfs nog meer.

Een frisse wind voor je tuin.

De gewoonste van het stel, zeg maar 'Afrikaanse boeren lelie'.

Ze maakt een redelijke kans in de volle grond. Maar toch best in pot.

De donkerste ooit gezien.
Vooral de knoppen zijn heel donker.
Lekker hoog ook.

Bladhoudend, dus wel in pot en in de garage overwinteren. Milde vorst verdragen ze daar prima.

De bloemen zijn steriel, zodat er geen zaad wordt gevormd en ze dus lang bloeien.

Plant een panter in je pot.

Deze recente introductie zou je een compacte uitvoering van Agastache 'Blackadder' kunnen noemen.

Ze blijft laag en compact en bloeit goed door met forse bloeiaren.

Nog zo nieuw dat we de twee nog niet jarenlang hebben kunnen vergelijken. Maar qua bloei zou dit wel eens een winnaar kunnen worden.

'Blackadder' is er een van Coen Jansen. De aren zijn slank en met name in de kern, de kelkblaadjes en de stengels zeer donker zoals de naam belooft. Veel beter nog dus dan 'Blue Fortune'.
'Blackadder' is bovendien al jaren de meest standvastige donkere.
Eenvoudig prachtig bovendien.

In mei of begin juni iets terugknippen maakt dat ze wat later maar ook langer en rijker bloeien en compacter groeien.