Het is even wennen, maar inderdaad ze zijn echt niet allemaal blauw. In tegendeel de nieuw kleuren die we al kenden uit wat minder spectaculaire wildvormen rukken nu op via fantastische kruisingen.
Het geslacht is volop in beweging en we genieten hier erg van.

Ze bevriest pas bij -50, ook zeer makkelijk dus.

Valse indigo is hot.

Tot nu toe bleek alles wat we onder deze naam tegen kwamen eigenlijk Baptisia alba lactea of leucantha was. Maar er is natuurlijk ook een witte vorm van Baptisia australis zoals je ziet.

Een bijzonder fijne zachte romantische plant met veel combinatiemogelijkheden in de vroege border.

Meer zon is meer bloemen.

Baptisia australis is fantastisch blauw maar deze vorm is echt ongewassen indigo.

Het kon dus nog zo veel blauwer, verbazingwekkend, wow.

Redelijk compact voor Baptisia en net zo vroeg bloeiend als de rest.

Ze zijn, eenmaal gevestigd, gemakkelijk en standvastig.

De bloemen van deze spectaculaire recente introductie van Chicago Botanic Garden zijn bijzonder violet-bruin met een geel keeltje. Het blad is wat grijs-blauw.
De bloemen staan in lange aren duidelijk zichtbaar boven het blad.
Baptisia is voor de prairiebegrippen een van de eerste bloeiers.
Dit is de kruising van B. australis x B. sphaerocarpa van die laatste komt dat toefje geel.
Eenmaal standgevat zeer langlevend en sterk.

Concurrerend met Pulmonaria om het meest zilveren blad. De groene aders accentueren het zilver. De lieve bloemetjes zweven daar boven aan dunne steeltjes..

Een cult-plant nog steeds,ik weet niet precies waarom ook alweer. Maar zeker niet onaardig.

Een bus Engelse tuinreizigers voldoet meestal om onze hele voorraad te plunderen.

Daar is ie dan eindelijk, die waanzinnig veelkleurige hippie van een plant.

Het is een kruising van de gele Buddleja weyeriana 'Honey Comb' met een gewone Buddleja davidii.

Vlinders zijn hier minstens zo dol op als ik.

Helaas nog schaars.

Deze fantastische cultivar, vermoedelijk een spontane kruising van Buddleja davidii en Buddleja fallowiana, werd in 1940 gevonden bij kasteel Lochinch in Schotland.
Kenmerkend zijn het zilver-grijze blad en de geurende violet-blauwe bloemen met een oranje oogje.

In het voorjaar diep snoeien, dan blijft het een vitale volle struik.

Mijn favoriete vlinderstruik.

Een fantastische compacte dwergvorm met zilver blad, echt een balletje.

De bloemen zijn steriel, de struik kan daarom gemakkelijk tot oktober doorbloeien, uitgebloeide aren wegknippen helpt ook.

Zeer zeldzaam en weinig gekend, maar veel gevraagd na het zien in onze tuin.

Ik ben erg blij dat we hem hier nu ook eindelijk weer eens kunnen aanbieden.

De trend in vlinderstruiken is laag en compact. Er zijn heel veel recente lage introducties maar een aanzienlijk deel daarvan stelt teleur wat kleur en habitus betreft. Soms leggen ze hun bloemen slordig op de grond.

Deze, gevonden door Elizabeth Keep van East Malling in Kent, is geweldig van kleur en habitus, niet te hoog en toch prima van vorm.

Deze fantastische kruising van Buddleja crispa met Buddleja loricata werd al in 1994 gemaakt door Peter Moore, van Longstock Park Nursery in Hampshire. Ze werd pas in 2007 geïntroduceerd. Ze is compact en half bladhoudend met heerlijk zilver grijs blad. Van regen worden de bloemetjes bruin. Knip ze er dan even af, er komen, zomer en bijna zelfs in de winter, snel weer nieuwe.
Een plant naar mijn hart ook omdat het hier niet hoofdzakelijk om de geurige bloemen gaat.