Miss Cherry vormt een compact bladhoudend struikje dat sierlijk bloeit van mei tot juli en vanaf juli tot februari sierlijke helder glimmend rode zoet-zure bessen maakt in volle trossen. De bessen hebben een hoog gehalte aan antioxidanten en vitamine C. De plant is zeer winterhard en ziekteresistent.
Wel een beetje gedoe aangezien we kalkrijke grond hebben. Maar ze wortelt oppervlakkig, dus een dun laagje veen kan volstaan. In pot met zure grond kan natuurlijk ook.
Deze stinkt, maar het is een waardevolle heemplant voor vochtige plekjes waar nuttige insecten veel baat bij hebben.
Ik maakte er ooit preparaat van dat volgens Rudolf Steiner tegen nachtvorst zou beschermen. Een beetje raadselachtig en lastig te bewijzen of het echt werkt dus ik heb nog flesjes over.
We houden van haar omdat ze hier thuis hoort maar je maakt er geen sier mee.
Familie van de eenbes, uit Centraal- en Zuid-Europa, Siberië, China en Korea.
De mysterieuze bloemen vind ik fantastisch. Maar het blad is zeker zo spectaculair. Ze groeien aanvankelijk traag. De opkweek duurt jaren. maar als ze een paar jaar in de volle grond staan ploppen ze in het voorjaar met hun prachtige gerimpeld blad als paddestoelen uit de grond. De bloemstengels volgen dan al snel.
Geliefd bij slakken, maar uitstekend winterhard en lang levend.
Nu ik lees dat ze door Christopher Loyd en Fergus Garrett in het wild werd gevonden in Turkije begrijp ik waarom ik meteen zo enthousiast werd toen ik haar voor het eerst zag.
Ze bloeit explosief en lang en is sterk vertakkend vanuit dikke stengels. Bovendien is ze goed vast.
Opnieuw een uitstekend medicijn tegen geelvrees.
Een stevige vaste toorts in een warme kleur.
De bloemen zijn licht okergeel met een rood hart. In de Cotswolds wordt aardig wat aangerommeld met Verbascum met heel aardig resultaat.
De meeste soorten Verbascum zijn vast en leven en bloeien altijd meerdere jaren, maar de meest bekende zijn tweejarig. Dat lijdt tot verwarring.
De onze zijn allemaal vast, tenzij duidelijk anders vermeld.
Deze dwerg Verbascum is een kort levende vaste plant.
Bijzonder is het purperrode hart van de gele bloemen. Ze kan voorin je border of in potten gecombineerd met andere leukerds zoals Salvia in een gekke kleur.
Ze doet mij denken aan Verbascum chaixii. Ik heb niet kunnen achterhalen hoe verwant ze daar mee is.
Deze grote toorts met grijsgroen blad in een rozet heeft heerlijk zacht gele bloemen aan vertakkende stengels.
Ze maakt geen zaad en bloeit daardoor zeer lang.
Het is een kort levende vaste plant die wordt vermeerderd door wortelstek.
Door de RHS onderscheiden met een Award of Garden Merrit.
Vaste toortsen zijn kort levende vaste planten. Dat betekent dat je er, als ze op de juiste plek staan, tot wel 10 jaar lang plezier van kunt hebben. Ze hebben een voorkeur voor zandige of doorlatende kalkhoudende grond.
Ze zorgen voor een verticaal, bloemrijk hoogtepunt in je combinaties met schotelvormige bloemen of schermbloemigen.
A lot less lavender though than I expected.
Deze fijne luchtige toorts komt wild voor van Zuid Europa en Noord Afrika via Afghanistan tot Siberië. Ze staat in de winter niet graag al te nat, maar is ook bij ons volledig winterhard.
Vlinders en bijen zijn er dol op. 'Blatta' is latijn voor mot.
Het blad-houdende rozet is leuk gekroesd.
Tweejarig of kort levend, dus wel laten uitzaaien.
Vaste toortsen zijn heerlijk combineer spul, toepasbaar in elke type border, samen met bijvoorbeeld Salvia, Geranium, of Echinacea.
Ze zijn wel kritisch op de grondsoort. Op onvoldoende doorlatende grond leven ze maar kort.
Zeer bruikbaar romig kleurtje ook.
En natuurlijk weer een introductie van Thierry Delabroye, dan weten we dat het goed is.
Een tamelijk opgaand groeiende vorm in een aangename kleur.
Nazomerbloemen die ook in de vaas kunnen.
Een van de allerbeste ereprijzen.
Lange ereprijs komt in Nederland sporadisch voor op vochtige, niet te rijke rivieroevers. Tot 2017 was ze wettelijk beschermd maar het ziet er naar uit dat ze niet langer bedreigd is.
Het zijn makkelijke tuinplanten.
Als je van zacht roze houdt is dit je eerste keus.
Spannend van kleur en ja hoor, alweer een aartje, alsof we daar maar niet genoeg van kunnen krijgen. Deze is mooi maar je moet er wel zo'n nieuwe Echinacea naast planten.
Niet te nat graag.
Van planten afkomstig van de Amerikaanse prairie mag je wel wat standvastigheid verwachten. Ongecompliceerd dus en naar hartenlust te combineren, vooral met grassen, om in de prairiesfeer te blijven.
In grote groepen, of volledig gemengd met van alles en nog wat.
De kleur leent zich er voor.
Onverwoestbaar dus.
Hetzelfde onverwoestbare prairiespul in een zachter roze en wat lager.
Dat roze is hier zelfs een beetje fluoriserend.
Duidelijk lager dan de meeste van deze van de prairie afkomstige planten.
Sterk, betrouwbaar en zeer bruikbaar.
De kleine maagdenpalm heeft fijner blad, is wat fijner van bouw dan Vinca major, de grote.
Je hebt geen omkijken naar deze eenvoudige, gemakkelijk en snelgroeiende bodembedekker. Maar je mag in het voorjaar een keer alle blad er af knippen voor fris nieuw blad.
Vernoemd naar een van de meest fameuze schaduwtuiniers met een voorliefde voor witte bloemen en zilver blad.
Echt een Victoriaanse hoornviool met meerkleurige bloemen en sterk geurend met een heerlijk parfum. De bloemen zijn wit met paarse aders en een klein geel honingmerk.
Zwaar geparfumeerd dus, deze dame.
Dit brutale geel-bruin-paars, is niet onomstreden. Het is zeer geliefd bij de een en verguisd door de ander. De RHS jury hoort kennelijk bij de eerste categorie, want ze gaf de plant een AGM (Onderscheiding van hoge tuinwaarde).
Iedereen die haar kent stemt in met de beschrijving: zeer sterk geurend en rijk bloeiend.
Walmend gewoon in de wijde omtrek.
Zacht bleek lila mauve met fijne donker purperen strepen en hart, een adellijke kleur en goed vast. Wonderbaarlijk van kleur maar slechts zacht geparfumeerd. Uit de rubriek van de 'bedding viola's'. Dit mogen we hoewel de verleiding groot is niet Viola cornuta noemen van de specialisten.
Gewonnen door Richard Cawthorne, onze Violenvriend die we lang geleden voor het laatst hebben bezocht
Dit is de zwartste viool.
Grote bloemen met een verwaarloosbaar klein geel hartje.
Niet te verwarren met het zaairas 'Bowles Black' dat ook wel als Viola nigra wordt verkocht. De bloemen daarvan zijn minder donker en kleiner.
Er is geen zwartere.
De sterkst geurende en meest Victoriaanse (lees: frivole) viool die we hebben. Meerkleurige bloemen met een paarse buitenrand en crème van binnen. Zeer sterk geurend. Uit de rubriek violetta (miniatuur violen met een goede habitus). Gevonden door de violen-god die ons lang geleden audiëntie verleende: Richard Cawthorne.
Prachtig luchtverfrissend parfum.
Deze bossige plant kan wat te lang worden maar dat is te verhelpen door diep terugknippen. De bloemen zijn dan in korte tijd terug. Doe dat bijvoorbeeld als je op vakantie gaat.
Deze is voor een viool aardig standvastig. Ze bloeien met kleine witte bloemetjes eindeloos van het voorjaar tot de winter.
Makkelijk wit op je palet.
Traditionele bloem voor parfum en snoep.
'Konigin Charlotte' werd in de voor-vorige eeuw gekweekt om de lange steeltjes zodat er boeketjes van konden worden gemaakt.
Sterk geurend, er hangen wolken parfum om de planten.
Zelfs in gemaaid gazon weten ze zich nog redelijk te handhaven.
Een voorjaars bloeiende vaste viool met glanzend diep donker purper blad. De bloemen contrasteren aangenaam met het blad. Als ze zijn uitgebloeid blijft het een sierlijke bodembedekker vanwege de spannende bladkleur.
Ze zaait zich rijkelijk en kleurecht uit.
Spontaner tuinieren binnen handbereik.
Alle bloeikracht wordt bij deze amerikaanse soort opgespaard voor een explosie in het voorjaar. Tijdens de bloei is het hartvormige blad nog niet volledig ontwikkeld. Na de bloei wordt dat veel groter en krijgt de plant het karakter van een stevige zodevormende bodembedekker die het ook in de schaduw prima doet. Eigenlijk bloeit de plant wel door maar, net als Viola odorata met cleistogame bloemen. Na het voorjaar vormt ze onder het blad meteen zaaddoosjes, dus zonder bloemen.