Diep donker zwart blad en enkele witte bloemen met een zachte roze zweem.

Erg leuk in pot of om gaten te vullen in je border.

Overwinteren boven - 6, dus afdekken is net niet voldoende. Een hoekje in de garage meestal wel.

Gewoon voor de bloemen, of toch om het blad?

Oh La La...

We worden momenteel overspoeld door bijzondere dubbelbloemige riddersporen en we hoeven hier alleen maar de allerbeste uit te kiezen.

Als je grond geschikt is zijn ze zeer standvastig.

Een dansfeestje dus.

De elatum zijn de sterkste, had ik dat al geschreven?

Ze staan best ook heel stevig overeind, maar een storm kan net teveel voor ze zijn. We hebben al te vaak onder dreigende zwarte luchten panisch steunen geplaatst. Steun ze liever preventief.

Meteen na de bloei diep terugknippen doet de plant altijd goed en zorgt meestal voor herbloei in het najaar.

Nog maar een keer: gestekte elatums zijn de sterkste riddersporen. Het is wel aan te raden ze meteen na de bloei tot de grond terug te knippen. Dat maakt de plant sterker en zorgt meestal voor herbloei in het najaar.

Dit is een nieuwe vrij lage vorm met bijzondere tweekleurige bloemen. Ze zijn pomponvormig, blauw van buiten, wit van binnen.

Geweldig van kleur en vorm.

Voor liefhebbers van lekker lang lila.

Knip ze na de eerste bloei terug voor herbloei.

Dit zijn zaailingen dus een klein beetje variatie moet mogen.

Een ridder in peignoir.

Een hoge zuiver witte met lange volle aren.

Snoeien voor herbloei verplicht.

Deze ridder ontwapent.

Een klassike donker gentiaan-blauwe en vrij lage vorm van de kruising van D. elatum x D. grandiflorum.

Best langlevend, mits tijdig geknipt na de eerste bloei.

Je mag ze dus ook naar hartenlust knippen voor de vaas.

Dit sterke type ridderspoor is zeer standvastig. Zeker als je ze na de eerst bloei in juni terug knipt. Ze gaan dan nog een keer bloeien, vaak tot oktober.

Niet te hoog, dus redelijk stevig rechtop staand. Zeeblauw met een witte bij.

Een kleur zo geurig als een zonnige zondagochtend.

Ouderwetse rotsvaste laatbloeiers die vergeten worden omdat bijna iedereen tegenwoordig in het voorjaar of de zomer planten koopt.

Dit is een diepteinvestering van formaat die heel lang mee gaat.

Je kunt oude pollen af en toe delen.

Lekker laat.

Deze ouderwetse planten zijn zwaar ondergewaardeerd omdat tuiniers nu eenmaal bij voorkeur in het voorjaar kwekerijen en tuincentra bezoeken. Laat bloeiende planten worden daarom veel te zelden aangeplant.

Het zijn betrouwbare, makkelijke planten die extreem laat nog bloeien.

Grassen maken van je combinatie iets vanzelfsprekends waarschijnlijk omdat elke natuurlijke vegetatie gras bevat.

Dit zijn heerlijke beige wolken, maandenlang, als het meezit tot diep in de winter. In de tussentijd laat je er van alles bovenuit piepen.
Zet er bijvoorbeeld eens een flinke Kniphofia of hoge Digitalis tussen.

Inheems, sterk en makkelijk.

Een doorbloeiende vaste voor een droge plek in de volle zon.
Glanzend donkergroen blad, ook in de winter.
De plant is een bewuste kruising van D. lanata x D. grandiflora 'John Innes Tetra' met D. laevigata uitgevoerd in 1995 door Heather Wilson, in Stroud, Gloucestershire. Na jarenlange proeven werd ze in 2005 voor het eerst aangeboden in Engeland.

Een spannende plant met een bijzonder warme kleur.

Digitalis ferruginea 'Gigantea' is zelden echt meerjarig; reken hooguit op een jaar of drie. Dat geldt alleen onder zeer ideale omstandigheden. Maar men moet ze minstens een keer gehad hebben want ze zijn bijzonder spectaculair. Ze doen iets met je tuin, die sprookjesachtige toortsen. Het donkergroen rozet is al mooi en daaruit wordt een hoofdaar met vertakkingen afgevuurd die zich maar heel langzaam aan de zwaartekracht onttrekt. Niet voor consumptie, Digitalis is giftig.

Uitzaaien doen ze zelden vanzelf , maar van een plant oogst je miljoenen zaden.

Veel kruidendokters denken dat het geneesmiddel wel uit de bekende tweejarige zal worden gewonnen. Maar de vaste lanata bevat 4 x zoveel werkzame stof dan D. purpurea. Deze wordt dan ook grootschalig aangeplant voor productie van digitaloine, een op het hart werkzaam medicijn. Het lijkt me fantastisch zo'n veld een keer te mogen zien want ze is gruwelijk mooi. De bloem is bolrond vooral wit met mokka en een grote witte onderlip, van binnen bruin getekend.

Een vaste plant, maar kortlevend.

Een heerlijke mediterrane weefplant die niet alleen vast is, dus een paar jaar blijft leven, maar zich ook nog speels en niet hinderlijk uitzaait.

Lange smalle aren met heel veel kleine citroengele bloemen.
Ze staan tussen mijn Salie, Santolina en lavendel.

In Zuid-Frankrijk kwam ik dit schatje regelmatig tegen.

De oranje-gele bloemen, zijn innemend van kleur vooral.
Met een struikvormige groeiwijze, de enige bijna heester in het geslacht. Een van mijn favorieten, maar helaas niet altijd helemaal op z'n gemak in ons vochtig klimaat.

Voor een warme zonnige standplaats, dus goed te combineren met lavendel.

Hoe warm deze ook kleurt, dat vleugje roze is er niet uit weg te slaan.

Iedereen is het met ons eens over deze, je kan niet anders dan er van houden.

De dichtbezette kaarsrechte toorts produceert zoals de naam belooft eindeloos veel kleine mokka bruine bloemen.
Het blad heeft fijne zilveren randjes. Geweldig in je mediterrane border, tussen de lavendels en ook echt betrouwbaar vast.

Een sprookjesplant.

Heel gewoontjes misschien voor sommigen; een zuiver wit met maar weinig vlekjes, tweejarig vingerhoedskruid. Maar ik geniet er nog steeds erg van.

Ze staat bekend als geneeskruid, maar mocht je ze net als ik alleen maar nodig hebben om er van ver van te genieten, dan kan dat dus gerust.

Ze zaaien zich zelf uit als ze op de juiste plek staan.

Digitalis is een van de eerste geslachten die we omarmden in onze 30 jarige zoektocht naar de allerbeste droomplanten. Ze zijn meestal vast maar kortlevend. Deze is steriel, maakt dus geen zaad en bloeit daardoor extra lang. Op droge doorlatende grond zou ze ook jarenlang moeten kunnen leven. Het is de kruising die David Tristram maakte van twee van onze favorieten: D. obscura x D. grandiflora, de kleur zit er tussenin. De vertakkende bloemstengels heeft ze van D. obscura.

Deze kruising van Digitalis purpura x Digitalis grandiflora hoort meer thuis in de schaduw en heeft ondanks haar kleur ook niet echt een mediterrane uitstraling. In het Engels wordt ze wel strawberry foxglove genoemd en haar kleur 'crushed strawberry'. Rob Leopold introduceerde speciaal voor deze plant de fruitige kleur 'watermeloen' en citeert daarbij de zaad koning Jelitto met zijn 'Himbeerrosa'.
Eetbaar zijn ze niet.
Soms zijn ze meerjarig.

Rucola is een heerlijk kruid dat bij bijna alle Italiaanse gerechten en elke pasta past.
Over pizza of pasta strooi je er een pittig fris laagje gesneden rucola blad op net voor het serveren.

Het groeit wild in de oude stadswal van Maastricht en bij ons bovenop de bijenstal.

Als je niet in oud Maastricht of Aalbeek woont beter een paar uitplanten en laten verwilderen.

De naam is juist. We gaan dus weer veel te weinig hebben van deze.

De gevulde bloemen met afhangende lintbloemen beginnen oranje en verkleuren naar zalm.

Gezond en groeikrachtig.

Wie had dat gedacht; verbeterde 'Mac 'n' Cheese'.

Groeikrachtiger en nog beter vertakkend, maar datzelfde 'Cheddar' geel, bij warm weer verkleurend naar helderder geel.

Heerlijk geurend bovendien.

Nothing chees aybout that scent.

Deze nieuwe introductie van Marco van Noort en zusje van 'Hot Summer' verkleurt van oranje geel naar roze.

De bloemstengels vertakken sterk en de plant blijft daardoor laag en vol.

Echinacea staan graag een beetje vrij op doorlatende grond.

Een kleuren feestje.

Nog zo'n fantastische kleurdoorbraak die mogelijk werd dankzij kruising van drie soorten waaronder de witte E. purpurea 'Alba' en de gele E. paradoxa.
Tot 12 cm grote gele geurende bloemen die bleker worden naarmate ze ouder worden. Stevige stengels.
In de loop van de zomer dus crème, citroen en ander geel door elkaar.

Zet je geelvrees aan de kant en plant deze eens naast Perovskia.