Opnieuw een opvallende psilostemon kruising maar dit keer zonder de meisjesnaam.

Het is een relatief laag blijvende en rijk bloeiende vorm.

Makkelijk als ze eenmaal vaststaat.

De naam is een verbastering van "M'as tu vue?" Als ze eenmaal bloeit is dat vanzelfsprekend.

Deze spreidende plant vormt een heuveltje blad, dat in het voorjaar lange tijd geel blijft. Ze is doorbloeiend met 3 cm grote bloemen in een vreemde mat violet roze kleur met een donker paars hart en zwaar geaderd. De kleur is precies gelijk aan die van Verbena stricta die ik voor de grap ernaast zette. Kruising van G. lambertii x G. procurrens, ontstaan bij Washfield omstreeks 1981.

Een oude favoriet.

Heerlijk glanzend, diep donker purper blad en grote helder blauwe bloemen.

Geen harde groeier en als ze moe is van al dat trage groeien en dan ook nog bloeien wil ze wel eens ten prooi vallen aan wat meeldauw. Dat is gewoon een teken van uitputting en gaat vanzelf weer over.

Zeer aansprekend, maar niet zo heel gemakkelijk.

Geranium sanguineum is een pure performance plant: ze behoort tot de beste bloeiers onder de kruipende geraniums, ze bedekt de bodem goed en doet vooral waar ze voor gemaakt is: bloeien.

Een zeer bruikbare tuinplant voor een zonnige standplaats, een randje, of massaal op een boomspiegel.

Warmbloedig wit.

Sterk aangenaam geurend ingesneden glanzend blad met een fijne rode herfstkleur. 'Biokovo' maakt grote plakken bovengronds aanwortelende uitlopers. Het is een kruising van G. macrorhizum x G. dalmaticum

Klassiek historisch tuingoed uit het oude Oostblok. Degelijk en duurzaam.

De geur van het blad is fruitig met een licht bittertje.

Hetzelfde geurende blad met rode herfstkleur als bij 'Biokovo'.
'St Ola' is een langer zuiver wit blijvende vorm en heeft wat grotere bloemen met overlappende bloemblaadjes.

Er bestaat geen heilige met deze naam, vermoedelijk wordt de koning der Vikingen Olaf bedoeld die in 1033 in Schotland overleed en aan wie daar zelfs een kerk werd geweid.

Daar is ie dan eindelijk dit hartverwarmende nieuwe nagelkruid.

Kou deert ze niet, integendeel ze zijn er dol op en groeien juist het lekkerst in fris weer. Ze houden hun blad bijna de hele winter.

Plotseling zijn daar in het vroege voorjaar dan die warm oranje halfgevulde bloemen aan purperen steeltjes.

Een knock-out bodembedekker.

Deze in 2016 geïntroduceerde door Herbert Oudshoorn gevonden Geum heeft een opmerkelijk lange bloeitijd. De meeste bloeien alleen in het vroege voorjaar. Deze blijft bloeien tot augustus. De bloemen zijn opstaand dus goed zichtbaar.

Het zijn allemaal makkelijke planten die met name in het vroege voorjaar aantrekkelijk zijn voor nuttige insecten en bijen.

En alweer zijn we gevallen voor een nieuwe introductie met een heerlijke kleur. Het is ook zo geweldig in beweging dit geslacht.

Ze zijn allemaal zo makkelijk dat we waarschijnlijk geen enkele hoeven af te voeren wegens uitval. Ooit moeten we kiezen, voorlopig zijn we verliefd.

Een heel aangenaam pareltje.

Nog een vrij en nieuwe en ook nog maar sinds kort in ons sortiment.

Wat we wel al zeker weten dat het net zulke makkelijke planten zijn als de rest van de Geum. en ook bijen en vlinders zullen er wel net zo blij van worden vooral ook omdat zo betrouwbaar lekker vroeg bloeien.

Hopelijk is het dan ook al mooi vliegweer.

Het is niet echt mijn ding, bloemen die niet echt kleur kiezen. Maar dit bonte geval verdient een streek over mijn hart.

Het is toch wel een vrolijk bont geval en ze is natuurlijk net zo makkelijk en sterk als de rest van de Geum.

Begin mei al warme bloemen en daar mag je op vertrouwen jaar na jaar.

Lekker fris geel met een vleugje rood en oranje, een heerlijk ongecompliceerde en makkelijke plant met een natuurlijke uitstraling.

Voor een opgeruimd en evenwichtig gemoed.

Ze verricht betrouwbaar en zeer vroeg dat mooie wondertje.

Bijzonder aansprekend met talrijke relatief kleine diep donker rode bloemen met een kastanjebruin hart.

Een nieuwe relatief lage cultivar die explosief, soms wat snel verbloeit.

Makkelijk, onverwoestbaar zelfs.

Een prairieparel.

De combinatie van romig zacht roze met grijs blad is heel bruikbaar tussen je lavendel of met andere droogte minnende planten.
Lieve bloemetjes voor er tussen.
Ze zijn sterk en makkelijk en ze dragen met hun vrolijkheid echt iets bij.

Na hun rijke bloei mag je ze graag eens terugknippen. Soms krijg je dan nog een vlucht maar in ieder geval zorg je zo voor vers blad en een volle plant.

Ook wel bekend als 'Red Orient'.

Het is een klein bladhoudend heestertje met kleine bloemetjes die een beetje op roosjes lijken. Helianthemum is nauw verwant aan Cistus. Je kan het zien als quasi inheemse miniatuur Cistus. Ze moeten in de volle zon anders worden ze slap en bloeien weinig. In de zon zijn ze heel makkelijk.

Deze is fabelachtig fel rood.

Deze hebben we in 'het wild' gevonden in Zuid Spanje op 1000 meter hoogte.

Daar kan het stevig vriezen maar ook heel heet worden. Ze hebben zonder probleem al aardig wat narigheid doorstaan in onze tuin.
Een aanwinst dus. Deze mini-Cistus heeft grijs-groen blad en aangename gele bloemetjes.

Ze komt in het wild voor in het hele mediterrane gebied van Portugal tot Syrië.

Een kleurrijke en zeer groeikrachtige intersectionele kruising waarbij de heldere kleur van de grote bloemen op lange stevige purperen stelen afkomstig is van Helleborus orientalis, het stevige geaderde blad van corsicus of lividus, de groeikracht en rijke bloei van niger en zo kunnen we nog even doorgaan....
In deze vitale plant zit 12 jaar werk van veredelaar Rodney Davey. Ze zijn vegetatief vermeerderd.
Fenomenaal van kleur.

Zwarte bloemen zijn eigenlijk altijd purper als de zon er doorheen schijnt.

Dit is een lage zeer donkere met vrij kleine bloemen. Nog donkerder dan op de foto.

Het gouden hart van Lucy contrasteert aangenaam met de bloemblaadjes.

Lucy is Super Donker.

Dit zusje van 'Black Petticoat' is de meest zwarte dubbele van allemaal.

Nog een vleugje donkerder dus, bijna matzwart.

Bloei van zwarte Helleborus is meestal iets later dan de rest.

Dit sterretje, of spinnetje (spider) zoals je dat bij Hemerocallis en Echinacea zou noemen heeft bloemen met smalle bloemblaadjes als een sterretje. Het donkergroene blad is ook smal en stervormig.

De bloemstengels buigen wat door en zorgen zo voor een elegante uitstraling.

Makkelijk en rijk bloeiend.

'American Revolution' is zo donkerbruin dat het op een afstand zwart lijkt.

Daglelies zijn over het algemeen zeer makkelijke planten. Leuk om te weten is dat de bloemen en de knoppen eetbaar zijn behalve die van de dubbelbloemige vormen.

Mooi kleurmonument.

Een introductie van Heemskerk in 2006. Op zoek naar de donkerste daglelie, zijn we dat niet allemaal?

Grote diep donkere bloemen.

Half bladhoudend.

We dachten al vaker dat we de aller aller donkerste hadden gevonden.
Maar toen we deze zagen waren we toch weer echt onder de indruk.
Gevonden door Dirk Scheys en geïntroduceerd in 2010.

Het blad heeft een antraciet matte glans.

Of hoe noem je dat? Je moet hem zien.

Even makkelijk als de rest.

Alweer een nogal nieuwe, maar nu met de vreemdste bladkleur ooit gezien.

Wel heel leuk dit. Daar kan je vast van alles mee in frisse combinaties.

De bloemen zijn onbeduidend, in tegenstelling tot het opvallende blad.

Veelkleurig purperklokje. Het blad kan tegelkijk roze, geel, oranje en rood zijn. In de loop van het seizoen kan de plant er door de veranderende temperaturen heel verschillend uitzien.

Sterke, bijna bladhoudende planten met slechts een natuurlijke vijand; de taxuskever.

Zoet spul.