De nieuwe dwergvorm van 'Mystic Spires' die al sinds 2014 deel uitmaakt van ons sortiment. In 2018 onderscheiden als beste innovatie van de vakbeurs 'IPM' en in 2019 geïntroduceerd.
Behalve het verschil in hoogte zien we verder weinig verschil tussen deze kruisingen van de ouderwetse meelsalie met de reusachtige longispicata. Beide zijn net niet winterhard. In pot mag je ze koud overwinteren ze verdragen op een beschutte plek wel tot -10 graden vorst.

De verbeterde 'Black & Blue' van Blooms is compacter, iets minder hoog en bloeit iets eerder.

De stelen zijn net zo zwart.

Een half winterharde plant die zeker tot -10 verdraagt. In pot overwinter je ze dus gemakkelijk in een koele donkere ruimte.

Met iets meer moed overwinter je ze ook in de volle grond misschien wel met succes.

In Zuid-Frankrijk bij de nationale collectie Salvia aldaar kwam het hoge woord eruit: "Zeg, 'Black & Blue', vind je dat niet erg op Salvia concolor lijken?" Precies wat ik dacht, maar dan in het Frans. Inmiddels hebben we hier nu de echte 'B&B'.
Ze hebben beide dus prachtige grote diep blauwe bloemen die uit spannende platte zwarte knoppen komen. Bloeit vaak al als een van de eerste in het voorjaar, wanneer ze binnen heeft overwinterd. In de volle grond wat minder betrouwbaar en later bloeiend.

Ik was al groot fan van Salvia guaranitica toen we ze nog binnen overwinterden. Nu blijkt dat ze de winter in de volle grond goed doorstaan ben ik helemaal in mijn nopjes. Ze staan allemaal in onze Salvia border en doen het daar fantastisch.
'Purple & Bloom' is een compacte vorm, net als 'Black & Bloom' en kan dus ook in pot.
Ze bloeit zeer rijk en lang aan donkere stelen.
Officieel half winterhard maar zeer kansrijk in de volle grond.

Dit is zo'n plant waar ik wel 10 verschillende herkomsten van uitprobeerde om erachter te komen dat het steeds niet die geweldige Salvia hians in de Himalaya gefotografeerd door Chris Chadwell was. In '98 bloeide er eindelijk een die wel het 'echte' ding is. (Grote zachtblauwe bloemen met een witte onderlip.) Er zijn talloze natuurlijke variaties in omloop, allemaal met groot hartvormig blad maar vaak bruin-paarse of roze bloemen.
Hoe dan ook een betoverende soort uit de Himalaya en prima winterhard.

Deze Joegoslavische soort is een van de teerste en meest romantische in het geslacht met fijne kleine bloemetjes. (De kleinste bloemen heeft Salvia tillifolia.) Geveerd fijn grijsgroen blad, gemengde pastel kleuren, wit, roze of licht blauw, die vanzelf mooie combinaties vormen, wolken fijne bloemetjes.

Mag in de winter niet te nat staan. Winterhard, kortlevend.

'Amethyst' is heel elegant vanwege de zeer lange bloeiaren. De bloemen zijn charmant, licht roze, calyx en stelen trekken het strak met hun donker purper-rood.
Hoger dan de meeste cultivars van Salvia nemorosa en betrouwbaar genoeg voor grote groepen.

Knip ze terug voor je op vakantie gaat. Als je terugkomt bloeien ze weer.

Indrukwekkende langgerekte statigheid.

De allermooiste Salvia nemorosa aller tijden.

Met name vanwege de contrasterende donkere, bijna zwarte stengels met donker paarsblauwe bloemen.

Dank je Beate, super spul!

Ik zou deze nooit laten staan. Maar jullie hebben die keus.

Een tamelijk donkere jongen. Die misschien wat snel verbloeit.

Daarvoor compact en zeer rijk bloeiend, want die dingen gaan vaak samen.

Knippen zorgt wel voor herbloei.

De best verkochte vaste plant aller tijden is deze eerste van Ernst Pagels. Hierdoor kreeg hij waarschijnlijk de smaak te pakken.
Het verhaal gaat dat Karl Foerster een zakje zaad aan Pagels gaf met de mededeling: "Da, sieh mahl was drin steckt!" Ernst Pagels selecteerde 'Ostfriesland' uit de zaailingen. Niet alleen zegt dat iets over het zaad maar vooral toch ook over het selectief vermogen van Ernst Pagels.

'Ostfriesland' is een rijke bloeier.

'Plumosa' zoals ze meestal wordt genoemd heeft bloemaren die zo gevuld zijn dat de bovenkant van de plant een grote bordeauxrode dot bloemen is. Feitelijk zien we niet de bloemen maar de schut-, de kelk en de steunblaadjes.

Graag zo zonnig mogelijk en droog planten. Het zusje van deze, 'Schwellenburg', is iets meer opgaand en losser vertakkend, minder zwaar gevuld.

Het zusje van 'Pußtaflamme'. De bloemen zijn minder zwaar, wat losser waardoor ze veel beter rechtop staan. Verder lijken ze nogal op elkaar.

Een zeer fijne en bruikbare kleur.

Plezant pluizig purper uit de Oost-Europese steppes.

Een nieuwe zeer lage die enige gelijkenis vertoont met 'Marcus'.

Ze zijn rijk en goed her-bloeiend.

Het is een verbetering van een verbeterde, uit een Amerikaans proefstation.

Serieuze concurrentie voor 'Marcus'.

Een donker dieptepunt.

Tot voor kort was 'Marcus' uniek als mini Salvia. Maar er nu is er ook deze dwerg in aangenaam roze uit purperen stengels en knoppen.

Bijzonder compact en laag. Een echte randjesplant.

Een geweldig dieptepunt zeg maar.

De trend is dwergvormen sinds Salvia 'Marcus' een groot succes werd.

Wij snappen dat niet precies, maar dit is er weer een.

Ik ben zelf dol op stoere planten, maar in een kleine tuin of kleine border wil je wel eens een randje vullen met lekker laag spul.
Daarvoor is deze sensationeel perfect.

Gedroomde oplossing.

'Berggarten' is een lage, breed uitgroeiende cultivar met dik grijs-viltig reuzenblad. In goede tijden, als het in het voorjaar lekker doorgroeit, is het zo groot als spinazieblad. Snelgroeiend en zeer sterk. Het is een van de cultivars van Salvia officinalis die ook goed grondscheuten maken waardoor ze snoei goed verdraagt. Bloemen maakt 'Berggarten' slechts sporadisch.

Even de door de olijfolie en in de oven krokant laten worden voor over de sla.

Heel leuk en opmerkelijk, deze zeldzame vorm met een sterk gekroeste bladrand en licht grijs blad.

Teruggevonden in Hongarije in de tuin van vrienden die hem van mij hadden.

Gebruik ze ook in je tomatensus!

Een goede productieve keuken salie.
Dik vlezig grijs blad dat wat groter en dikker is dan bij de meeste salie, maar niet zo groot als bij 'Berggarten' en 'Foglia Large'.
Zeer goed van smaak hoewel wat mild voor mijn doen.
Lekker ook om te roosteren tot krokante salie blaadjes voor over de salade of als 'croutons' voor op je soep.
Een van de beste voor beroepskeukensaliekwekers.

Een bontbladige klassieker met romig geelgroen gevlekt blad. Ze wordt gemakkelijk mooi gevonden als randbeplanting langs een zonnig pad.

Ook prima geschikt voor keuken gebruik. Misschien iets zachter van smaak dan de gemiddelde gewone salie.

Meer een bladplant dan een bloeier.

Een dwergsalie met smal zeer zilver blad. Fantastisch fijne bossige en compacte plant.

De smaak is ook geweldig, zeer sterk en geconcentreerd.

Bovendien best makkelijk bloeiend.

Mijn liefste salietje.

Het was ons al opgevallen, er zijn verschillende vormen van 'Purpurascens' in omloop. Dan krijgen de sterk op elkaar lijkende cultivars de gezamenlijke aanduiding 'Group'. Afwijkende vormen kunnen dan weer worden benoemd zoals: 'Robin Hill'. In ieder geval het zijn allemaal heel bruikbare planten met waardevol diep mat purper blad. Purperascens is vooral een bladplant, ze bloeit zelden en nooit echt rijk.

Prima voor keuken gebruik ook.

Het enige verschil met reguliere Salvia patens zijn de zuiver witte bloemen.

Helemaal niet lelijk en alweer de grootste Salvia bloemen die er zijn.

Te groots eigenlijk voor haar onschuld.

Ze verdraagt net als de rest maximaal 6 graden vorst.

Naar verluidt gevonden door Piet Oudolf, als kruising tussen 'Amethyst' en 'Tänzerin'; beide niet de minste. Ik heb Piet dat zelf helaas nooit horen bevestigen.

Wel bewezen is uit onomstreden onafhankelijk onderzoek dus hoe dan ook correct:
Spectaculair grote bloemen en zeer rijk bloeiend.

Diep donker paarsblauw en explosief bloeiend in juni. Kan daarna nog tot november wat af en aan nabloeien.

Knippen stimuleert de herbloei wat minder bij deze. Maar baat het niet dan schaadt het ook niet.

Salvia ringens is een half verhoutende plant uit de Balkan waar ze tussen 500 en 1300 meter groeit. Op de berg Olympus komt ze voor tot 1900 meter.
Ze heeft gelobt blad en tot 80 cm lange elegante bloeistengels met tot 4 cm grote bloemen.

Om bij ons goed door de winter te komen heeft ze doorlatende grond nodig.

Salie die naar de Goden reikt.