De witte bloemen met een crèmekleurige waas en een snufje roze steken duidelijk en nogal verrassend af tegen het prachtig diep rode blad.

Ze is polvormend met grondstandige rozetten, een probleemloze plant voor elke standplaats in zon of halfschaduw.

Prima winterhard.

Penstemon digitalis is in ons klimaat volledig winterhard. (Veel Penstemon soorten zijn op het randje, of net niet winterhard.)

Deze introductie van Skagit Gardens heeft datzelfde bronsgroene blad als zusje 'Husker Red' maar dan misschien een nog beter daarbij passende kleur bloemen.

Wollige bloemkelken aan lange aren, heerlijk zilver grijze stengels en blad.
In het voorjaar knip je ze diep terug; verder geen omkijken naar en gegarandeerd een eindeloos lang bloemenfeest in het najaar.
Ze komen van de ijskoude steppes in de Kaukasus, maar doen het ook voortreffelijk in heet zuid Frankrijk.
Maak je dus geen zorgen als iemand beweert dat deze een beetje bang wordt van vorst.

Onzin: Dit is Genghis Khan lavendel.

De dwergvorm van 'Blue Spire'. Deze dingen komen uit de Mongoolse stenige steppe waar ze samen met Eremurus staan. Ze hebben dus niets nodig behalve zon. Kou deert ze ook niet.
Diep snoeien in het voorjaar.

Deze zilveren droom, samen met Echinacea en Verbena, vormt sinds 2010 de ruggengraat van onze prairie border.

Peter Catt van Liss Forest Nursery, Hampshire, Groot-Brittannië is de uitvinder van de beste Russische salie tot nu toe: 'Lacey Blue' en in 2012 introduceerde hij 'Silvery Blue'.

Nog ietsje lager en dus steviger maar vooral vanwege het zeer zilveren blad een opwindende introductie.

Ze zijn allemaal prima winterhard en geurig.

Zilveren Djengis Khan lavendel.

Extra zilver blad en zeer rijke volle bloei kenmerken deze recente dwergvorm gevonden tussen zaailingen van 'Blue Spire'.

Knippen zorgt voor herbloei. Maar doe dat in ieder geval elk voorjaar.

Goed voor een zilveren medaille op Plantarium 2009.

Deze heeft de fijnste wollige bloemen.

Een simpel bruikbaar perfect bodembedekkend ding is dit.

De bloemen verkleuren van zacht roze naar diep purper rood.

Sterk en makkelijk om van die lastige vakjes mee te vullen of voor randjes.

Als ze uitgebloeid raken, wat enig geduld vergt, mag je er met de grasmaaier overheen.

Ik ga hier niet omheen draaien; dit is gewoon een simpele bodembedekker en we zijn er wegens gebrek aan tijd en aandacht nog niet achter welke affinis nu de allerbeste is.

Tot nu toe weten we zeker dat ze onverwoestbaar zijn en allemaal rood en roze tegelijk kunnen bloeien.

Lekker laag zijn ze ook allemaal, dus zijn het perfecte bodembedekkers.

Vingerbrreed lang smal blad, oersterk en lekker lage compacte rand- of vulplant.

Zeer rijkbloeiend.

Dit is die simpele plant die je zag in een tuin en waarvan je dacht; "Wat een vondst, wat is dat ook alweer?"

Onverwoestbaar.

Hier vul je snel grote gaten mee. Het is een ijzersterke robuuste plant die tot diep in het najaar presteert. Eindelijk een die Eupatorium purpureum naar de kroon stoot.

Maak er samen met dat koninginnenkruid en Miscantus zo'n massief stevig najaarshoekje mee.

Een joekel van een dikkerd.

Een stevige op zichzelf staande cultivar met goed gave bloemen in volle aren.

Als allemaal, onverwoestbaar.

Deze selectie uit 2008 van Jan Spruyt is hot.

Chris heeft niet ook nog een oranje veld. Deze is afgeleid van 'Blackfield'.

Het is een ietwat elegant doorknikkende aar die naar oranje neigend roze bloeit.

Lekker met blauw en grijs of bijvoorbeeld zo'n porseleinen Clematis x jouiniana.

Even sterk en even makkelijk als de rest.

Chris Ghyselen, selecteert al zeker 15 jaar binnen zijn favoriete geslacht.

Ik herinner me goed hoe hij daar lang geleden over sprak. De afgelopen jaren plukken we de vruchten van zijn werk.
Dit is een zeer korte roze met elegant doorbuigende bloemaartjes.

De laatste en misschien wel meest fantastische nieuwe bodembedekkende Persicaria.

Korte stompe aren in heftig vuurrood.

Wellicht de roodste en al even robuust als de rest.

Dit is onze favoriete rode.

Persicaria amplexicaulis 'Alba' kan het schudden, dit wordt de nieuwe standaard.

Rijke bloei met fijne lange, zeer elegant doorbuigende spitse aren.

Net zo onverwoestbaar als de rest.

Met dank weer aan de specialist Chris Ghyselen.

Phlomis russeliana mag in geen enkele tuin met mediterrane aspiraties ontbreken. De crème gele bloemen in etages maken veel indruk. Het is een warmte uitstralende plant met groot olijfgroen wollig blad. Dat blad heeft bovendien een sterk onkruid werende werking.

Kruidachtig en half-bladhoudend. Best in de zon. Prima winterhard.

Een kussentje gemaakt van heerlijk gekleurde bloemetjes.

Van die heerlijk polletjes voor een warme een beetje droge plek bijvoorbeeld op een muurtje.

Een splinternieuw ouderwets voorjaarsrokje.

Deze vlambloem uit de Oostelijke VS staat van nature in de halfschaduw, tussen struiken of in bosranden.
De bloemen geuren lichtjes. De plant verspreid zich heel geleidelijk, dus niet overrompelend, met worteluitlopers.

'Blue Moon' wijkt af van de wildvorm door brede petalen die volle maan-ronde bloemen vormen.

Makkelijke, lieflijke maanwolkjes.

Sterk geurende bleek-violetblauwe bloemen aan lage planten. Weinig of geen last van meeldauw.

Te makkelijk voor meer woorden.

Na de bloei mag je ze eens flink knippen.

Aangename blauwe wolkjes.

Phlox mag van mij geen tweekleurige bloemen hebben. Het is het voetvolk van de tuin. Simpele onopvallende planten die alleen voor kleur zorgen op hun eigen niveau. Deze doet dat zeer laag en zeer vroeg.
(om verwarring te voorkomen: er zijn twee Phlox 'White Admiral'; een hoge en een lage)

Licht en luchtig, vulgair functioneel.

De meest blauwe Phlox volgens velen en mnakkelijk bovendien.

Een Phlox die weet wat ie wil en kleur bekent. Die veelkleurige bloemen met hun rode of roze vlekjes staan mij niet aan. Deze heeft geen vlammend bonte bloemen en geen meeldauw problemen.

De blues voor je paradijsje.

Een goed rechtopstaande, niet al te hoge met bijzondere geurende bloemen.

Crème-wit met een groen randje.

Tweekleurige Phloxen vind ik niks, maar dit is een van de de onvermijdelijke uitzonderingen.

Geschikt ook voor de vaas.

Een pareltje.

Een leuke nieuwe freak onder de vlambloemen.

We maakten er voor de grap een kleine hoeveelheid planten van omdat het ook voor ons nog zo nieuw is.

Stelt tot nu toe niet teleur.

Je zou er bijna van gaan trouwen.

Makkelijke gezonde tuinplant die eenvoudig en puur zorgt voor grote hoge geurige witte trossen voor tuin en vaas.

(om verwarring te voorkomen: er zijn twee Phlox 'White Admiral'; deze hoge en een kruiper)

Sterk witte border spul dus. In de vaas mogen ze ook.

Net als de rest van de kruip phloxjes wolkig en laag, maar dan met een vleugje blauw in het wit.

Voor de zachtekleurenborder.

Bloemetjes die zichzelf verkopen.