Hier gaat het alleen om de bloembodem want bloemblaadjes ontbreken. De schutbladen nemen die rol over in het groen. Wat overblijft is de conische zwarte bloembodem met een groen kransje en dat wordt in onze borders meestal heel leuk gevonden.

Bloemschikkers worden hier heel hebberig van.

Subtiel, maar dus niets mis mee.

Zuring met rode aders, decoratief en uiteraard ook eetbaar.

Makkelijke vaste groente, misschien moet jet uitzaaien wat beletten.

Regelmatig tot de grond terug snijden zorgt voor mooi mals jong blad.

De is de mildste zuring die ik ken. Het blad is bijna zo zacht als dat van sla.

Het friszure groene blad heeft de vorm van een wapenschild.

In Nederland, de meest Noordelijke vindplaats, is ze zeer zeldzaam, ze staat daarom op de rode lijst. In Zuid Europa is ze vrij algemeen.

Wow paars, deze nieuwe, aan Salvia guaranitica verwante vorm.

Zwarte knoppen en donker paarse bloemen.
Eindeloos en rijk bloeiend.

Wel liefst in een pot planten die in de koude kas of garage gemakkelijk overwintert. Waaghalzen laten ze ook wel met succes in de volle grond.

Een moet hebben salie.

Deze bijzondere blauwe met grijs-groen blad heb ik gekregen van onze vrienden van Tuingoed Foltz. Het is hun eigen selectie vernoemd naar hun tuinvriendin Audrey.
Ze hoort thuis in het genre half winterharde Amerikana's. Best in pot dus, maar daar ook wel heel dankbaar en makkelijk te overwinteren op een beschutte plaats waar het maximaal 10 graden vriest.

Ik heb een sterk vermoeden van Salvia coahuilensis bloed.

Eindelijk, daar zijn ze dan, de Salvia voor het goede doel. Deze is vernoemd naar Emma en Brett die een moeilijke tijd doormaakten. De royalty's voor deze komen deels ten goede aan het vervullen van kinderwensen in Australië. (Dat is een kwestie van stuivers, dus klop jezelf niet op de borst als je deze koopt.)
Het is vooral een bijzondere lang bloeiende kruising die fantastisch presteert in een grote pot.
Overwinteren in de koude kas.

Een collectors item waar we mee gaan door selecteren. De kleur is 'apart', ze is tamelijk winterhard maar Diederik is er nog niet helemaal weg van. We hebben haar toch vermeerderd. Die gekke kleur verdient dat en ook de donkere knoppen bevallen mij.

Zet ze in pot, of op een beschutte plek in de volle grond.

'Hercules' is net zo'n geval als 'Gea Viola': Het is niet Diederik z'n kleur maar ik ben er dol op.

We komen hier wel uit, maar mogelijk vergt dat nog jaren selecteren. Voorlopig vind ik dit een kanjer, vooral wat de bloemen betreft.

Microphylla type, dus voor de zekerheid in pot en beschut overwinteren.

Iets geks, bijna een Oostenrijkse Geranium voor in pot. Zomaar gevonden in een boeketje dat Poetsvrouw Alta Gracia uit Oaxaca (Mexico) voor haar baas Richard Turner (de bekende botanicus) had meegenomen.
Zou redelijk winterhard zijn met een rode waas op het blad in de winter. Dus ook in de volle grond proberen. Flink terugknippen in het voorjaar. Lekker bossig.
De bloemen worden soms helemaal wit of helemaal rood afhankelijk van de temperatuur.

Deze heeft zeer grote bloemen met een bijna witte onderlip aan een mooie bolronde compacte plant.
Na jarenlang selecteren op winterhardheid kunnen we langzaam dit type Salvia, verwant aan Salvia microphylla, ook als winterhard gaan aanprijzen. Maar het blijven natuurlijk fantastische potplanten.

Het is een van de beste vondsten van Diederik tot nu toe, door ons in 2017 geïntroduceerd.

De afgelopen jaren zijn we verblijd met twee geweldige liefdadigheidssalies; 'Ember's Wish' en 'Wendy's Wish' gevonden door John Fisher. Nu krijgen ze een zusje.
Heeft hij de beste tot het laatst bewaard? Nee, want er komt nog een roze aan. Maar dit is mijn favoriet uit de serie. Zeer donker blad en stengels lange dieprode bloemen.
Ze verdragen aardig wat vorst en zijn gemakkelijk in een koude kas volledig terug geknipt te overwinteren
Laat niets te wensen over.

Deze zeer interessante kruising van Salvia fruticosa x officinalis. Salvia fruticosa is bij ons niet winterhard dus we moeten nog iets terughoudend zijn maar -15 zou ze moeten verdragen -22 wordt ook beweerd. Ze bloeit veel makkelijker dan echte salie en kan ook herbloeien nadat ze werd teruggeknipt. Het blad is sterk aromatisch en mag in de keuken worden gebruikt.
Mas de Lunès is een wijngoed in de Languedoc.

Dit is een boom van een salie, tenminste binnen het microphylla type.

Een van de beste selecties van Diederik uit winterharde vormen en door ons in 2017 geïntroduceerd. Ze staat al sinds 2012 in de volle grond en blinkt dus uit door haar winterhardheid en vormt door de jaren een houtige stam.

Ze heeft zeer grote aansprekende bloemen en groot blad.

Een schaamteloze nieuwe zaailing van Salvia 'Shame' met grote ronde zacht maar intens roze bloemen.

De groeiwijze is tamelijk opgaand.

Gevonden door Diederik, dus hoewel officieel half winterhard best kansrijk in de volle grond.

De grote zus van Salvia 'Waverly', beide zijn waarschijnlijk kruisingen van Salvia leucantha x Salvia chiapensis.
'Phyllis Fancy' is het meest indrukwekkend. Ze werd gevonden in het Arboretum van Santa Cruz en vernoemd naar Phyllis Norris

Heerlijke romige violet-witte bloemetjes aan lange inkt-paars behaarde stelen.
Absoluut in pot en binnen overwinteren, ze verdraagt niet meer dan een paar graden vorst. Na de winter diep terugknippen.

In de avondzon fantastisch roze met een wit hartje heeft deze eigen 2017 introductie gevonden door onze Salvia vriend Diederik Riethorst.

Net als de rest een fijne half winterharde potplant die de hele zomer bloeit.

Tussendoor een keer terugknippen houdt de plant compact en vol en maakt de bloei rijker.

Een bewuste en zeer ingenieuze kruising van Brian Kabbes tussen de ouwe trouwe 'Ostfriesland' en een Mexicaanse soort. Het stuifmeel werd in Mexico wild verzameld, terug in Nederland werd de moederplant hier mee bestoven.

Het is in ieder geval een prachtige nemorosa achtige hybride die prima winterhard is hier maar niet graag vochtig staat.

Bijzonder kleurrijk, briljant gevonden.

De zoveelste roze gekregen van Diederik die er niet mee door wil.

Maar wij vinden haar heerlijk en geven haar graag nog een kans.

Ze is beter van kleur dan de meeste roze we de afgelopen 25 jaar zagen. Maar de hemelpoorten zijn wat dat betreft geopend.

Half winterhard dus best, en ook heel aangenaam, in pot.

Nog een 2017 introductie gevonden door Diederik in 2008.

Daar word ik blij van, die lekkere warme kleuren.
Deze houdt net als de meeste van dit type in geel niet van extreme nattigheid. Maar het zijn oorspronkelijk dan ook woestijnplanten.

Half winterhard, wellicht zelfs meer.

Rastafari sunshine salie.

Een zaailing van Salvia 'Red Velvet' gevonden door Diederik Riethorst in 2000. Door ons geïntroduceerd in 2002.
Subliem van kleur, rijkbloeiend. De grote donkere konings-rode bloemen zijn spectaculair.
In hetzelfde jaar op twee tuinbeurzen in voor- en najaar onderscheiden als beste plant van de show.

Met algemene instemming dus; de beste rode, een non stop show.

Werknaam voor deze 2017 introductie was 'Superbloeier Lilac Blue zaailing'. Het is een donkere zaailing en verbetering van 'Gea Viola'.

Zeer rijk bloeiend, compact, stevig en indrukwekkend van kleur.

Bovendien is ze door Diederik, de vinder, al jaren uitgetest in de volle grond en tot nu toe voldoende winterhard gebleken.

De bloemen van deze bijzondere nieuwe kruising lijken wat op die van Salvia buchananii. Het is een spontane kruising als zaailing gevonden in Australië, in de tuin van Wendy Smith onder een plant van Salvia mexicana 'Lolly'.

Het blad is glanzend donkergroen, ze groeit snel en bloeit de hele zomer.

Ze verdraagt maar een beetje vorst, dus wel in pot en in de koude kas overwinteren.

De belangrijkste sierwaarde vormen de prachtige grote zwaar grijs-behaarde rozetten. Het tweede jaar wordt het blad wat minder grijs en verschijnen er stengels met grote witte bloemen. Gertrud Jekyll adviseerde de bloeistengel weg te knippen om het grijze rozet te houden. Maar dat is onzin. De bloemen zijn al even fabuleus als het blad
Ze gedraagt zich bij ons meestal als tweejarige, maar kan volgens sommigen tot 30 jaar oud worden.

Het blauw van deze late bloeier is van ongekende schoonheid. Het grijs-groene smalle blad draagt daar aan bij. Een van mijn favorieten vanwege de aangename kleurstelling. De plant heeft tegen het einde van het seizoen soms wat steun nodig en moet absoluut in de volle zon staan om rijk te kunnen bloeien. Salvia azurea lijkt een beetje op de nog hogere Salvia uliginosa. Het blad van Salvia azurea is smaller, bijna lijnvormig met een grijze waas. Winterhard, voor een droge zonnige plek.

Bleekgroen ovaal-rond blad, bloemen helder-rood,. Knoppen en stengel effect verhogend bruinrood. Met wortelstokken woekerende, zodevormende groeiwijze. Het blad heeft rondom een dunne haarrand waar de wetenschappelijke naam aan refereert. (blepharophylla betekent met wimperblad) Bijna winterhard, dus mag een beetje vorst in de winter.

Knipper nog een keer met je ogen, deze is echt zo mooi.