Eigenlijk ben ik niet zo'n fan van vetplanten. Het is misschien een 'acquired taste' waardoor ik ze stilaan ben gaan waarderen. Verwacht echter nog steeds niets anders dan de allerbeste in ons sortiment.

Ze zijn natuurlijk ook onverwoestbaar makkelijk.

Dit is een kleurkampioen met donker blad en, leuke, bijna oranje bloemen.

Nog steeds de donkerste.
We zijn er het eerste jaar dat we hem hadden ingevoerd uit Engeland om plat gevraagd. Voor wie hem nog niet zag; zelfs in de schaduw is 'Purple Emperor' bijna zwart. De donker rode schermen steken zelfs nog af tegen het vrij smalle blad.
Een vondst van Graham Gough die op de helaas opgeheven kwekerij Washfield werkte.

We kregen haar daar.

Een zeldzame inheemse plant die vooral voorkomt op droge zandgronden in combinatie met Thymus pulegioides. Ze is geliefd bij bijen en hommels en waardplant voor de apollovlinder (die alleen in de bergen voorkomt) en de in Nederland zeer zeldzame wolfsmelkuil.
De Nederlandse naam is afgeleid van het Franse 'triquemadame'.
Een oersterke, makkelijke plant die veel wordt gebruikt op groendaken. (ook op onze bijenstal) Eetbaar, bijvoorbeeld in salades.

Een zeer elegante schermbloem uit de Himalaya met fijn geveerd blad.

De witte schermen steken af tegen de hoge rode stengels.
Ze stoelt uit aan de basis en vormt zo na enkele jaren een statige pol.

Zeer geliefd bij bijen, gaasvliegen en serieuze tuiniers.

Een klassieker met een goede staat van dienst. De zachtroze kroonbladeren zijn subtiel gewimperd wat een zacht, complex effect geeft.

Op onze doorlatende grond doen ze het voortreffelijk.

Alleen leven ze niet altijd even lang.

Een heerlijke thee die je dagelijks kunt drinken en die dan toch nog steeds goed voor je is. Die 'thee' zou zelfs griep genezen.

Bij ons wordt ze vaak aangezien voor een Salie.

Uit Turkije maar uitstekend winterhard hier bleek tijdens de strengste winters.

Zeer lang aantrekkelijk met groen-gele bloemen en heerlijk grijs viltig blad.

De hele zomer bloeiend in crème-geel met een donker geel hart. Grote pollen rechtopstaande plat blad in waaiers als bij de verwante irisachtigen. Het is een pastelgeel dat borders een onopvallende warmte injectie geeft. Dat noemen wij ook mediterrane uitstraling. En het biedt ook voor combinaties in die sfeer veel perspectief.

Maar, oorspronkelijk uit Argentinië.

Deze mini Lavatera is geselecteerd door 'Hopleys Nursery' waar ook Lavatera Barnsley vandaan komt.
Net als Lavatera ook wat vorst gevoelig, maar op een doorlatend zonnig plekje voldoende hard.
Eindeloos kleine bloemetjes in een wat vreemde kleur.
Bij ons staan ze in grote groepen subtiel lieflijk best stoer te zijn.
Zeer aangenaam met een donkere Salvia nemorosa of Agastache 'Blackadder'.

'Newleaze Coral' heeft net als 'Childerley' een vrij lastig definieerbare kleur. Maar het mag hier gerust rood heten. Ook deze mini Lavatera heeft over een lange periode heel veel kleine bloemetjes die 's nachts sluiten.
Ze hebben beslist doorlatende grond nodig om lang te leven. Dan gaan ze, net als, Lavatera verhouten. Ze kunnen zelfs in een milde winter hun blad houden. Ik het voorjaar mag je ze diep terugknippen.
Lieflijk subtiel en toch een stoere prairieplant.

Deze orchidee is geschikt voor verwildering in grasland. Ze zaait zich uit maar kan ook gedeeld worden
Bloeit laat en lang. De bloemen zitten in een spiraal om de stengels en geuren naar vanille met een ondertoon van anijs.
Ze gaat in de zomer in rust.

Komt wild voor in heel Europa en in het ZO van de VS. Zowel in vochtige bossen als schraal grasland. In Nederland is ze sterk afgenomen en nu zeer zeldzaam.

Eindelijk vonden we het reuzenpopcorngras en hebben ons voorgenomen daar veel en lang van te gaan genieten.
Sporobolus heterolepis kennen we als dat bescheiden onopvallende gras dat in bloei onmisbaar wordt en dan stiekem de geur van popcorn met vanille verspreidt. Sacaton is meer een woestijnplant dan een prairieplant maar ze verdraagt vocht en vorst uitstekend.
Pampasgras is intussen bijna verjaagd, heeft Miscanthus nu ook haar langste tijd gehad?

Deze compacte selectie met tweekleurige bloemen is 2003 gevonden als open bestoven zaailing door Richard Hawke van Chicago Botanic Garden.

Ze heeft een wat zachtere kleur dan 'Hummelo', groeit als een stevige volle pol met aantrekkelijk blad en bloeit zeer rijk.

Ze kan na terugknippen in het najaar herbloeien.

Het enige knolgewas onder de Lamiaceae. De knolletjes kunnen rauw, gedroogd, of gebakken worden gegeten. Ik heb ze wel eens gedroogd, als snack mogen proeven.
Ze zijn eenmaal uit de grond vanwege hun dunne schil niet lang houdbaar. Laat ze in de winter in de grond zitten en oogst naar behoefte of bewaar ze in vochtig zand.
De opbrengst is ongeveer een kg per m2.
Net als aardpeer neigt ze te woekeren.
In China komt ze voor tot 3200 meter, dus ook bij ons is ze uitstekend winterhard.

Clusters wollige bloeistengels, zwaar grijsviltig behaard en reuzen blad maken hier een beste bodembedekker van.

Dit is de meest grootbladige vorm van de ezelsoren, indrukwekkend en zeer bruikbaar in een groot massief van grijs.

Heerlijk blad voor je tuin en je zachte bovenlip.

Witgrijs wollig behaard blad met daarboven clusters wollige bloei stengels zonder zichtbare bloemen. De bloemen worden, net als bij een schapendoes de ogen, door het haar verbloemd.

Hele plant zwaar grijs viltig behaard.

Ik vind ze prachtig, zacht en effectvol.

Verguld zilver wollig blad.

Edel geel-groen in het voorjaar, later alleen nog zwaar grijsviltig behaard.

De bloemstengels zijn zo zwaar behaard dat de bloemen nauwelijks opvallen.

Iets tussen klassiek en een hommel.

Fijne zuiver witte torentjes van een sprookjeskasteel.

Glimmend, stevig donkergroen golvend blad.

Royaal voldoende wit voor wasmachine reclame.

Goed bodembedekkend.

Rechtop groeiende pollen smal bleekgroen blad met feestelijk in golven horizontaal kronkelende aren. Vanwege de dynamiek vrijwel onmogelijk te fotograferen.
De eerste keer dat we het zagen ruim 15 jaar geleden, waren we zo overweldigd door dit fantastische gras dat we zelfs vergaten het te fotograferen.

Bijna iedereen die ze zag tijdens onze lavendeldagen vroeg er naar. Helaas zijn ze dan vaak al uitverkocht. Nu zijn ze er weer.

De gigantische.

Een bijzonder goede solitair die met name in het najaar zeer indrukwekkend is, tenminste, als je er plaats voor hebt.

Je kunt hier heel creatief leuke gekke dingen mee doen.

Een wolk van een reus.

In het Duits: Beinwell naar een van de vele medicinale toepassingen. Het blad wordt ook gegeten en als meststof gebruikt. (Pas op: Het eten van grote hoeveelheden kan leverschade veroorzaken.)
Leg het blad in de voor bij aardappelen.
Verder is het een fijne onkruid onderdrukkende plant voor de hommels en bijen. Sommige insecten maken een gaatje in de bloem omdat hun tong te kort is om via de buisbloem bij de nactar te komen.
Als je ze maait lopen ze weer uit en gaan opnieuw bloeien.

Een heerlijk struikje met glanzend groen geurig blad en zacht crème gele bloemen.

Je vindt ze in het wild in Zuid Frankrijk, Spanje, Kreta en Malta. Ik zag ze zelf wild in de buurt van Vallon Pont d'Arc.

Echt iets lief mediterraans.

Maar bij ons in de tuin al vele jaren standvastig, zelfs in de schaduw op het oosten.

Sinds ik haar voor het eerst zag ben ik verliefd. In het grijze schaduwtuintje van Margery Fish zag ik haar met twee meter lange slappe stengels. De gemeente Malaga knipt ze in strakke bolletjes. Zo moet het dus niet. Volle zon op een warme beschutte plek en af en toe uitgebloeide stengels wegknippen is mijn advies voor deze zilverbladige schoonheid dan kan ze bijna het hele jaar bloeien.
'Azureum' heeft extra grote diep donkere bloemen.

Goed rechtopstaande compacte, rijk bloeiende selectie van deze makkelijke soort uit de kaukasus. Je vind ze daar in bermen en bosranden. Ze heeft een natuurlijke uitstraling maar bloeit desondanks lang en uitbundig.

De bloeiaren buigen elegant door boven het geurige blad. Ze houden kleur ook na de lange late bloei.

"Die belletjes, wat is dat?" Vraagt iedereen dan.

Heerlijke wolken elfachtige bloemen zijn het.

Het blad van deze vrij recente cultivar blijft nog langer mooi dan dat van tweelingzusje 'Elin' dat we al zo fantastisch vonden.

Heerlijk langlevend en groot spul.

Deze akeleiruit blinkt uit vanwege de lange bijna zwarte stengels die de roze pluimen boven het blad dragen.

Van Thierry Delabroye en nog vrij recent.

Zeer makkelijk en bijzonder vast.

Een strak getekende donkere verticale lijn met een luchtig roze wolkje.