Het donker purperen blad doorstaat milde winters ongeschonden. Mocht het bevriezen, dan krijg je prachtig nieuw blad in het voorjaar. Zoals meestal; hoe kouder, hoe donkerder. De combinatie met de heerlijke paarse bloemetjes is ook geslaagd. De bloemen zijn diep donker en bijzonder groot voor jakobsladder.

Een geweldige nog vrij nieuwe introductie.

'Stairway to heaven'.

Een makkelijke en betrouwbare plant die overal wil groeien.
De bloemen zijn groot en opvallend.
Bij hoge temperatuur kunnen ze wat lichter van kleur worden.
De beste rode wellicht, vooral als het niet zo warm is.

Ter ere van Paco en Cameron.

Duende voor je border.

Een van de fijnste ganzerikken die ik ooit heb leren kennen. Misschien ook mede dankzij de herinnering aan inmiddels overleden bondgenoot Michel waar ik haar het eerst van kreeg.

Diep rode bloemen op lange luchtige stengels met een donker bruin hart uit de zuidelijke staten van de VS.

Zilver-groen blad, gedeeltelijk ook nog in de winter. Makkelijke lang levende plant.

Vuurwerk roosjes.

Dit inheems schatje heeft me altijd vertederd. Een wonderlijk mooie voorjaarsverassing toch, als dit in je ruig grasland staat en zich daar dan uitzaait.

Het is bovendien een belangrijk geneeskruid.

Het blad wordt in Spanje gegeten en de bloemen kunnen versuikerd of in salade.

Echt voorjaar.

Bladhoudend heestertje uit Australië, waar ze het Mintbush noemen. In de zomer min of meer voortdurend in bloei. Een geurplant bij uitstek. De prikkelende geur lijkt in de verte inderdaad op munt.
De bloemen zijn relatief groot in verhouding tot het fijne blad maar subtiel vanwege de zachte kleur. Dit is de enige in het geslacht die bij ons redelijk winterhard is. In strenge winters kunnen de toppen wat bruin worden.
Misschien toch in pot.

'Van' is een wat minder bekend ras met grote diep donkerrode aromatische vruchten aan korte stelen.

Ze kan zichzelf bestuiven, maar kruisbestuiving door een ander ras geeft altijd een betere opbrengst.

De kersen rijpen begin juli en smaken uitstekend.

Deze is voor de bloemen en groeit meerstammig als een struik. In april bloeit ze zo rijk dat je de struik door de bloemen niet meer ziet. Ze is goed in staat zichzelf te bestuiven met als gevolg kleine zoetzure kersjes eind juni, dus zeer vroeg.
Wild voorkomend in China, Tibet, Korea en Mongolië.

Hoewel ze er uit ziet als een kers en smaakt als een kers is ze nauwer verwant aan de pruim.

'Opal' is een van onze favoriete pruimen. Ze is gezond en makkelijk en zelf redelijk zelfbestuivend. Ook kan ze als bestuiver een rol spelen voor andere rassen zoals 'Victoria'.

Het vruchtvlees is geel en het velletje heet blauw te zijn, maar dan wel pruimenblauw.

Nog zo'n lekkere pruim, het ljkt wel of we ze `zelf hebben uitgezocht.

Ook deze is redelijk zelfbestuivend hoewel de vruchtzetting altijd beter is als er een ander ras in de buurt staat. In dit geval bijvoorbeeld 'Opal'.

'Victoria' is zoet- aromatisch. Pruimentijd is het eind augustus.

Als het om de bloemen gaat is dit de topper. Ze zijn groot en sprekend kobaltblauw, werkelijk betoverend. Het blad is ook heel mooi egaal donker groen, bij het uitlopen extra donker, maar dus zonder vlekken. Het blad sterft tegen de winter iets eerder af dan dat van andere soorten.

Beste blauwe bloemen.

Een van de allerbeste zilverbladige longkruiden.
Diep blauwe bloemen aan korte stelen en fijn smal volledig zilver glanzend blad.

Een opvallend volle bossige plant die liever niet te diep wordt terug gesneden.

Meeldauw zagen we hier nog nooit in.
Een goede gezonde bodembedekker.

Lekker vol glimmend, super zilver.

Deze kreeg in 1999 op het Plantarium in Boskoop heel toepasselijk de zilveren medaille.

Een van de beste volledig zilverbladige vormen. Het glanst warempel in de zon.

De bloemen verkleuren van roze vrij snel naar blauw.

Glimmend van trots nog steeds.

Een zeer rijke bloeier in een aangenaam koraal rood met lang smal spits, rijk gevlekt, rechtopstaand blad.

Een vrij recente kruising met genen van Pulmonaria longifolia, de lang blad kampioen.

Geef ze een rijk plekje in de vochtige schaduw en je hebt er geen omkijken naar.

Sierlijk lang spits zilver grijs blad.

Bloemen die van roze naar zeeblauw verkleuren.

Een indrukwekkende nieuwe gooi naar de titel "beste onder de zilveren".

Als zilveren zwaarden.

Lang smal spits en duidelijk gevlekt blad, rijk bloeiend met kobalt blauwe bloemen. Een zeer goede aanvulling op ons Pulmonaria sortiment.

Longkruid is een van de beste bodembedekkers die ik ken. Het blad blijft tot december mooi gezond.
Na de bloei kan er als ze te droog staan een beetje meeldauw in komen. Snijd ze dan tot de grond terug. Ze maken heel snel weer gezond nieuw blad.

Dikke vette bloemen zoals koningin Victoria ze mooi gevonden zou hebben.

Deze zou ook zeer meeldauw resistent zijn. Handig, maar na de bloei blad knippen, beetje mest en water zorgen ook altijd voor gezond vers blad dat tot de winter mooi blijft.

Een van de betere bloeiers dus. Nochtans absoluut niet vlekkeloos, dus ook bladschoon bij deze.

Zeer rijk bloeiend in het vroege voorjaar. Na de bloei groeit het gevlekt blad uit voor de rest van het seizoen.

Wat zwakker in de diepe schaduw. Geef ze dus eventueel wat meer zon als ze niet gezond blijven.

Onze meest geliefde witte.

Longkruid verdraagt schaduw prima. Maar staat, net als de meeste planten, als er voldoende vocht is ook graag in de zon.

Dit is een van onze favorieten vanwege de grote bleek opaal-blauwe bloemen.

Het blad heeft grote zilveren plekken.

Porselein plant.

Een Duitse cultivar met dun gevlekt zachtgroen blad en dromerige zachtroze bloemen.

Lang de beste roze naar wij dachten maar inmiddels zwaar beconcurreerd door 'Pink Haze' en 'Pierre's Pure Pink'.

Kies zelf maar.

Zuiver witte bloemen in het vroege voorjaar, zo rond Pasen een soort mijlpaal.

De zaden ontstaan in heerlijk warrige pluizen waar de plant nog lang sierwaarde aan ontleent.

Ze mogen graag in een soort rotsplant omgeving groeien.

Wit wildemanskruid is helemaal pluis.

Zo harig dat we hier misschien wel op de grens tussen het plantenrijk en het dierenrijk zitten.

Na de snoeperige bloemen komen lekkere pluizen.

Een goed vaste voorjaarsbloem met een beestachtig spannende zomergestalte.

Paasklokjes zou je ze kunnen noemen deze fijne vroege en best grote bloemen voor zo'n kleine plant.

Als ze het naar hun zin hebben, op een best warm plekje in doorlatende grond kunnen ze hele plakken vormen.

De zaaddozen zijn lollige pluizebollen.

Deze is veel verfijnder dan de andere Pycnanthemum, met haar smal geveerd blad.

Kleine knoopachtige witte bloemen in clusters, de hele zomer

dit is geen muntsoort, maar ze heeft wel een munt-geur.

Het geslacht Pycnanthemum werd vroeger tot de Mentha gerekend.

Een amerikaanse bosrandplant met heerlijk zilveroplichtend topblad.

Een van de beste vlinderplanten die er zijn!

Bovendien heerlijk geurend.

Het blad kun je vers kauwen, of je kunt er thee van maken.

De eerste keer dat ik deze plant met paars gespikkelde witte bloemen en smal grijzig blad uit het zuiden van de VS zag stond er een bordje bij met: Origanum viride. De bijen uit een nabijgelegen korf vlogen er massaal op, zo'n bevlogen plant zag ik daarna nooit meer.
De groeiwijze lijkt inderdaad op die van marjolein. Het is ook een ex-munt: vroeger heette ze Mentha pilosum.
Die muntgeur blijft en wordt na drogen zelfs nog sterker.