In dit genre zijn er natuurlijk steeds leuke introducties.

Dit is weer zo'n veelbelovende nieuwe die iedereen straks wil hebben.

Voor wie het genre niet kent; dit zijn altijd bloeiende pot- of borderplanten die met een beetje snoei een mooie ronde struik vormen vol bloemen.

Half winterharde vaste plant.

Het kon niet uitblijven, als we 'Hotlips' hebben moeten we ook 'Lipstick'. Een rode met een wit hartje en sierlijke zwarte stelen.

Winterhard tot meer dan -10 dus goed om eens in de volle grond te proberen.

Snoei ze regelmatig in een bolrond struikje.
Binnen een paar weken na knippen bloeien ze weer.

Bloeit eindeloos.

Klein blad en dunne stengels, fijne paarse bloemetjes, in een wat doorbuigend struikje.

Heerlijk in pot indrukwekkend van kleur en lang bloeiend.

Knip ze tussendoor af en toe terug.

Winterhard tot ongeveer -10 oC.

Eindelijk terug van weggeweest; deze heerlijk zachte hoge hemelsblauwe.

De bloemen zijn 2-3 cm lang aan lange aren.

Ze bloeit vanaf juni door tot de eerste vorst. Salvia guaranitica is een plant die na jarenlange ervaring gewoon winterhard durven noemen. Ze sterft in de winter tot de grond af, de wortelknollen kunnen veel hebben. Maar ze doet het ook goed als potplant.

In Zuid-Frankrijk bij de nationale collectie Salvia aldaar kwam het hoge woord eruit: "Zeg, 'Black & Blue', vind je dat niet erg op Salvia concolor lijken?" Precies wat ik dacht, maar dan in het Frans. Inmiddels hebben we hier nu de echte 'B&B'.
Ze hebben beide dus prachtige grote diep blauwe bloemen die uit spannende platte zwarte knoppen komen. Bloeit vaak al als een van de eerste in het voorjaar, wanneer ze binnen heeft overwinterd. In de volle grond wat minder betrouwbaar en later bloeiend.

Het blauwe wonder en dat is het. Wel degelijk guaranitica maar dan met heel donker blauwe bloemen.
Wanneer deze bij ons bloeit is ze meestal snel uitverkocht.
Vanaf het vroege voorjaar wordt er dan weer gevraagd naar die Salvia met die grote blauwe bloemen.

Op een beschutte plek overleeft ze
de strengste winters buiten.

Dit is zo'n plant waar ik wel 10 verschillende herkomsten van uitprobeerde om erachter te komen dat het steeds niet die geweldige Salvia hians in de Himalaya gefotografeerd met Chris Chadwell was. In '98 bloeide er eindelijk een die wel het 'echte' ding is. (Grote zachtblauwe bloemen met een witte onderlip.) Er zijn talloze natuurlijke variaties in omloop, allemaal met groot hartvormig blad maar vaak bruin-paarse of roze bloemen.
Hoe dan ook een betoverende soort uit de Himalaya en prima winterhard.

Dit is een van mijn grootste favorieten ooit. Het is niet alleen een fenomenaal keukenkruid, ze is ook bijzonder vanwege haar groeiwijze en rijke bloei. Bovendien heeft ze een fantastische geur.
Helaas heeft ze zich bij ons na jarenlang plezier doodgebloeid maar dankzij Olivier Filippi hebben we haar terug. Ze heeft grijs langwerpig blad en kan tot een meter overhangen vanaf een muur of gemoedelijk liggend uitdijen.

Op zoek naar de beste blauwe onder de half winterharde Mexicaanse Salvia kwamen we deze rijk bloeiende selectie tegen.
Het blauw is uitstekend we missen nog de donkere stelen waar we in eigen selecties voor kiezen. Maar het is een heerlijke potplant die makkelijk te overwinteren is. Steeds meer worden dit soort Salvia ook gewoon in de volle grond gelaten en overleven daar de winter, maar ik durf dat nog niet te beloven.

Het vliegend spul is er erg blij mee.

Ik snap het ook niet precies waarom we nu de aarde zo opwarmt opeens een plantaardige warmteminnaar moeten inzetten voor verkoeling.
Het is de allernieuwste witte. De witte Mexicanen die we tot nu toe hadden stelden soms teleur. Deze is veel beter, mooi compact, vol en rijk bloeiend.

Ik had hem misschien eerder 'Sombrero' genoemd maar het is een heerlijk ding.

Ik snap het ook niet precies waarom we nu de aarde zo opwarmt opeens een plantaardige warmteminnaar moeten inzetten voor verkoeling.
Het is de allernieuwste witte. De witte Mexicanen die we tot nu toe hadden stelden soms teleur. Deze is veel beter, mooi compact, vol en rijk bloeiend.

Ik had hem misschien eerder 'Sombrero' genoemd maar het is een heerlijk ding.

Een bolronde potplant goed voor een zomer lang roze bloemetjes en geur.

Makkelijk te overwinteren, ze verdraagt temperaturen tot -10.

Dus zelfs met een beetje geluk jarenlang in de volle grond te houden.

Binnen het kader van deze nieuwe hittegolf vind ik deze het meest cool. Dit kon wel eens mijn favoriet worden.

Half winterhard, zeer lang bloeiend, gemakkelijk in pot en subtiel kleurrijk.

Herinnerend aan de vuurvliegjes op de Putberg die we onlangs nog bezochten.

Voor de minder fijngevoeligen onder ons, je hoeft je daar helemaal niet voor te schamen, deze glamoureuze glimglanzende.

Gewoon nog iets meer kleur, ingeruild voor subtiliteit.

Rijk bloeiend en compact, zoals de meeste in de Heatwave serie.
Verdraagt even -10, dus liefst in pot.

Voor onze tuineksters.

Een van mijn favorieten voor de droge mediterrane border. De calyx groeit na de bloei van de blauwe bloemen uit tot een grote rode kelk als een soort tweede bloei. Deze donkerrode kelken zijn heel sierlijk en mysterieus. Het is een bladhoudend heestertje zoals Salvia officinalis maar dan kruipend met opgaande bloem stengels. Uit Turkije / Israël.

Prima winterhard op droge grond.

Een leuke potplant met ovaal rond purper blad en paarsblauwe bloemen met een witte bijenlandingsplaats op lange stelen.

Ze komt wild voor in Mexico en Guatemala en is bij ons dus net niet volledig winterhard.

Het jonge blad is purper en verkleurt naar donker groen.

Een leuke natuurlijke soort uit Turkije, dus hier ook prima winterhard.
Bloei in kranjes uit purperrode knoppen aan puperrode stengels.
De Turkse variant op de bij ons inheemse Salvia verticillata.
Nikolaus Joseph von Jacquin gaf de plant deze naam in 1773, verwijzend naar het raapvormige blad.

'Turnip sage' dus.

'Amethyst' is heel elegant vanwege de zeer lange bloeiaren. De bloemen zijn charmant, licht roze, calyx en stelen trekken het strak met hun donker purper-rood.
Hoger dan de meeste cultivars van Salvia nemorosa en betrouwbaar genoeg voor grote groepen.

Knip ze terug voor je op vakantie gaat. Als je terugkomt bloeien ze weer.

Indrukwekkende langgerekte statigheid.

De allermooiste Salvia nemorosa aller tijden.

Met name vanwege de contrasterende donkere, bijna zwarte stengels met donker paarsblauwe bloemen.

Dank je Beate, super spul!

Ik zou deze nooit laten staan. Maar jullie hebben die keus.

Een tamelijk donkere jongen. Die misschien wat snel verbloeit.

Daarvoor compact en zeer rijk bloeiend, want die dingen gaan vaak samen.

Knippen zorgt wel voor herbloei.

De best verkochte vaste plant aller tijden is deze eerste van Ernst Pagels. Hierdoor kreeg hij waarschijnlijk de smaak te pakken.
Het verhaal gaat dat Karl Foerster een zakje zaad aan Pagels gaf met de mededeling: "Da, sieh mahl was drin steckt!" Ernst Pagels selecteerde 'Ostfriesland' uit de zaailingen. Niet alleen zegt dat iets over het zaad maar vooral toch ook over het selectief vermogen van Ernst Pagels.

'Ostfriesland' is een rijke bloeier.

'Plumosa' zoals ze meestal wordt genoemd heeft bloemaren die zo gevuld zijn dat de bovenkant van de plant een grote bordeauxrode dot bloemen is. Feitelijk zien we niet de bloemen maar de schut-, de kelk en de steunblaadjes.

Graag zo zonnig mogelijk en droog planten. Het zusje van deze, 'Schwellenburg', is iets meer opgaand en losser vertakkend, minder zwaar gevuld.

Het zusje van 'Pußtaflamme'. De bloemen zijn minder zwaar, wat losser waardoor ze veel beter rechtop staan. Verder lijken ze nogal op elkaar.

Een zeer fijne en bruikbare kleur.

Plezant pluizig purper uit de Oost-Europese steppes.

Een nieuwe zeer lage die enige gelijkenis vertoont met 'Marcus'.

Ze zijn rijk en goed her-bloeiend.

Het is een verbetering van een verbeterde, uit een Amerikaans proefstation.

Serieuze concurrentie voor 'Marcus'.

Een donker dieptepunt.

Tot voor kort was 'Marcus' uniek als mini Salvia. Maar er nu is er ook deze dwerg in aangenaam roze uit purperen stengels en knoppen.

Bijzonder compact en laag. Een echte randjesplant.

Een geweldig dieptepunt zeg maar.