Sinds 1997 lukt het ons af en toe een partijtje van dit verrukkelijke tere plantje aan de praat te krijgen.
Ik vind ze geweldig, maar ze zijn dus niet al te makkelijk. Eenmaal volwassen kunnen ze zich redelijk redden en zich zelfs uitzaaien.
Plant haar op een open plek of in een rotstuintje.
Voor een diepe buiging geeft ze zelfs wat zoete chocoladegeur prijs.

Waarschuwing: Verovert harten.

Gewone akelei maar, maar dan met zwarte bloemen met een witte kroon sierlijk aan bijzonder lange stelen.

De bloemen openen uit spitse donkere knoppen.

Veel te lang geleden weer dat we deze voor het laatst in ons sortiment hadden.

Er bestaan een aantal verschillende kleurvarianten van de oorspronkelijk rood en groen met witte 'Nora Barlow' die in de middeleeuwen al bekend was al 'Rose Columbine'. De groeiwijze is verder identiek. 'Black Barlow' is, voor een goed verstaander was het al duidelijk, de bijna zwarte versie, statig op hoge vertakkende stengels. De gevulde pompon bloemen zijn net roosjes.
Ze zijn gezaaid dus wel wat variabel.

Eindelijk een 'Black Rose'.

Ook zo'n heerlijke stevige voor de overgang tussen zon en schaduw.

De bloemen staan fier op de stevige stengels. De kleur is bijzonder bruikbaar.

Net als de rest een prima snijbloem.

Inderdaad, de bloemen openen appel groen en verkleuren dan langzaam naar crème.

Misschien geweldig om je witte border naar een hoger plan te trekken of voor je rariteiten kabinet.

Doet het net als alle akeleien het beste op de overgang tussen zon en schaduw.

Groen maar fris zoet.

De moeder van alle Barlow's.

Bekend in de middeleeuwen onder de toepasselijke naam: 'Rose Columbine' (Akelei roos). De pomponvormige gevulde bloem aan elegante lange stelen verkleurt van groen tot rood met wit.
Alle andere Barlow-akeleien werden hiervan afgeleid.

Een beminnelijke bloem uit de middeleeuwen.

Een zeer warme kleur, dit donker wijnrood van de gevulde pompon bloem. Verder in alles identiek aan 'Nora Barlow'.

Akelei hoort te staan op de overgang van zon naar schaduw.

Als ze zich uitzaaien kunnen ze de kleuren van andere akelei in de buurt overnemen, gevuld blijven ze.

De witte vorm uit de fantastische Barlow-serie, vernoemd naar Nora Barlow, de kleindochter van Charles Darwin..
Ze maken allemaal lekker lange stevige stelen.
Akelei plant je het beste op de overgang tussen licht en donker, halfschaduw dus. Ze zijn vast, maar zaaien zich ook graag uit. De gevulde bloem is dominant bij zaailingen, maar als je verschillende kleuren door elkaar plant kan de kleur van de zaailingen variëren.

We zagen ze in een natuurgebied in de buurt van Nice met uitzicht op zee voor het eerst samen met Lavandula stoechas, Myrtus en Rosmarinus. Wat vooral opvalt is dat de plant tegelijk zowel rijpe vruchten als bloemen heeft. De vruchten rijpen zeer traag. De vruchten zijn eetbaar maar nogal smakeloos, melig en hard.

Ze zou redelijk kalk-tolerant zijn, maar geeft de voorkeur aan zure grond.

Een gezond klein struikje met rijke bloesem in het voorjaar en voor mens en dier eetbare vruchten in de herfst. Rijk aan vitamine C.
'Hugin' is een selectie uit de wildpopulatie van Walpole Island, Canada, door het Alnarp Instituut uit Zweden in de handel gebracht.
Appelbes is vooral geschikt voor verwerking tot confituren of jam.

Het blad kleurt vuurrood in de herfst.

Een zeer winterhard en gezond Russisch appelbessen ras met grote zoete en sappige vitamine-C rijke vruchten, maar bovendien vanwege de intensief rode herfstkleur ook als sierplant zeer geschikt.

Appelbessen zijn zelfbestuivend sterk en makkelijk fruit voor mens en dier.

Doe de vogels en jezelf een plezier.

Heerlijke mediterrane cola geur en fijn ingesneden grijs blad.

Mijmeringen en vakantiegevoel voor een verder toch ingetogen tuinier die weet met bladplanten te werken.

Ze verdragen diep snoei over het algemeen goed die alsems en je mag er ook regelmatig in knippen als je zin hebt in een geurig klusje.

Een goed grijze selectie van Margery Fish zelf, de beroemde éminence grise en groot liefhebster van grijsbladigen.

De vrijwel onzichtbare bloemen storen niet. Flink snoeien is goed voor de plant.

Misschien wel de meest zilverbladige plant die we kennen en we kennen er nogal wat. Het blad blijft er in de winter aan. In het voorjaar flink snoeien en eventueel nog een keer in de zomer. Dan blijft ze mooi vol.

Dat klopt; gewoon een grijze wolk, de bloemen zijn niet van belang.

Dus prachtig zilvergrijs blad. Onmisbaar als vulmateriaal of achtergrondplant bijvoorbeeld voor mediterrane sfeer, bij rozen, of in je witte border. Waarschijnlijk een hybride van A. arborescens x A. absinthium. Je moet ze jong en kort houden door regelmatige snoei. Die wordt goed verdragen. Licht giftig, dus nooit in grote hoeveelheden consumeren.

Dit is hem, gegarandeerd de echte gestekte Franse dragon. De proef om dit vast te stellen is een blaadje op de tong leggen, als het brandt zit je goed. Echte franse dragon kan niet worden gezaaid. Zaaien kun je alleen Russische dragon, dat is een woekerend onkruid met nauwelijks smaak dat ook nog veel te vaak als plant wordt aangeboden.
Natte winterkou kan Franse Dragon in de problemen brengen.

Voornaam keukenkruid.

Deze Amerikaanse plant is een van de beste vlinderplanten voor onder andere de monarchvlinder. Bij ons wordt ze, net als de vlinderstruik, alleen bevlogen door allesetende en dus minder bedreigde bijen- en vlindersoorten. Nog s teeds goed voor veel gefladder.
Het sap is giftig, dus vermijd contact tijdens het snoeien.
De bloemen geuren licht naar vanille en ze staat graag zonnig.

In het wild is deze plant te vinden in vrijwel de hele VS en een deel van Canada. Ze staat daar bekend als 'Butterfly Weed', de ultieme vlinderplant dus, maar helaas niet voor onze meest kieskeurige oligolectische vlindersoorten.
Voor de polylectische bijen en vlinders die wat minder kieskeurig zijn is ze met haar overmaat aan nectar een toprestaurant.

Ze is volledig winterhard, maar staat in de winter niet graag nat.

Wintergroene pollen met stervormige geurende gele bloemen. De plant is vanwege het lange spitse blad goed bruikbaar als lijnvormig element in mediterrane combinaties. Donker violet en dit geel zijn sterke bondgenoten.

Uitstekend winterhard.

Maar moet absoluut in de zon.

Deze bijzondere Aster lateriflorus kruising met subtiele licht-roze bloemetjes met een donker hart is 'gevonden' door onze vrienden van de Ferdinandushof in Zeeland.
Ze vormt in het najaar een grote berg bloemen.
'Pink Buttons' is ook onderscheiden: 2011 - Beste plant Beervelde, 2013 - Mérite de Courson.

Een Duitse klant bracht ons in 2019 een exemplaar. Waarom duurde dat zo lang?

Deze recente introductie, een vermoedelijke kruising tussen Aster novi-belgii en cordifolius werd door collega Christian Kress gevonden in de tuin van Ruth Treff in Darmstadt.

Ze bloeit lekker laat en rijk aan sterk vertakkende stelen met talrijke kleine bloemtjes, is vitaal en vooralsnog meeldauwvrij.

Waar spreken we af?

Tussen een stuk of tien nieuwe soorten werd deze er door iedereen uitgepikt. We kregen haar in 1999 van onze Franse collega Antoine Breuvart en hebben haar uitgedeeld aan onze Nederlandse collega's. Vasterival was toen kerngezond. Inmiddels zien we dat ze ook wel meeldauw kan krijgen.

Het blijft met haar donkere stelen en blad en haar aangename zachtroze kleur een van de beste onder de grote Asters.

Uit vrees voor meeldauw zijn we jarenlang terughoudend geweest ten aanzien van Asters. Maar het zijn zulke waardevolle late bloeiers dat je er eigenlijk niet zonder kunt. Er is in al die jaren behoorlijk geselecteerd op gezondheid. Dus met en met breiden we ons sortiment uit met de Asters die ons fijn, kleurrijk en gezond genoeg lijken. 'Rosenwichtel' kwam uit Duits onderzoek naar voren als een van de 10 meest gezonde uit de Dumosus groep. Ze vormt een laag, rijk bloeiend kussentje.

Meest opmerkelijk aan 'Snow Flurry' zijn de liggende groeiwijze en de lange bijzonder late bloei.

In het late najaar verschijnen er vrij plotseling massaal kleine witte bloemetjes als moest de sneeuw een voorbeeld krijgen hoe zich te gedragen.

Voorbeeldige sneeuw.

Al vele jaren een van mijn favoriete Asters.

Veel compacter en lager dan 'Lady in Black'. De bloemen zijn precies hetzelfde.
Buiten de bloeitijd heeft 'Prince' nog veel donkerder, bijna zwart blad.

Ook hier die fijne kleine, gepast ingetogen bloemen tot de eerste sneeuw valt.

Prinsheerlijk.

'Sarah Ballard' was, in 1972, de laatste introductie van Percy Picton uit een reeks. Ze is vernoemd naar de kleindochter van Ernest Ballard, zijn werkgever. In het wild komen ze voor in het noorden van de VS en in Canada.

Asters zijn uitstekende tuinplanten, geliefd bij tuinarchitecten met name om hun standvastigheid en textuur.

'Aster' is Grieks voor ster.