De 'lavendelpolitie' (zo meld ik me dan) heeft even moeten rondbellen. Maar kwam uiteindelijk bij onze tuinvriend Maurice Vergoote terecht als herkomst van deze nieuwe lavendel. Het blijkt een zaailing van vermoedelijk 'Hidcote' te zijn die volgens Maurice extra winterhard is. Gezien de zeer goede winterhardheid van 'Hidcote' een wat overbodige eigenschap lijkt mij, maar lekker donker is ze wel.
Beate is een Duitse gast van Maurice zijn veelgeprezen B&B die er van omviel.

Introductie van onze lavendelvriendin Catharine Liardet uit Sault (Karel is haar zoon), 'striking' vanwege de tweekleurigheid in de poezelige aar: Donkere calyx en lichte bloemen. Groot contrast; precies wat we zochten en uiteindelijk ook wat vversterkten in onze eigen introductie 'Contrast'. 'Charles' is bovendien compact en laag.

Zeer energiek, vibrerend van kleur.

Stevig sterk, gezond en groeikrachtig, zuiver wit en aangenaam van geur is deze vrij breedbladige selectie uit Nieuw Zeeland.
Virginia Mc Naughton kreeg haar van Stan Hughes van Blue Mountain Nurseries, vandaar de naam. De knoppen zijn ijzig groen met een minuscuul vleugje violet wat bijdraagt aan de kleurervaring.

Dit is mijn beste witte.

Dit is een klassiek standaardras voor het eerst beschreven in 1911. 'Dwarf Blue' is vrij donker, laag, maar niet erg compact, wat onregelmatig van textuur en niet altijd even rijk bloeiend.

Geschikt voor lage heggetjes. Relatief laat in volle bloei.

Voor het museum en uit eerbied.

Legacy.....

Vroeg en lang bloeiend goed geurend.

Helder violet-blauwe bloemen, donker grijs-violette knoppen.

Het blad is groener dan dat van de lavendel van de buren.

Nieuw in ons sortiment en nog min of meer op proef.

Een ook voor ons nog vrij onbekende nieuwe cultivar.

Donkere compacte volle aren en compacte bolle groeiwijze.

Het blad is zilver groen.

Lijkt tweekleurig door de lichtere plekjes op de knoppen.

Ik ben er nog niet helemaal uit.

Langgerekte aren met lichtroze bloemen. Midden hoge bossige planten met vrij groen blad. Goed van geur. Introductie van voor 1950 door Thomas Carlile, UK.

'Loddon Pink' is super, eerst heel lang wit en dan langzaam meer en meer roze.

Een van de witste onder de roze.

Nederlands erfgoed geïntroduceerd door Moerheim en afkomstig van Kasteel Middachten in Rheden voor 1923. Waarschijnlijk een zaailing uit in Frankrijk wild verzameld zaad.

Licht van kleur met relatief donkere knoppen. 'Middachten' heeft de reputatie wat vocht gevoelig te zijn, dat kunnen wij niet beamen.

Oud Hollandse lavendel.

Knoppen grijs-violet, bloemen groot, onregelmatig en niet altijd even rijk bloeiend. De geur stelt voor een lavendel teleur.
Wat tegenwoordig in omloop is onder deze naam is vermoedelijk 'Bowles Early'. Het verloren origineel was zo donker als Hidcote werd gevonden door Gertrud Jekyll en in 1916 geïntroduceerd door Barr.

Deze opvolger teert onverdiend op oude reputatie. Er zijn genoeg veel betere.

Zuiver wit, rijk bloeiend, zeer compact, nauwelijks groter dan 30 cm in bloei, zelfs zeer oude planten blijven zo laag.

Goed winterhard zoals alle angustifolia, maar wat vocht gevoeliger dan de meeste en geen liefhebber van woekerende buurplanten. Voor een open zonnige plek dus.

De allerlaagste witte.

Een erg goede, zeer volle vitale plant die zich geweldig laat snoeien. Je ziet dan meteen nieuwe groei tot diep in de plant.

Het is de hoogste van de zo veel gevraagde aller donkerste cultivars.
Van laag naar hoog: 'Peter Pan', 'Hidcote', 'Imperial Gem' en dan pas 'Siesta'.
Een van de beste en zeker de meest volle snoeibestendige donkere. Onze favoriet.

De meest grijze maar ook een van de langstbloeiende angustifolia. De donkere bloemen vormen een scherp contrast met het lichtend grijze blad.

Een cultivar met veel impact en klassieke uitstraling. Deze ga je zeker onthouden als je hem hebt zien bloeien. Meestal houdt de rijke bloei aan tot oktober. (De foto is in oktober gemaakt.)

Uitzonderlijk lang bloeiend.

Een verbetering van 'Lady' vanwege de volle bossige ronde habitus. Zeer lage plant met een rijke bloei met grote bloemen , donker violet met een wit hartje in donkere knoppen, wat grijzig blad. De korte bloemaartjes en de sterke geur van 'Lady' blijven. Ze is ook, net als 'Lady', niet heel erg standvastig maar bijzonder leuk in pot.
Gevonden halverwege de jaren '90 in Nieuw Zeeland door Elsie en Brian Hall.
Geurig dwergje, zeer geschikt dus ook voor potten.

Deze Hollandse lavendel lijkt iets op 'Royal Purple'. Bloemen zijn extra geschikt voor zakjes, boeketten en om 'tussie mussies' mee te maken, zegt men, vanwege de lange bloemstengels.
Helaas is het niet zeker of we tegenwoordig nog de originele 'Twickel' hebben. Wij en onze bondgenoot collectiehouder in Engeland hadden tot voor kort samen wel 7 versies van deze cultivar.
Het kasteel staat in ieder geval wel nog.

Een nieuwe compacte en lang bloeiende lavendel.

Nog niet uitvoerig en jarenlang door ons uitgetest, maar best beloftevol.

Voorlopig in kleine aantallen voor wie wil mee testen.

In Frankrijk komt deze in het wild tot maximaal 600 meter voor. Hoger in de bergen is het te koud voor haar. Boven 600 groeit daar Lavandula angustifolia. Waar ze elkaar tegenkomen ontstaat de natuurlijke kruising Lavandula x intermedia.
Deze mooie volle vorm vonden we in Zuid Spanje boven 1000 meter en blijkt ook bij ons winterhard te zijn. We vermeerderen haar sindsdien uit zaad.

Een tikkeltje wild, maar wel lekker.

Lavandula x allardii is een vergetelheid geraakte hybride (L. latifolia x L. dentata) uit de eer-vorige eeuw. Ze heeft breed driehoekig, heerlijk zoet geurend grijs getand blad. Lange stengels en aren met relatief kleine bloemetjes. Ze heeft veel warmte en lichtnodig om in bloei te komen. Maar haar geur en het fijne grijze blad maken bloei eigenlijk overbodig. Ze is een van onze oudste en meest dierbare plantenvrienden.

Ze verdraagt ongeveer -5, dus binnen koud en licht overwinteren.

Een kruising van Lavandula angustifolia met Lavandula lanata (wollige lavendel).
Ze heeft donkere bloemen in typisch taps toelopende lange aren, dus dik van onder en spits van boven op lange elegante bloemstengels.
Lavandula x chaytorae staat graag droog.
Je mag ze stevig terugsnoeien als ze in het voorjaar aan de groei gaan.

Lange wapper met poederwit, grijs blad.

Opgaand groeiende, sterk aromatische witte lavandin die doorbloeit tot de herfst.

Van jongs af aan streng snoeien, met name in het voorjaar en niet te kort voor de winter.

Witte lavandin duikt onder zeker 6 verschillende namen op terwijl er slechts 2 verschillende klonen zijn. Ik ga er tot iemand mij van het tegendeel overtuigt van uit dat 'Hidcote White' en 'Alba' dezelfde cultivar zijn.

Deze en 'Impress Purple' lijken sterk op elkaar, mogelijk is het dezelfde kloon. Het zijn de donkerste lavandins samen met 'Hidcote Giant' En 'Grosso'. Hoewel de corolla licht blauw is geeft de aar een zeer donkere indruk omdat de calyx mee kleurt. Alle vier zijn zeer goede lavandins.

De belangrijkste lavendel op meer dan 2/3 van de zuidfranse productie velden heeft sinds de introductie door Pierre Grosso in 1972 stormachtig terrein veroverd.
Het blad blijft relatief laag, maar maakt uiteindelijk een mooi rond heuveltje met vertakkende 50 cm lange bloeistelen die breed naar buiten kunnen staan. Rijk aan etherische olie met een zoete kamfer geur. De bloemaren zijn 5,5 tot 9 cm lang, smal en spits in knop en uitgroeiend tot gedrongen taps toelopend.

Een introductie van Peace Tree Farm uit 2012. Door ons ook datzelfde jaar nog voor het eerst opgepot.

Het bijzonder zilver en breed blad met voor lavandin erg donkere bloemen maken dit best de moeite waard.

Een forse, lang bloeiende, sterke, vocht en koude resistente plant met een statige habitat.

Een, voor lavandin, zeer compacte, relatief lage en rijk bloeiende plant. Uit de Dutch Group.

De eerste en makkelijkst bloeiende van het hele stel. Het blad is fijn grijs.

De bloemen zijn sterk geurend, bleek violet en zeer geschikt om te drogen en van de aar te rissen als losse bloem voor de geur.

'Super' is een productieras voor etherische olie met een zeer verfijnde geur die dicht bij de bloemige geur van een van haar ouders, Lavandula angustifolia komt.
Ze wordt hoog en groeit meer opgaand, in tegenstelling tot 'Grosso' die een meer spreidende groeiwijze heeft.

We komen haar maar zelden tegen in de Franse lavendelvelden omdat ze, hoewel de olie van zeer hoge kwaliteit is, maar weinig opbrengst geeft.