Dit is een klassiek standaardras voor het eerst beschreven in 1911. 'Dwarf Blue' is vrij donker, laag, maar niet erg compact, wat onregelmatig van textuur en niet altijd even rijk bloeiend.

Geschikt voor lage heggetjes. Relatief laat in volle bloei.

Voor het museum en uit eerbied.

Legacy.....

Een voor ons nog nieuwe doorbloeiende en vrij compacte donkere selectie die vroeg en lang bloeit.

Zowel de bloemen als de knoppen zijn donker.

Veel meer kan ik hier voorlopig nog niet aan toevoegen.

Een ook voor ons nog vrij onbekende nieuwe cultivar.

Donkere compacte volle aren en compacte bolle groeiwijze.

Het blad is zilver groen.

Lijkt tweekleurig door de lichtere plekjes op de knoppen.

Ik ben er nog niet helemaal uit.

Heerlijk eigenlijk, deze. De bloemen beginnen wit en blijven dat lang tot ze bleekjes roze kleuren.
Een oude roze-bloeiende variëteit.
Een trage groeier met een goede habitus. Vrij lange, wat open aren.

Het blad is grijzer dan bij 'Loddon Pink' de bloemen zijn veel bleker dan die van 'Rosea'.

Aangenaam zoet van geur.

Langgerekte aren met lichtroze bloemen. Midden hoge bossige planten met vrij groen blad. Goed van geur. Introductie van voor 1950 door Thomas Carlile, UK.

'Loddon Pink' is super, eerst heel lang wit en dan langzaam meer en meer roze.

Een van de witste onder de roze.

Knoppen grijs-violet, bloemen groot, onregelmatig en niet altijd even rijk bloeiend. De geur stelt voor een lavendel teleur.
Wat tegenwoordig in omloop is onder deze naam is vermoedelijk 'Bowles Early'. Het verloren origineel was zo donker als Hidcote werd gevonden door Gertrud Jekyll en in 1916 geïntroduceerd door Barr.

Deze opvolger teert onverdiend op oude reputatie. Er zijn genoeg veel betere.

Een erg goede, zeer volle vitale plant die zich geweldig laat snoeien. Je ziet dan meteen nieuwe groei tot diep in de plant.

Het is de hoogste van de zo veel gevraagde aller donkerste cultivars.
Van laag naar hoog: 'Peter Pan', 'Hidcote', 'Imperial Gem' en dan pas 'Siesta'.
Een van de beste en zeker de meest volle snoeibestendige donkere. Onze favoriet.

De meest grijze maar ook een van de langstbloeiende angustifolia. De donkere bloemen vormen een scherp contrast met het lichtend grijze blad.

Een cultivar met veel impact en klassieke uitstraling. Deze ga je zeker onthouden als je hem hebt zien bloeien. Meestal houdt de rijke bloei aan tot oktober. (De foto is in oktober gemaakt.)

Uitzonderlijk lang bloeiend.

Deze Hollandse lavendel lijkt iets op 'Royal Purple'. Bloemen zijn extra geschikt voor zakjes, boeketten en om 'tussie mussies' mee te maken, zegt men, vanwege de lange bloemstengels.
Helaas is het niet zeker of we tegenwoordig nog de originele 'Twickel' hebben. Wij en onze bondgenoot collectiehouder in Engeland hadden tot voor kort samen wel 7 versies van deze cultivar.
Het kasteel staat in ieder geval wel nog.

Deze Lavendel heeft kantachtig blad met ver daarboven uitstekende bloemaartjes en citroengeur. De elegante bloemen kunnen vrijwel jaarrond verschijnen. Geschikt als potplant, ook vanwege de geur. Tot 150 cm hoog, maar met de juiste snoei houden we ze ze kleiner dan 100 cm.

Bedoeld voor potten, niet winterhard.

Grijsbladig, herbloeiend.
Heerlijk vanwege de bijna blauwe maar stiekum paarsblauwe bloemen en helder witte vlaggen.

Geweldig mooi, maar matig winterhard, dus maak er geen heggetjes van.

Een blonde Spaanse.

Een van de vele recente kruisingen van Lavandula viridis met stoechas en soms pedunculata die allemaal kunnen door- of herbloeien. Grijsbladig met helder violette vlaggen.

Zoet-zuur van geur.

Een in 1994 geïntroduceerde nette rechtopgaande sterk geurende vorm van Grey Hedge (Group). Grote bossige bleek bloeiende plant met dicht grijs blad. Ook wel bekend als 'Grove Ferry'.
Het blad is iets smaller dan bij 'Dutch', de bloemstengels zijn lekker lang. In de winter vormt de plant een mooie en forse grijze bol.
De introductie onder deze naam was in 1994 maar de plant bestond al als onbenoemde cultivar rond 1925.
Onvergetelijkheid, herbenoemd.