Lange elegant doorbuigende in warme zuchtjes wind wiegende aren heeft dit prachtige in Spanje gevonden gras.

Kan solitair of door een border geweven.

Een van de weinige grassen die ook in een mediterrane border passen.

Er zijn er al zo veel die in je prairie kunnen.

Een hele grote, uit een van onze favoriete grassen geslachten.

Lekker om solitair te plaatsen. Zorg in ieder geval dat de aren vrij staan zodat ze kunnen uitbuigen.

Waanzinnig luchtig, stoer.

Laat maar waaien.

Fijn smal donkergroen blad en zeer luchtige aren die elegant spreiden.

Het meeste effect bereik je wanneer ze vrij of in lage beplanting staan. Ze worden zo'n 40 cm breed.

Zeer makkelijk.

Je kijkt er dwars doorheen.

Heldere bloei, stijf, strak blad. Heerlijke solitair en mijn persoonlijke favoriet onder de pijnpestrootjes.

De luchtige aren bewegen subtiel met de wind mee.

Plant ze als solitair, in de border of op een eigen plekje.

Windwiegertje.

De kleur van deze nog vrij nieuwe nieuwe compacte dwerg werd ergens 'lavendelroze' genoemd zag ik. Misschien kunnen we het dan ook rozen-purper noemen? Kleuren-analfabetie is nog best wijd verspreid.

Dit is gewoon een lekker geurig dwergje met heerlijk pittige eetbare donkerroze bloemen die je uit het kroontje trekt en over je salade strooit.

Hoe moeilijk is dat?

'Beauty of Cobham' is een van de beste klassieke cultivars van Monarda. De roze bloemen met donkerrode schutbladen zijn erg mooi. Helaas wel wat meeldauw gevoelig. Zet hem midden in de border, dan zie je het niet. De plant heeft er verder weinig last van.
Monarda heet 'bergamot' vanwege de heerlijke geur die lijkt op die van Citrus bergamia. Het is een opwekkende, vrolijk makende geur. Je kunt de bloemen in salade strooien en er thee van maken.

Dit is een nog tamelijk nieuwe compacte lage vorm die zeer rijk bloeit.

Door de uitbundige bloei en bolvormige groeiwijze is ze ook geschikt als potplant.

ik raad dat af omdat ze voortreffelijker is in je border, maar het kan.

Fruitige dwergen zijn helemaal in.

Een vrij recente compacte rode met fijn donker getekend blad. Zeer laag en bolrond van vorm.

Vooralsnog volledig meeldauw vrij.

Trek de bloemen uit het bloemhoofd voor eetlust opwekkend pittig sla strooisel.

Geurig vuurwerk.

Zeer grote bloemen, echt waar, kanjers!

Nieuw uit de VS.

De bordeauxrode schutbladeren van deze lang bloeiende cultivar kleuren stevig mee met de bloemen.

De grap bij deze is en van daar de naam; ze bloeit in etages; een tweede en soms derde bloeiwijze op de eerste doet een beetje aan een kardinaalsmuts denken.

Goedgemutste heerlijk geurende eetbare bloemen.

Aansprekende en goed combineerbare diep rode bloemen. Het bovenste blad aan de bloeistengel, kleurt mee naar rood. Soms wat gevoelig voor meeldauw.

De felste en sterkst geurende cultivar die wij kennen.

De klassieker; deze hebben we 'altijd al gehad'.

Squaw' is verbeterde 'Cambridge Scarlet' voor wat meeldauw gevoeligheid betreft. Ze hebben dezelfde bloemen en ook de geur komt overeen.

De bouw van de plant is er helaas iets minder op geworden.

Goed geurend rood.

Een kruising van 'Pink Lace' x 'Pink Supreme' wordt wel gezien als verbeterde 'Petite Delight'.

Nu nog gezonder, compacter, meer vertakkend, vol en rijkbloeiend in een iets donkerder roze.

Er zijn intussen natuurlijk meer van dit soort dwergamotjes, maar dit is wel een heel frisse.

Witte bloemen met lichtgroen schutblad.
Heerlijk, ook als snijbloem.

Op een of andere manier lijken witte bloemen gevoelsmatig minder geschikt om te eten, ook al is dat natuurlijk onzin. Neem maar gerust lekker schuimige hap sneeuwwitje.

Deze in de witte border is een no-brainer.

Maagdelijk lekker.

Morus alba 'Unryuu' is een geselecteerde mannelijke vorm die dus geen vruchten maakt. (Handig als je geen rode vlekken op je terras wil.)

De takken groeien grillig, zig-zag, dat is waar deze kleine boom vooral in de winter haar sierwaarde aan ontleent. In de zomer neemt het fijn gesneden vijgenblad dat over.

Zijderupsen doen het er ook prima op.