Lang geleden hadden we een hele collectie geur geraniums. In kleine handgevormde aardewerken potjes op een rijtje langs het terras op een plank. Want je moet ze in het voorbijgaan kunnen aanraken. Die collectie zijn we weer langzaam aan het opbouwen. Misschien wil je meedoen.
Deze heeft sterke houtige geur en diep ingesneden eikenblad met een purperen tekening.

Binnen overwinteren.

Toen we nog een piepkleine kwekerij waren onderhield en vermeerderde ik een grote collectie botanische en geur geranium uit het geslacht Pelargonium. (Pelargonium lobatum x Pelargonium fulgidum)

Alleen deze kanjer uit de 19e eeuw was me toen nog niet opgevallen.

Als je de pot vorstvrij kunt overwinteren heb je hier gemakkelijk een bijzondere nieuwe plantaardige vriend voor het leven aan.

Beschrijven hoeft niet, bijna iedereen vind dit mooi en wil het meteen hebben.
Vervolgens komt een strenge selectie procedure op gang wanneer we vertellen dat dit tropisch is en absoluut boven plus 10 graden moet overwinteren.
Beschouw dit mooiste gras op aarde eventueel als eenjarige. Ze groeien er snel genoeg voor.

Het is net de Eiffeltoren: Je moet hem minstens een keer in je leven hebben gezien.

Zo'n 20 jaar geleden moesten we helaas afscheid nemen van de indrukwekkende bloemen van Rehmannia elata wegens toch wat teleurstellende winterhardheid.

Nou henryi zou die kleine ijstijd toen wel hebben overleefd.

Het is meer bloem dan plant maar die klokken stellen niet teleur. Een soort dwerg digitalis met reuzenbloemen.

Wij noemen dit dennenrozemarijn vanwege de heerlijk frisse dennengeur en het smalle naaldvormig blad dat zelfs plakt van de hars.
In tegenstelling tot dennen geen groot liefhebber van nattigheid.
'Benenden Blue' heeft als synoniem 'Collingwood Ingram' naar de vinder, die ook wel 'Cherry' werd genoemd vanwege zijn passie voor kersenrassen.
Het verhaal over de aanrijding op Corsica past hier helaas niet. Vraag er naar als je ons bezoekt.

Een van mijn favoriete kruipende rozemarijnen omdat we er lang geleden zo'n heerlijke pot vol van hadden.

Zo'n pot overwinter je het beste in de koude kas.

De geurige takken worden zo'n 30 tot 40 cm lang en staan breed uit tot ze gaan hangen.

Het dauw van de zee dat als blauwe regen over de rand van je pot stroomt.

'Boule' was een van mijn eerste kruipende rozemarijnen, zo'n 25 jaar geleden gevonden in Zuid Frankrijk.

Lijkt qua diep blauwe kleur sterk op 'Corsican Blue' maar met een iets andere groeiwijze.

Haar takken zijn gebogen en het jonge hout is grijzig wit waardoor ze een regelmatige grijze bol vormt.

Kruipende vorm die tot een meter lang en breed kan worden.

Zeer volle bossige plant met fijne naalden die snel een pot vult.

Fantastisch die enorme watervallen van rozemarijn zoals je ze in zuid Frankrijk ziet. Bij ons doe je dat beter in pot.

Nog een kruipende vorm met fijn krullende takjes, korte naalden en metaal blauwe bloemen.

Prima voor de keuken en zeer leuk in pot.

Kruipende vormen zijn, ik zeg het nog maar een keer, wat minder winterhard dan opgaande. Maar je kunt het altijd proberen ze buiten te laten overwinteren.

De meest aromatische rozemarijn die we kennen. De takken zijn in de zomer plakkerig van de hars. Snelgroeiend stijf recht omhoog en daarna onder eigen gewicht soms doorbuigend.

Misschien iets vorst gevoeliger dan de meeste opgaande.

De plakkerigste en geurigste.

Een productie ras met dikvlezig glanzend blad vernoemd naar de Spaanse toeristenplaats Maresme bij Barcelona. Over de winterhardheid van de verschillende rozemarijnen durf ik niet meer veel te zeggen. Het lijkt meer aan de grond te liggen en de expositie, of ze de winter overleven.

Van deze oogst je in ieder geval al snel lekkere dikke takken. Voor de bloemen kies je misschien beter een andere.

Een sterk vertakkende maar stevig opgaand en snel groeiende selectie uit de natuur met breed blad.

Ze lijkt extra sterk en gezond omdat ze al het een ander aan vervelend vochtig weer beter leek te verdragen dan de rest.

Even heerlijk als keukenkruid.

Makkelijk te herkennen aan het dik vlezig donkergroen recht afstaande blad en de streng opgaande groeiwijze. Wellicht de hoogste die er is. Maar je kunt ze natuurlijk op elke gewenste hoogte terugsnoeien. Bloemen heerlijk helder metaal blauw.

Net als de rest niet echt volledig winterhard -12oC levert duidelijk problemen op. 'Tuscan Blue' werd voor 1948 door W. Arnold Foster uit Toscane geïntroduceerd.

Wow paars, deze nieuwe, aan Salvia guaranitica verwante vorm.

Zwarte knoppen en donker paarse bloemen.
Eindeloos en rijk bloeiend.

Wel liefst in een pot planten die in de koude kas of garage gemakkelijk overwintert. Waaghalzen laten ze ook wel met succes in de volle grond.

Een moet hebben salie.

Deze bijzondere blauwe met grijs-groen blad heb ik gekregen van onze vrienden van Tuingoed Foltz. Het is hun eigen selectie vernoemd naar hun tuinvriendin Audrey.
Ze hoort thuis in het genre half winterharde Amerikana's. Best in pot dus, maar daar ook wel heel dankbaar en makkelijk te overwinteren op een beschutte plaats waar het maximaal 10 graden vriest.

Ik heb een sterk vermoeden van Salvia coahuilensis bloed.

Eindelijk, daar zijn ze dan, de Salvia voor het goede doel. Deze is vernoemd naar Emma en Brett die een moeilijke tijd doormaakten. De royalty's voor deze komen deels ten goede aan het vervullen van kinderwensen in Australië. (Dat is een kwestie van stuivers, dus klop jezelf niet op de borst als je deze koopt.)
Het is vooral een bijzondere lang bloeiende kruising die fantastisch presteert in een grote pot.
Overwinteren in de koude kas.

Een collectors item waar we mee gaan door selecteren. De kleur is 'apart', ze is tamelijk winterhard maar Diederik is er nog niet helemaal weg van. We hebben haar toch vermeerderd. Die gekke kleur verdient dat en ook de donkere knoppen bevallen mij.

Zet ze in pot, of op een beschutte plek in de volle grond.

'Hercules' is net zo'n geval als 'Gea Viola': Het is niet Diederik z'n kleur maar ik ben er dol op.

We komen hier wel uit, maar mogelijk vergt dat nog jaren selecteren. Voorlopig vind ik dit een kanjer, vooral wat de bloemen betreft.

Microphylla type, dus voor de zekerheid in pot en beschut overwinteren.

Iets geks, bijna een Oostenrijkse Geranium voor in pot. Zomaar gevonden in een boeketje dat Poetsvrouw Alta Gracia uit Oaxaca (Mexico) voor haar baas Richard Turner (de bekende botanicus) had meegenomen.
Zou redelijk winterhard zijn met een rode waas op het blad in de winter. Dus ook in de volle grond proberen. Flink terugknippen in het voorjaar. Lekker bossig.
De bloemen worden soms helemaal wit of helemaal rood afhankelijk van de temperatuur.

Deze heeft zeer grote bloemen met een bijna witte onderlip aan een mooie bolronde compacte plant.
Na jarenlang selecteren op winterhardheid kunnen we langzaam dit type Salvia, verwant aan Salvia microphylla, ook als winterhard gaan aanprijzen. Maar het blijven natuurlijk fantastische potplanten.

Het is een van de beste vondsten van Diederik tot nu toe, door ons in 2017 geïntroduceerd.

De afgelopen jaren zijn we verblijd met twee geweldige liefdadigheidssalies; 'Ember's Wish' en 'Wendy's Wish' gevonden door John Fisher. Nu krijgen ze een zusje.
Heeft hij de beste tot het laatst bewaard? Nee, want er komt nog een roze aan. Maar dit is mijn favoriet uit de serie. Zeer donker blad en stengels lange dieprode bloemen.
Ze verdragen aardig wat vorst en zijn gemakkelijk in een koude kas volledig terug geknipt te overwinteren
Laat niets te wensen over.

Deze zeer interessante kruising van Salvia fruticosa x officinalis. Salvia fruticosa is bij ons niet winterhard dus we moeten nog iets terughoudend zijn maar -15 zou ze moeten verdragen -22 wordt ook beweerd. Ze bloeit veel makkelijker dan echte salie en kan ook herbloeien nadat ze werd teruggeknipt. Het blad is sterk aromatisch en mag in de keuken worden gebruikt.
Mas de Lunès is een wijngoed in de Languedoc.

Dit is een boom van een salie, tenminste binnen het microphylla type.

Een van de beste selecties van Diederik uit winterharde vormen en door ons in 2017 geïntroduceerd. Ze staat al sinds 2012 in de volle grond en blinkt dus uit door haar winterhardheid en vormt door de jaren een houtige stam.

Ze heeft zeer grote aansprekende bloemen en groot blad.

Een schaamteloze nieuwe zaailing van Salvia 'Shame' met grote ronde zacht maar intens roze bloemen.

De groeiwijze is tamelijk opgaand.

Gevonden door Diederik, dus hoewel officieel half winterhard best kansrijk in de volle grond.

De grote zus van Salvia 'Waverly', beide zijn waarschijnlijk kruisingen van Salvia leucantha x Salvia chiapensis.
'Phyllis Fancy' is het meest indrukwekkend. Ze werd gevonden in het Arboretum van Santa Cruz en vernoemd naar Phyllis Norris

Heerlijke romige violet-witte bloemetjes aan lange inkt-paars behaarde stelen.
Absoluut in pot en binnen overwinteren, ze verdraagt niet meer dan een paar graden vorst. Na de winter diep terugknippen.