Dit is weer zo'n spectaculaire doorbraak uit Zwitserland. Net als herfstframbozen draagt deze zowel op eenjarig als tweejarig hout maar de vruchten rijpen al in juli ongeveer gelijk met de zomerrassen zoals 'Tulameen'.. Maar dat doet ze ook als je haar in het vroege voorjaar diep terug knipt (op 5 cm). Ze is zo compact dat ze ook prima in pot kan.

Letterlijk laaghangend fruit.

Deze fantastische recente vondst van Rolando Uria, de rood-roze variant van 'Amistat', heeft fuchsia-rode bloemen uit zwarte knoppen.
Ook deze komt uit warme streken en is het randje winterhard. De kans dat ze in de volle grond overleeft is groot.
De bloemen verkleuren onder invloed van de temperatuur en laten soms wat paars zien.
Iedereen houdt van haar, dus ze zal net als 'Amistad' wel weer snel uitverkocht raken.

Wow paars, deze nieuwe, aan Salvia guaranitica verwante vorm.

Zwarte knoppen en donker paarse bloemen.
Eindeloos en rijk bloeiend.

Wel liefst in een pot planten die in de koude kas of garage gemakkelijk overwintert. Waaghalzen laten ze ook wel met succes in de volle grond.

Een moet hebben salie.

Eindelijk, daar zijn ze dan, de Salvia voor het goede doel. Deze is vernoemd naar Emma en Brett die een moeilijke tijd doormaakten. De royalty's voor deze komen deels ten goede aan het vervullen van kinderwensen in Australië. (Dat is een kwestie van stuivers, dus klop jezelf niet op de borst als je deze koopt.)
Het is vooral een bijzondere lang bloeiende kruising die fantastisch presteert in een grote pot.
Overwinteren in de koude kas.

'Hercules' is net zo'n geval als 'Gea Viola': Het is niet Diederik z'n kleur maar ik ben er dol op.

We komen hier wel uit, maar mogelijk vergt dat nog jaren selecteren. Voorlopig vind ik dit een kanjer, vooral wat de bloemen betreft.

Microphylla type, dus voor de zekerheid in pot en beschut overwinteren.

Iets geks, bijna een Oostenrijkse Geranium voor in pot. Zomaar gevonden in een boeketje dat Poetsvrouw Alta Gracia uit Oaxaca (Mexico) voor haar baas Richard Turner (de bekende botanicus) had meegenomen.
Zou redelijk winterhard zijn met een rode waas op het blad in de winter. Dus ook in de volle grond proberen. Flink terugknippen in het voorjaar. Lekker bossig.
De bloemen worden soms helemaal wit of helemaal rood afhankelijk van de temperatuur.

De grote zus van Salvia 'Waverly', beide zijn waarschijnlijk kruisingen van Salvia leucantha x Salvia chiapensis.
'Phyllis Fancy' is het meest indrukwekkend. Ze werd gevonden in het Arboretum van Santa Cruz en vernoemd naar Phyllis Norris

Heerlijke romige violet-witte bloemetjes aan lange inkt-paars behaarde stelen.
Absoluut in pot en binnen overwinteren, ze verdraagt niet meer dan een paar graden vorst. Na de winter diep terugknippen.

Als ik me niet vergis is dit een introductie uit 2017 van onze Salvia vrienden van Tuingoed Foltz.

Makkelijk en lang bloeiend, zeer donker, met bijna zwarte stengels en knoppen.

Ook dit is een half winterharde potplant.

Eenvoudig te overwinteren in koude kas of op slaapkamer. De dapperen onder ons laten ze op een beschut plekje buiten overwinteren.

Een zaailing van Salvia 'Red Velvet' gevonden door Diederik Riethorst in 2000. Door ons geïntroduceerd in 2002.
Subliem van kleur, rijkbloeiend. De grote donkere konings-rode bloemen zijn spectaculair.
In hetzelfde jaar op twee tuinbeurzen in voor- en najaar onderscheiden als beste plant van de show.

Met algemene instemming dus; de beste rode, een non stop show.

Dit soort Salvia uit de Microphylla groep zijn meestal half winterhard. Dat betekent dat ze een strenge winter niet overleven in de volle grond maar makkelijk een tijdje -10 verdragen. In pot zijn ze dus makkelijk te overwinteren.

Deze heeft een heerlijke kleur en bijna zwarte stelen.

Ze lijkt op 'Nachtvlinder' maar heeft iets grotere bloemen.

Dit is de sensatie van 2019, deze uitzonderlijke nieuwe tweekleurige Salvia.

Ze is recent 'gevonden' door een amateur veredelaar uit Norfolk waar we nog veel meer moois van mogen verwachten.

In een flinke pot heb je er de hele zomer plezier van. Ze verdraagt tot ongeveer -12 en maakt dus ook in de volle grond een kans.

Half winterhard, ook al wordt soms meer beloofd. Maar dus een makkelijk te overwinteren potplant met een rijke, lange bloei en een heerlijke kleur.

Ook weer zo'n Hollandse serie die de wereld verovert.

Noteer dit: Wat een lekker ding.

De beste blauwe tot nu toe.

In Zuid-Frankrijk bij de nationale collectie Salvia aldaar kwam het hoge woord eruit: "Zeg, 'Black & Blue', vind je dat niet erg op Salvia concolor lijken?" Precies wat ik dacht, maar dan in het Frans. Inmiddels hebben we hier nu de echte 'B&B'.
Ze hebben beide dus prachtige grote diep blauwe bloemen die uit spannende platte zwarte knoppen komen. Bloeit vaak al als een van de eerste in het voorjaar, wanneer ze binnen heeft overwinterd. In de volle grond wat minder betrouwbaar en later bloeiend.

Het blauwe wonder en dat is het. Wel degelijk guaranitica maar dan met heel donker blauwe bloemen.
Wanneer deze bij ons bloeit is ze meestal snel uitverkocht.
Vanaf het vroege voorjaar wordt er dan weer gevraagd naar die Salvia met die grote blauwe bloemen.

Op een beschutte plek overleeft ze
de strengste winters buiten.

Op zoek naar de beste blauwe onder de half winterharde Mexicaanse Salvia kwamen we deze rijk bloeiende selectie tegen.
Het blauw is uitstekend we missen nog de donkere stelen waar we in eigen selecties voor kiezen. Maar het is een heerlijke potplant die makkelijk te overwinteren is. Steeds meer worden dit soort Salvia ook gewoon in de volle grond gelaten en overleven daar de winter, maar ik durf dat nog niet te beloven.
Het vliegend spul is er erg blij mee.

Ik snap het ook niet precies waarom we nu de aarde zo opwarmt opeens een plantaardige warmteminnaar moeten inzetten voor verkoeling.
Het is de allernieuwste witte. De witte Mexicanen die we tot nu toe hadden stelden soms teleur. Deze is veel beter, mooi compact, vol en rijk bloeiend.

Ik had hem misschien eerder 'Sombrero' genoemd maar het is een heerlijk ding.

Wat we tot nu toe kenden als 'Oxford Blue' komen we tegenwoordig veel vaker tegen onder deze naam. Verder zien we geen verschil. Het is eigenlijk de oervorm van Salvia patens die onder verschillende namen opduikt.

Over 'Oxford schreef ik:
Reusachtige bloemen in het betoverendste blauw dat er is. Diep, heel diep donker marine blauw.

Wij zijn net als iedereen al jaren erg enthousiast over deze vondst van onze lieve vriend Frank Fischer. We hebben veel te lang gewacht, maar hier is ze dan.

Bij introductie in 2008 was het een spectaculaire kleurdoorbraak. De wat losse, stakerige groei werd voor lief genomen.
Misschien moet er nog aan verbeterd worden, maar ze blijft heerlijk.

Half winterhard, dus best in pot.

Dit is hem dan; die mythische plant. 100 keer zoeter dan suiker.
Wel leuk, af en toe zo'n blaadje kouwen terwijl je door de tuin struint.
Coca en Pepsi Cola worden hier nu ook mee gezoet. Van de suiker maken ze voortaan de flessen.
Door de groene smoothie spreekt voor zich.
Cheffies zoals Claude en Hermine kunnen er mee toveren.
Vorstvrij overwinteren. (een beetje vorst verdragen ze). Liever niet laten bloeien.

Dit schatje wordt wel mediterraan maar eigenlijk is het een subtropische soort uit Azië. Ze doen het bij ons nog best prima in de volle grond tegen een zuidmuur op een beschutte plek. Je kunt ze ook in een pot zetten en koel, met licht overwinteren.

Deze is nieuw, de witte hadden we al veel langer en staat ook al jaren in onze tuin.

Van jasmijn krijg je nooit genoeg.

In Engeland wordt Tulbaghia, Society Garlic genoemd. Knoflook mag zich hierdoor vereerd voelen want we hebben het over een zeer edele plant. Het sierlijke blad met crème strepen in de lengte ruikt als knoflook. De lilaroze bloemen zijn fruitig geparfumeerd en verschijnen de hele zomer op lange stelen. Makkelijke potplant, mooi eetbaar alternatief voor Agapantus. Tulbaghia violacea komt uit Transvaal. Bij ons net niet winterhard, dus voor de zekerheid wel in de garage overwinteren.

Met 'Wisley White', de meest betrouwbaar vaste cornuta. Het lieftallig zacht blauw van deze bloemen is heel aangenaam. Ze bloeit onvermoeibaar door, zeker als je er een keer in het voorjaar en eventueel nog eens in de zomer een schaar langs haalt.

Onze violen zijn gestekte vaste planten. Ze bloeien de hele zomer en staan liefst met het hoofd in de zon en de voeten in het water. (vochtig dus, niet in de vijver)

Echt een Victoriaanse hoornviool met meerkleurige bloemen en sterk geurend met een heerlijk parfum. De bloemen zijn wit met paarse aders en een klein geel honingmerk.

Zwaar geparfumeerd dus, deze dame.

Dit brutale geel-bruin-paars, is niet onomstreden. Het is zeer geliefd bij de een en verguisd door de ander. De RHS jury hoort kennelijk bij de eerste categorie, want ze gaf de plant een AGM (Onderscheiding van hoge tuinwaarde).

Iedereen die haar kent stemt in met de beschrijving: zeer sterk geurend en rijk bloeiend.

Walmend gewoon in de wijde omtrek.

Zacht bleek lila mauve met fijne donker purperen strepen en hart, een adellijke kleur en goed vast. Wonderbaarlijk van kleur maar slechts zacht geparfumeerd. Uit de rubriek van de 'bedding viola's'. Dit mogen we hoewel de verleiding groot is niet Viola cornuta noemen van de specialisten.

Gewonnen door Richard Cawthorne, onze Violenvriend die we lang geleden voor het laatst hebben bezocht