Deze luchtige reus is kleinbloemig, violet blauw met een witte onderlip aan purperen stengels,

Botanisch dichter bij Salvia pratensis dan bij nemorosa wat zich uit in de natuurlijke onschuldige groeiwijze en weelderige bloei.

Anja heet Oudolf van achteren.

Donker violet uit donker purperen knoppen.

Een veelgevraagde cultivar, vooral vanwege de bekendheid en de duidelijk beschrijvende naam, maar het blijft een zeer oki doki plant, hoewel bijna, toch net niet de aller donkerste, zoals de naam doet vermoeden. 'Viola Klose' is bijvoorbeeld al iets donkerder.

Verwarring alom, want het geeft me wat Salvia's 'Serenade's.
Dit is die ultieme nog niet zo bekende veldsalie die Piet Oudolf mij vele jaren geleden toonde.
Donkere rechte stelen luchtig roze bloemen.

Goed herbloeiend als je haar knipt na de eerste bloei.

Voorbij verrukkelijk.

Lijkt op 'Ostfriesland' maar dan veel hoger met roze kelkblaadjes en elegante lange aren, zoals de naam al doet vermoeden.

Knippen voor herbloei.

Een van de beste winterharde Salvia.

Een tamelijk vroeg bloeiende pimpernel uit Alaska met zeer donker bruinrode aren.

Het is de beste rode en mijn favoriete pimpernel.
Eigenlijk wil ik ze liever niet kwijt.

Ze staan in onze prairie border waar ze geweldig combineren met Salvia en Echinacea.

Leuke vette pol met prettig blad en heerlijke pluimjesbloemen.

Probleemloos en helder wit voor elke standplaats.

Wattenstaafjes voor je tuin.

Roze poezelige aartjes op 1 meter hoogte, wie wil ze op z'n palet?

Een zaailing van 'Tanna', de bloemen zijn wat langgerekter en de plant is hoger.

Romantisch en subtiel, bijzonder aantrekkelijk.

Een zeer lage Japanse selectie van de grote Pimpernel.

Leuke plant voor je purperen border, tussen het grijs, of waar nog maar samengebald rood bruikbaar is.

Fijn voor vooraan.

Zilvergrijs en goed bolvormend.

Niet te onderscheiden van 'Edward Bowles'

Mogelijk dus dezelfde plant met twee namen.

Heerlijk roomgele bloemen en zilver blad.

Deze dwerg Santolina van de Balearen maakt aangename kleine grijze breed uitgroeiende bladhoudende kussentjes.

Voor ons ook nog nieuw maar veelbelovend.

Ze geurt net zo lekker naar olijf als de rest van de heiligenbloemen.

Santolina vormt van die heerlijke grijze bollen. Ik vind ze fantastisch als afwisseling tussen lavendel. Als je ze in het voorjaar snoeit worden ze lekker strak maar mis je de bloemen. Snoei dus liever na de bloei.

'Sulphurea' heeft zacht gele bloemen en fijn grijs-groen blad. Ze is gevonden in Italië.

Santolina verdraagt droogte goed maar ook een natte winter overleven ze meestal prima.

Vast bonenkruid is zeker zo aromatisch als eenjarig bonenkruid en heel veel handiger voor incidenteel keuken gebruik. Als mediterrane tuinplant wordt ze tijdens de rijke bloei ook altijd bewonderd. Ze groeit min of meer plat over de grond maar niet zo plat als Satureja alternipilosa. Een makkelijke prima winterharde plant. Makkelijk snoeien ook omdat ze elk voorjaar in het hart opnieuw uitloopt.

Een pittig prachtig kruid.

Sinds 1994 ben ik haar verschillende keren kwijtgeraakt wegens te rijke en te vochtige grond.
Ik vind haar geur zo heerlijk dat ik het blijf proberen. Ze is theoretisch winterhard, maar niet makkelijk.
Zaad voor deze lichting bracht ik mee uit Kreta. Ze komt ook voor in Israël en Palestina en wordt zowel culinair als medicinaal gebruikt. De etherisch olie is sterk antiseptisch.

Waarom denk ik nu aan Toulouse - Lautrec en flamboyante hoeden?
Het zal de kleur, de vorm en de erotiek zijn.

Maar een tuinier stoort zich daar amper aan. Die wil weten of het goed bloeit en lang leeft.

Welnu; dat doen ze, deze bijna vergeten bloemen.

Ik heb Scabiosa lang onderschat. En misschien neig ik nu wel naar het andere uiterste en overdrijf een beetje als ik zeg dat geen plant zo makkelijk en zo lang bloeit en zo standvastig is.

Ik hoef geen reclame te maken, ze zijn erg geliefd.

Zet er wel iets heel anders naast, zoals een Veronica met haar spitse aartjes.

Flamboyante hoeden op stevige stelen.

Uit de koude Kaukasus deze ideale snijbloem en statige cottage plant.

De bloemen zijn tot 7 cm in doorsnede en blijven maar komen.

Makkelijk.

Dit is de compacte rijk bloeiende dwergvorm van kleine plathoofd die normaal zo'n 80 cm wordt en daarmee nog niet half zo hoog als de grote plathoofd; Cephalaria gigantea. Hans Kramer vermoedt dat dit eigenlijk Scabiosa ochroleuca var. webbiana moet heten. Misschien moeten we er dan meteen maar Scabiosa columbaria subsp. ochroleuca var. webbiana 'Moon Dance' van maken.
Het is een heerlijk ding voor je tuin, maar ook voor insecten en andere nuttige beestjes.

Alweer de aller donkerste ooit.

Groeit in een beetje bizar bolletje met glanzend bol blad.

Zeer hard en makkelijk.

Pure chocolade.

Zo leuk die naam, alleen daarom al moest ik deze hebben.

Maar bovendien zeer geschikt in een droge border met een wat mediterrane uitstraling uit Siberië.

Donker olijfgroen blad en citroen- of kruisbes-, zo men wil, gele bloemen aan rode stelen.

Sterk en makkelijk.

Nooit gedacht dat we deze misschien wel allergewoonste plant ter wereld ooit nog zouden gaan vermeerderen.

Maar misschien is ze toch wat ondergewaardeerd. Rotsvast, zeer bijvriendelijk en vooral heel gemakkelijk

Mocht je daar aan denken, knip ze dan in mei nog een keer terug voor nog meer bloemen.

Voor mij gaat het misschien toch vooral om het heerlijk aubergine-rode blad maar voor vlinders en andere lieftallige schepsels zijn de bloemen ook heel aantrekkelijk

Van dezelfde vriendelijke postbode die 'Postmans Pride' selecteerde uit een enorme hoeveelheid zaailingen.
Ik kreeg er een van hem toen hij hem net had gevonden in zijn proeftuin.

Alweer bedankt José.

Wij kennen de lieve postbode en grote plantenvriend die deze als zaailing in zijn proefveld aantrof en er terecht trots op was, want het is al jarenlang de aller donkerste. En geloof me hij besteedt er al zijn vrije tijd aan, moeder keek beteuterd toe hoe hij alle mislukte zaailingen weggooide. Wij genieten.
José de Buck is ons helaas ontvallen, laten we hem blijven eren met deze geweldige vondst.

Veel dank José.

Had ik al gezegd dat je Sedum nog voller en steviger maakt als je ze in het voorjaar nog een keer terug knipt?

Afkomstig van Bob Brown, die hem eerst 'White Mountain' wilde noemen, maar er bij nader inzien toch liever een verwarrende naam aan gaf.

Enorme bloemhoofden grijs-groen blad.

vast

Sedum vond ik vroeger maar stom.

Tot Ewald kwam met zijn 'Matrona', toen ben ik er beter naar gaan kijken.

'Hab Grey' is sindsdien een van mijn favorieten.

Heerlijk grijs blad en citroengele bloemen.

Geen gedoe; de soort komt uit Siberie.