Veelkleurig purperklokje. Het blad kan tegelkijk roze, geel, oranje en rood zijn. In de loop van het seizoen kan de plant er door de veranderende temperaturen heel verschillend uitzien.

Sterke, bijna bladhoudende planten met slechts een natuurlijke vijand; de taxuskever.

Zoet spul.

Die diepst donkere van het hele stel.

Purper en bruin vloeien samen tot een soort van zwart.

De glans versterkt het effect.

Enige natuurlijke vijand van deze wintergroeier is de Taxuskever.

'Paprika' veranderd gedurende het groeiseizoen net als de meeste purperklokjes van kleur. In het voorjaar kleurt ze van fel roze oranje naar oranje met rode aders, richting herfst wordt ze purperrood.

Ze houden in een milde winter hun blad en kunnen bij lage temperaturen al groeien.

Het blad van deze is donker, bijna bruin in de winter en wordt in herfst en voorjaar helderder van kleur. In de zomer dat kenmerkende abrikoos oranje.

Brandend blad.

Heucherella is de kruising van Tiarella met Heuchera. Het zijn makkelijke bladplanten. Ze verdragen zowel koude als hitte uitstekend en zijn aantrekkelijk voor nuttige insecten. Het blad van 'Buttered Rum' is bij warm weer oranje, in koude periodes nemen rood-roze tinten het over.

Wij houden wel van wat warmte in een bonte border.

Het blad van deze bijzonder kleurrijke Heucherella komt meer in de buurt van dat van Heuchera. Bij warm weer neemt oranje de overhand de rest van het jaar is het vooral rood en geel.

Ze kan behoorlijk overhangen en doet het dus ook goed in 'hanging baskets' of over een muurtje.

Een koperen waterval.

Deze recente introductie en Chelsea winnaar heeft fijn, diep ingesneden oranjeroze blad met donkere aders.

Heucherella's zijn makkelijke bladplanten voor zon en schaduw zolang het er maar een beetje humeus en vochtig is.

Het meest roze schatje van het hele stel.

Het is zo moeilijk een foto van de blauwe vorm te weerstaan, maar op onze kalkrijke grond is dat gewoon onrealistisch; alleen op zure grond sprookjesachtig blauw dus. Voor de rest; romantisch roze of aluin geven.

Een plat scherm met regelmatig daaromheen aan lange steeltjes die dubbele anemoontjes; randbloemen.

Rijk, dubbel bloemig.

Dit schatje van Darthuizer is een heerlijk klein ding. In bloei is het een witte bol. De witte bloemen verkleuren in de herfst naar roze-rood. Ook het blad kleurt uiteindelijk mee.

Makkelijk plaatsbaar, eventueel ook in grotere groepen of zelfs als haag. Je mag ze elk voorjaar diep terugsnoeien.

Vereist humeuze, vochthoudende grond, verder niets.

Als de plant het helemaal naar haar zin heeft blijven de bloemen zacht groen of limoen Als ze wat schraler staan worden ze witter. In het najaar verkleuren zoals bij alle schapenkoppen roze-rood. Het blad doet dat later ook.

Je mag ze elk voorjaar diep terugsnoeien.

Lekker grote potten vol.

.

Toen ons land nog uitsluitend uit oerbos bestond was dit een van de belangrijkste soorten uit de vochtige kruidlaag onder de bomen. Tegenwoordig zou dat look zonder look zijn.

Ze past nog steeds heel goed in ons klimaat. Als je niet op tijd terug knipt kan melisse zich rijkelijk uitzaaien.

Lekker citroenkruid voor je dagelijkse tuinthee en vegetarische champignon ragout.

Itoh's zijn kruisingen van kruidachtige pioenen met boompioenen. Ze verhouten maar blijven redelijk laag en vertakken voornamelijk aan de grond.
De bijzondere 'Canary Brilliants' werd in 1999 geselecteerd door Roger Anderson. In knop zijn ze crèmekleurig, langzaam verkleuren ze via geel naar oranjeroze. De bloemen zijn goed aankijkend en staan boven het blad.

Inderdaad, een juweeltje.

Semi gevuld met toch nog een zichtbaar warm hart, zo zie ik ze het liefst. Helderwitte, 20 cem brede, chrysantvormige, sterk geurende bloemen en stevig gezond blad.

'Fragrant Jade' kan goed tegen kou en is ziektevrij.

Een simpel bruikbaar perfect bodembedekkend ding is dit.

De bloemen verkleuren van zacht roze naar diep purper rood.

Sterk en makkelijk om van die lastige vakjes mee te vullen of voor randjes.

Als ze uitgebloeid raken, wat enig geduld vergt, mag je er met de grasmaaier overheen.

Een van de allerbeste zilverbladige longkruiden.
Diep blauwe bloemen aan korte stelen en fijn smal volledig zilver glanzend blad.

Een opvallend volle bossige plant die liever niet te diep wordt terug gesneden.

Meeldauw zagen we hier nog nooit in.
Een goede gezonde bodembedekker.

Lekker vol glimmend, super zilver.

Deze kreeg in 1999 op het Plantarium in Boskoop heel toepasselijk de zilveren medaille.

Een van de beste volledig zilverbladige vormen. Het glanst warempel in de zon.

De bloemen verkleuren van roze vrij snel naar blauw.

Glimmend van trots nog steeds.

Sierlijk lang spits zilver grijs blad.

Bloemen die van roze naar zeeblauw verkleuren.

Een indrukwekkende nieuwe gooi naar de titel "beste onder de zilveren".

Als zilveren zwaarden.

Weer een relatief nieuwe cultivar geïntroduceerd door Luc Klinkhamer met zeer zilver blad. De bloemen verkleuren van rood naar paarsblauw met een rood sterretje.

'Silverado' zou volledig meeldauw resistent zijn wat tot nu toe lijkt te kloppen.

Het blad wordt na de bloei helemaal zilver op de gestipte rand na.

Voor rijke, vochtige plekjes in de schaduw.

Zuiver witte bloemen in het vroege voorjaar, zo rond Pasen een soort mijlpaal.

De zaden ontstaan in heerlijk warrige pluizen waar de plant nog lang sierwaarde aan ontleent.

Ze mogen graag in een soort rotsplant omgeving groeien.

Wit wildemanskruid is helemaal pluis.

Paasklokjes zou je ze kunnen noemen deze fijne vroege en best grote bloemen voor zo'n kleine plant.

Als ze het naar hun zin hebben, op een best warm plekje in doorlatende grond kunnen ze hele plakken vormen.

De zaaddozen zijn lollige pluizebollen.

Gewoon omdat ik het niet kan laten, deze gekke bergzuring uit de Himalaya. De plant heeft besloten dat die onopvallende bloemetjes met fris groengele flappen tegen de wisselende weersomstandigheden beschermd moeten worden.

En die flapjes zijn indrukwekkend, ze bedekken soms de hele plant.

In Tibet zijn ze langs stroompjes soms helemaal niet zo zeldzaam.

Zuring met rode aders, decoratief en uiteraard ook eetbaar.

Makkelijke vaste groente, misschien moet jet uitzaaien wat beletten.

Regelmatig tot de grond terug snijden zorgt voor mooi mals jong blad.

Deze kanjer is vermoedelijk verwant aan Salvia glutinosa die we in Oost Europa aantreffen en Salvia cleistocama, een andere soort uit de Himalaya met gele bloemen.

Salvia nubicola heeft oranje aders in de onderlip in plaats van het bruin van cleistocama en groeit ook fors maar meer recht omhoog en minder breed. Bijzonder, makkelijk en prima winterhard. Voor elke standplaats inclusief de Himalaya flanken in India en Pakistan.

De woekerwoede van deze plant zet je naar je hand op de juiste plek. Ze moet ergens staan waar ze de ruimte heeft en geen kostbare planten onder de voet kan lopen. Dan blijft je blij met dit, en ik vertel het pas aan het eind, mooiste blauw dat er is. Een azuur-blauwe voorjaarszee van bloemen.

Later is het dankzij het goed dichtgroeiende blad een van de allerbeste bodembedekkers.

Een soort Buxus maar dan aangenaam geurend en bloeiend en gezond.
Je mag ze naar hartelust in model snoeien, maar ik zou dat na de bloei doen. Ze vormen uitlopers waardoor ze snel dichte polletjes vormen. Zelfs droge schaduw verdragen ze nog prima.

Hun donkergroene glanzende blad houden ze ook in de winter. Je kunt er de heggetjes om je lavendelvakken mee maken als dat perse moet.