Oranjerode tomaat van flinke afmeting, recordvruchten wegen dicht naar de 1 kg.
De doorgesneden vruchten lijken op de binnenkant van een ananasvrucht.
Het vruchtvlees is zeer sappig, vlezig en zoet, vrijwel zonder zaadjes. Kweek ze onder een afdak of in de kas.
Zeer zoet en erg nat.
Ook dit is een zogenaamde 'bicolor' van Brad Gates (Wild Boar Farms, USA. 2016).
De hartvormige vruchten wegen ongeveer 150 gram en hebben een zoete fruitige smaak.
Ze heeft een sappige biefstukstructuur.
Een historisch ras van de wederdopers uit 1885, genoemd naar de Brandywine-rivier in Pennsylvania. De vruchten zijn klaar voor de oogst als ze oranje-groen gestreept zijn en rijpen na tot donker-rozerode kleur. Een vleestomaat van wel 350-450 g met een zeer aparte "hemelse" smaak. Op tijd blad plukken en dieven om ziekten te voorkomen, teelt in de kas geeft de beste resultaten.
Kleine donkerrode zoete vruchtjes van ongeveer 50 gram.
Wat groter dan een kers en ook niet echt zwart maar wel heel donker en heel lekker.
Deze variant op de eveneens groene 'Green Docters' is nog zeer zeldzaam.
Het zijn kleine tomaten net iets groter dan een kerstomaat. Ze zijn groen van binnen en van buiten. Dat maakt ze de groenste van allemaal.
Het is een goed dragend ras met volle trossen. Ze zijn rijp als het steeltje makkelijk los laat.
'Just what the doctor ordered.'
Volledig rijp nog steeds groen maar zeer zoet en kruidig van smaak.
Je voelt vanzelf wanneer ze rijp zijn.
Weinig water en stevig vlees. Vruchten 300 tot 500 gram (soms meer).
Een nieuwe variëteit kerstomaat met vrij grote vruchten, ongeveer 2,5 cm in diameter. De kleur is bij volrijpe exemplaren geel-groen en de binnenzijde is grasgroen.
De plant is klein en struikvormig (zelftoppend). Kan dus in een grote pot.
Smaakt verrukkelijk.
Zeer zoet.
Deze is wat wispelturig. Ze groeit nogal hard omhoog en wil soms wat moeilijk vrucht zetten.
Als alles goed gaat is het een bijzonder productieve en smaakvolle tomaat.
In salades wordt ze niet papperig maar blijft mooi stevig.
De smaak is rijk en zoet met sterke citrustonen.
Uit de Oekraïne.
hartvormig, groot breed, vol smaak en aroma, stevig vlees, grote planten, late variëteit
De grote vruchten van dit traditionele Italiaanse ras zijn goed vlezig, hebben weinig zaden en zijn zeer rijk van smaak.
Wij zien dat aan het groenkraagje bij de steeltjes. Dat is er bij moderne rassen uitgekweekt omdat ze daardoor onrijp lijken. en dat gaat juist ten koste van de smaak. (Er is een genetisch verband tussen de groene kraagjes en smaak.)
Vleestomaten zijn minder geschikt voor de buitenteelt.
Dit is wat ze in Rome op de kaart zetten.
Reusachtige, tot een halve kilo zware vruchten.
Vroeg rijp. Rijkdragend.
Heerlijk rijk en fruitig van smaak. Weinig zaad.
Voor de kas.
Groen rijpende tomaten zijn vaak uitstekend van smaak. Deze is een fenomeen wat dat betreft. Ervaringsdeskundigen noemen het de beste ooit.
Ze is sappig, fris en zoet. Heerlijk in sla of op een boterham. Meer dan wat olijfolie en zout heeft ze niet nodig.
Ze is bovendien weinig eisend wat groeiomstandigheden betreft. Ze blijft lang gezond. Mocht wel iets productiever zijn.
De onderkant wordt mosterd-kleurig als ze rijp is, het vlees blijft groen.
Een grote roze vleestomaat met vrucht van een halve kilo uit Noorwegen.
Ze rijpt begrijpelijkerwijs vrij laat en ik zou ze niet buiten proberen te telen.
Ze heeft een zeer volle aangename zoete smaak.
Ze noordelijke versie van 'Coeur de Boeuf'.
Goed smakende vrucht: rood met helder geeloranje lengte strepen: net een tijgervel.
Iets minder gestreept dan 'Tiger'.
Net zo lekker.
Klimmer met trossen van 2 - 5 stuks.
Deze witte afgeplatte ronde geribde vleestomaten hebben een gewicht van 200 - 355 gram.
Goede tomatensmaak, wel vrij zuur.
Dit is een zeer oud Amerikaans ras van voor 1915 met grote hartvormige vruchten met een gewicht van 250 tot 1500 gram.
Ze hebben een fantastische aromatische smaak.
Het stevige maar smeuïge vlees maakt perfecte plakken voor op je boterham.
Grote planten, vrij late oogst.
Een wonderlijke combinatie van diep chocoladebruin blad met wat mij betreft overbodige gele bloemetjes. Het contrast is wel spectaculair. Maar alleen het donkere blad heeft al voldoende sierwaarde. In het vroege voorjaar ziet dat er al heel spannend uit. Op vochtige grond een lekker woekerende plant, maar je haalt er makkelijk van weg wat te veel is. Houdt dus van veel vocht.
Onverwoestbaar makkelijk.
Na jaren wikken en wegen moesten we er toch maar eens aan; zo'n 'onkruidje' in ons sortiment. Ze zijn zo makkelijk, lang bloeiend en insectenvriendelijk dat we er niet onderuit komen.
Je ziet ze wel in prairietuinen, hoewel ze eigenlijk van humusrijke vochtige bodem houden verdragen ze droogte nog best goed.
Ze kan zich rijkelijk uitzaaien.
Deze Magnolia komt in het wild voor in China en groeit daar op een hoogte van 300 tot 1500 meter. De geurende bloemen hebben een doorsnede van 10 tot 15 cm. Het blad kan 40 cm lang worden.
Magnolia officinalis lijkt sterk op Magnolia obovata. De kans bestaat dat ze bij voortschrijdend inzicht als ondersoort van obovata wordt aangemerkt.
De houpu magnolia, zoals ze ook wel wordt genoemd, vraagt wel wat ruimte.
Zuilvormen maken nauwelijks en alleen korte vruchtbare zijtakken. Het boompje blijft ongeveer even groot en zuilvormig zodat ze ook nauwelijks plaats innemen. Ze kunnen zelfs als een fruithaagje worden toegepast..
De meeste zuilvormen zijn zelfbestuivend, maar een ander ras in de buurt zorgt altijd voor een betere oprbrengst.
'Bolero' heeft fris zoet-zure appels met een rode blos.
Een van de meest geliefde zoet-zure appelrassen, oranje-geel van schil met roomwit vruchtvlees..
Appelrassen zijn niet, of weinig zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver.
'Elstar' is redelijk tot matig zelfbestuivend, nog betere bestuiving mag je verwachten van: 'Golden Delicious', 'James Grieve' of 'Jonathan'.
'Greencats' geeft friszure groene appels vergelijkbaar met 'Granny Smith'. De appels groeien bij deze zuilvorm vrijwel tegen de stam aan korte vruchtloten.
'Greencats' is niet volledig zelfbestuivend. Een ander ras in de buurt zoals 'Redcats' zorgt voor aanzienlijk betere oogst.
De appels rijpen in september.
'James Grieve' is een zelfbestuivende fris zoet-zure appel uit het eind van de 19e eeuw. Het is een van de beste bestuivers voor de meeste andere rassen.
De middelgrote vruchten rijpen groen-geel met een rode blos. Het vruchtvlees is room-wit.
Laagstam appels blijven klein, plukken kan prima zonder ladder.
Een grote fris zoetzure redelijk bewaarbare handappel met een fijne rode blos.
Appelrassen niet altijd zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver. 'Jonagold' is redelijk zelfbestuivend, een betere opbrengst mag je verwachten door er een van de volgende bestuivers bij te planten: Alkmene, Benoni, Discovery, Elstar, Gloster, James Grieve, Jonathan, Laxton Superb, Lombarts Calville, Melrose, Odin of Zoete Oranje.
Al jaren kijken we uit naar de nieuwe roodvlezige rassen, extra rijk aan antioxidanten.
Deze zelf bestuivende zuilvorm blijft laag en smal. Snoeien is niet nodig. Erg leuk om een halfopen haagje mee te maken. Plant in dat geval verschillende rassen om de oogst een beetje te spreiden en voor extra opbrengst door kruisbestuiving.
'Maypole' is goed bewaarbaar en heeft sappig, aromatisch vruchtvlees. De bloemen zijn donkerroze, de schil is donkerrood.