Brian Kabbes heeft deze vrolijke kanjer voor introductie zwaar op de proef gesteld. Zomer en winter, jarenlang sneeuw en ijs trotserend in een potje buiten bewees ze haar standvastigheid.

Kwekerij Kabbes won er de Tuin & Co Award 2010 mee.

We kregen er een en maakten er een voorraadje van.

Een veelkleurige dwergvorm die in het voorjaar al begint met een purperen gloed over het geurige blad.
De bloemen verkleuren van wit langs oranje naar roze en geuren aangenaam naar zoete honing.

De serie bestaat uit redelijk vocht resistente introducties van deze kortlevende vaste plant.

Linda breit graag zulke kleurige truien.

De kleurtjes komen van de Mexicaanse woestijn, de Agastache de Kudos serie probeert hier de vocht tolerantie van Aziatische soorten aan toe te voegen.

Het zijn geurige kruiden met eetbare bloemen.

Niet heel lang levend maar.....

Ze zijn overweldigend heerlijk van kleur en geur.

Onze eigen introductie uit 1999.
In het voorjaar is het smalle, klein en fijne blad diep donkerbruin.
Door het violet van de bloemetjes is wat oranje zichtbaar van een van de ouders: Agastache rupestris, Agastache rugosa de andere ouder bracht het donkere blad. De knoppen zijn purper.
Zeer standvastig en winterhard. Subtiel, fijnzinnig en aromatisch.

Een schatje.

Lekker lange aren tot 40 cm die als een serpent omhoog kronkelen. De voor Agastache minder gebruikelijke grondscheuten zorgen voor extra standvastigheid.
Omdat de bloemen grotendeels steriel zijn bloeit ze lang. De kleur is heel bruikbaar en ligt in het romantische spectrum waar we wel weg mee weten.
Een van de eerste bijdragen van Coen Jansen aan dit geslacht.
Tuinslangentoorts.

De naam verwijst naar de gloed waarmee de bloemen het zonlicht versterken.

Het verschil in kleur tussen de donker rode calyx en de zonnige corolla zorgt voor diepe dynamiek.

De bloemen zijn als bij alle Agastache eetbaar. Je kunt ze bijvoorbeeld over salade strooien.

Het zonnetje in je tuin.

Zeg maar: de hoge uitvoering van 'Firebird' en het zusje van 'Agastache 'Kolibri'.
Wat we lang geleden als variabele hybride uit zaad uit Californië ontvingen is er nu als zuivere gestekte cultivar. Lange aren oranje bloemen met een roze waas, lang bloeiend. Een van de zaadouders is A. aurantiaca. Ze verdraagt vorst goed maar vereist een droge standplaats. 'Kolibri' is sterker.

Een warme, geurige droom.

Voor het oog en bovendien, vanwege de muntachtige frisse geur, voor de neus. Na jaren hebben we deze weer eens in ons sortiment opgenomen omdat het toch zo heerlijk is, de gedroogde bloemen, die dan misschien zelfs nog sterker naar citrus geuren, in de winter in je salades te verwerken. Je hangt ze in bossen te drogen en plukt er naar behoefte wat van af om over je salade of tortilla te strooien.

Indianen kruid.

Ewald Hügin, uit Freiburg, bekend vanwege zijn millennium introductie Sedum 'Matrona', wist deze roemruchte plant die twee eeuwen geleden in Hongarije ontstond in een Oost-Duits park op te sporen.
We zagen ze voor het eerst na een nacht logeren bij Ewald en waren erg onder de indruk.
Deze vaste stokroos wordt enorm groot en maakt veel stevige nieuwe stelen uit de grond. De bloemen hebben een mystieke crème gele kleur met een bruine waas.

Net als haar zusjes groeit ook deze als een stokroos die aan de basis sterk vertakt en zo op den duur een forse struik vormt die je elk voorjaar (of najaar) tot de grond mag terugknippen.

De kleuren zijn altijd een beetje mysterieus, speciaal, ouderwets klassiek. In dit geval melkwit met een roze zweem.

Vreedzaam zacht.

Als 'Parkfrieden', maar dan in donker roze.

Snoei ze tot de grond in de herfst of het voorjaar.

Ze vormen op den duur allemaal geweldig grote struiken met heel veel bloeiende stengels die na een koude winter soms tergend traag starten. In het najaar wordt dat ruimschoots goed gemaakt.

"A whole lot of Rosie"

Deze vorm is in alles groter dan de gewone vrouwenmantel het blad onverwoestbare randplant of vakkenvuller is groener.
Je kunt ze na de bloei tot de grond terug knippen. Meestal gaan ze dan nog een keer bloeien.
De alchimisten dachten dat de zilveren waterdruppeltjes ochtenddauw onmisbaar ingrediënt waren voor het maken van goud. Onzin, dit is puur tuingoud.

Sterk, makkelijk en magisch.

Tussen groente en kruid maar bovendien in bloei best sierlijk. Het mag gezien worden als de grofste bieslook met wel 4 cm dikke bladeren die we gebruiken als voorjaarsui en dat vrijwel jaarrond voor heerlijke salades. De bloemen zitten bij elkaar in een witte bol. Vaste groenten planten doen ons denken aan het ideaal van de permacultuur. Ideaal voor luie moestuiniers. Kenners weten dat er meer bij komt kijken, maar waarom niet af en toe een graantje mee pikken?

Tja, gewone bieslook dus.....

Een van de belangrijkste keuken of saladekruiden. Snijd er lekker veel van, dan groeit er ook veel terug.
Niet kapot te krijgen.
De bloemen mag je ook een keer eten, of als decoratie gebruiken.
Maar eerst trek je de bloem stelen er aan hun nek uit, wat die zijn te taai om te eten.

In grote groepen is dit een indrukwekkende bloeiende sierplant voor het najaar, punt.
Maar bovendien is het een onbekend en in Azië zeer geliefde groente of keukenkruid. Het blad is plat en heeft een aangename milde knoflooksmaak. De stervormige bloemen zijn zuiver wit. Daslook, maar dan sierlijk rechtopstaand op lange stengels en de hele zomer oogstbaar.

Massaal planten. Of uit budgettaire overwegingen elk tweede jaar scheuren tot je genoeg hebt.

Deze uit Noord Afrika (Syrië, Libanon, Israël) afkomstige Allium is bij ons ook uitstekend vast en winterhard. Ze vormt op den duur stevige pollen.

Ze is ook eetbaar net als alle andere uien.

Haar habitus is lieflijk rommelig met smal krom blad en bochtige stengels. Na de bloei verliest ze haar blad. In de herfst loopt het weer uit.

Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.

Hemelachtig plantenwezen met subtiele porselein blauwe bloemen in schermpjes.
Even teer en fijntjes als hun kleur.

Een traag, maar gestaag groeiende plant met eeuwig leven uit Noord Amerika.

In de herfst kleurt het blad geweldig geel met wat oranje.

Dan krijgt ze opeens vurig temperament.

Een fijne nieuwe met halfgevulde bloemen op relatief korte stelen.
De bloemen hebben een bijna wit hart met opvallende geel-oranje meeldraden. De rand van de bloem is donker roze. De maakt de bloemen zeer aansprekend.

Hefstanemonen plant je liever niet te kort voor de winter. Ze hebben even tijd nodig om goed te wortelen. Als je toch wat laat plant, bescherm ze dan de eerste winter met wat mulch.

Nog zo'n sprookjesplant van Elizabeth en Alasdair MacGregor die we kennen van de fantastische 'Wild Swan'.

De eerste bloemen zijn enkel, later worden ze halfgevuld.

Dit zijn precies de kleuren waar ik bij Anemone al zo'n 25 jaar naar zoek.

Halfgevulde bloemen in een fris, helder, opgeruimd dames nachthemd roze.

Na de eerste winter probleemloos standvastig.

Gewoon heerlijk.

Heerlijk zacht romig zilver-roze, bijna witte bloemen uit zilveren knoppen.

Misschien wel de allermooiste roze met gigantische geweldige bloemen op stevige stengels.

Lieflijk verleidelijk.

We verheugen ons al lang op deze bijzondere kruising die al sinds 2004 in Schotland werd getest door de vinders Elizabeth en Alasdair MacGregor. In 2011 werd ze beste introductie op de Chelsea flower show. Ze bloeit zo lang omdat het een kruising is tussen een voorjaarsbloeiende (A. rupicola) en een herfstanemoon.
'S nachts sluiten de bloemen zich half en gaan een beetje hangen. In de ochtend toont ze daarom haar paarse stroken. Als het warmer wordt toont ze haar zuiver witte hart.

Wie de echte engelwortel zoekt voor culinaire toepassingen, moet deze hebben.
Een heemplant met sprookjesachtige, archaïsche uitstraling. De hele plant inclusief bloemen is groen met rode stengels.
In Frankrijk wordt de stengelvoet versuikerd en als eetlust bevorderend snoep geconsumeerd. En wat wil je nog meer in Frankrijk, behalve eetlust?
Monocarp, dus laten uitzaaien. Ze houden zich gemakkelijk zelf in stand via zaad.

Apart en terecht veel bewonderd. De donkere stengels en diep donker purperen bolle schermen hebben een aristocratische uitstraling. Ze verschijnen pas nadat de spanning flink werd opgevoerd door dik opzwellende knoppen waar, als uit een doosje in een doosje, steeds weer nieuwe knoppen uit komen. Hoe belangrijk die zijn viel me op toen werd gevraagd naar "die plant met die bolletjes".

Monocarp, dus na de bloei opnieuw zaaien.