Deze wildvorm met zijn onverwachte kleur heeft de weg vrij gemaakt voor nog veel meer spannende kleuren in de nieuwe kruisingen.

Echinacea paradoxa heeft blijmakende fijn afhangende smalle bloemblaadjes.

Wij vinden dit natuurlijk al lang prachtig.

Een fijne lage in een zoete geur en dito lieflijke kleur.

'Hope' is speciaal ontwikkeld ten bate van de Susan G. Komen Foundation voor onderzoek naar borstkanker. Een deel van de opbrengst gaat naar deze foundation. Erg veel is dat niet de aanschaf is geen excuus om je giften aan het kankerfonds te staken.

Maar het is wel de beste zacht roze cultivar.

De naam is zeer correct. De bloemen van deze hebben een onweerstaanbare, vrijwel niet te fotograferen, aantrekkingskracht.

Zeer laag voor een zonnehoed.

Vurig magenta.

Bovendien geurend en standvastig.

Deze aan Piet Oudolf toegeschreven vondst uit 2009 behoud z'n groene kleur ook als de bloemen ouder worden.

Met 50 cm zeer laag en sterk rechtovereind staand. Bovendien geurend en zeer geliefd bij nuttige insecten.

De naam klopt; het is een pareltje voor tussen je grassen.

Heerlijk zilver roze en misschien wel een van de beste in die kleur.
Ze blinkt bovendien uit door vroege en lange bloei.
Wat makkelijker vermeerderen dan de meeste:
Ze wordt gezaaid, je kunt er dus ook zelf van doorkweken. Maar daardoor wel iets variabel, met name qua hoogte.
Bovendien zijn zaairassen veel standvastiger dan de gestekte vitroplanten.

Sterk aanbevolen.

Grote bloemen met een verhoogd hart, zeer hoog op de steel.

Een super statige die wel misschien wat steun nodig heeft op jonge leeftijd.

Als de bloemen later talrijker zijn steunen ze elkaar.

'Ruby on heels.'

Een oude favoriet die dankzij weefselkweek van de ondergang is gered.

Mooie grote heldere schotels als bloemen. Een van de betere vaste planten.

Ik ken er aardig wat, maar houd vol: Tot nu toe is dit de levendigste purperen zonnehoed.

Koninklijk van kleur.

2004 was een goed jaar voor Echinacea, en geboortejaar van deze kanjer.

Zeer kort en compact en tot 10 cm brede bloemen in misschien het felste roze dat we ooit zagen bij zonnehoed.
Ik ben niet blij met bezoekers die planten in onze tuin door hun zonnebril bekijken, maar nu ik deze ken heb ik hier iets meer begrip voor.

Vuurroze!

Er zijn veel geweldige witte zonnehoeden.

Maar dit is nog steeds de allerbeste:
Compact, rijk bloeiend, platte wijdopen bloemen, sterk geurend en een volle rand lintbloemen.

Een betere witte is er niet.

Maagdelijk wit met een maagdelijk van groen naar oranje verkleurend hart.

Ze noemen het een ster, of is het een ijsbloem?

Wij denken dat je deze plant nodig hebt omdat je er zulke geweldige composities mee kunt maken.
Voegt betrouwbaar lang iets toe aan je compositie. Zelfs in de winter, als ijsbloem nog van waarde.

Knip ze dus in het voorjaar.

Zeer de moeite waard, maar niet het makkelijkste, want gevoelig voor vocht en kou.
Prachtig subtiel hartverscheurend rood in wuivende wolken. Uit Nebraska.
Heerlijk met Perovskia of ander gelijktijdig blauw.
Als je deze aan de praat weet te houden heb je iets heel bijzonders.

Wie heeft er nou liefdesgras in zijn tuin?

Wat zachter van kleur dan 'Big Blue'. De schijnbloem, het 'sterretje', eigenlijk zijn het steunblaadjes, is groter en fijner gesneden.

Het zijn gemakkelijke, betrouwbare vaste planten. Als het blad na de bloei geel wordt mag je het helemaal wegknippen. voor de winter loopt het weer uit.

Eryngium is super en het is leuk dat het sortiment nu in beweging komt.

De lang verwachtte opvolger van 'Jos Eijking' ('Saphire Blue') die iedereen zo bewonderd heeft in de border bij onze winkel.
Gevonden in Preston, Lancashire, met wat grotere en misschien wel nog blauwere bloemen doet 'Big Blue' zeker niet onder voor de al zo fantastische 'Jos'.
Even sterk, betrouwbaar vast en combineert met alles.

Een van mijn allerliefste planten.

Eryngium x zabelii is de kruising van Eryngium alpinum x bourgatii met typisch veel grotere bloemhoofden dan beide ouders. Deze nieuwe werd gevonden door kwekerij Arends uit Ronsdorf.

'Violetta' heet zo vanwege het vleugje purper in de donkere stengels en bloermkroon.

Dat maakt ze misschien wel de donkerste van allemaal.

Deze bijzondere architectuur plant Lijkt een beetje op E. agavifolium maar dan met smaller blad en iets kleinere rozetten.

Scherp spits blad als yucca maar iets meer getand, hoofden bolrond tot 2,5 cm.

Voor tamelijk droge, zure tot neutrale grond. Groeit van nature in bosranden of prairies.

Heerlijke kleur, donkere stengels.

Warm droog en zonnig.

Geurend en graag geknipt.

Muurbloempjes zijn vroege bloeiers die zichzelf neigen kapot te bloeien. Ze worden makkelijk kaal van onder. Dus regelmatig knippen voor een vaasje.

We hebben hier lang over getwijfeld.

Want koniginnekruid hoort gewoon groots te zijn, de bloemschermen net zo.

Maar deze belooft dat waar te maken in de kleinere tuin.

De bijen en vlinders zijn bijzonder blij met deze late dracht.

Wat lager dan de soort en met veel grotere schermen.
Ze moet een aantal jaren staan voordat zichtbaar wordt wat hier mee bedoeld is. Maar dan is het ook een echte blijver die onverwoestbare pollen maakt.

Geweldig ook voor vlinders.

Overweldigend in het najaar. We hebben ze massaal staan. Je moet er wel wat plaats voor hebben.

Een zeer makkelijke plant met veel impact. Fors, sfeerbepalend en standvastig maar ook compact en bloeirijk. Met dank aan Piet Oudolf voor de introductie in 2013.

Als in het najaar deze wolken op kleur komen brengt dat de tuin in een heel andere fase en sfeer. Het verrast me elk jaar weer aangenaam hoe alles ongemerkt ingrijpend veranderd.

Als je er plaats voor hebt; planten.

Een spannende donkerbladige selectie met blad dat vooral in herfst en winter een antraciet grijs met een diep rode waas heeft. Hoe kouder het wordt hoe strakker en intensiever de kleurdiepte.

De bloemschermen zijn groot en contrasteren met het donkere blad. De uiteindelijke hoogte is ongeveer 70 centimeter.

Een winter wonder.

Ik heb, zoals algemeen bekend verondersteld wordt geacht, moeite met bontbladige planten en probeer ze hardnekkig uit mijn tuin te weren.

Maar dit, dit is de ultieme bontbladige plant.

Een superfreak in tijgervel.

Growl.

Liggende stengels met sierlijk stevig blauw-grijs blad in kransen rondom de stengel.

De bloei is overbodig, dit is een superieure bladplant voor droge zonnige plekjes.

Ze is sterk en makkelijk. Je mag haar elk moment diep terugsnoeien.

Een van onze Corsica trofeeën. Er volgen meer.

Deze lage kruipende soort heeft fijn en donker naaldvormig blad. De geurende bloemen beginnen geelgroen en verkleuren naar rood, de schutbladeren zijn geelgroen. Een van de kleinste in het geslacht die van zich afbijt door goedaardig te woekeren. Er vormt zich snel een vrij dichte zode die echter buurplanten niet hindert. Ze groeit op de armste en moeilijkste plaatsen waaronder droge schaduw nog gemakkelijk weg.

Deze bevelen wij aan voor droge moeilijke plekken waar anders niets meer wil groeien. De stolonen kruipen zelfs op de ongunstigste plekjes nog gestaag maar niet problematiisch verder.

Het blad ontwikkelt zich na de geurige bloei eind april en wordt in het najaar intensiever rood.

De bloemen hebben een sterke, heerlijk zoete geur.

Uit het wild in de buurt van Nice, natuurlijk.
Maar evengoed bijzonder sterk en winterhard. Bloei van begin zomer tot herfst.
Misschien wel de allersterkste en beste wolfsmelk van allemaal maar wel soms kortlevend.
Geef ze de ruimte, ze groeit breed uit. Het fijne naaldvormige blad knip je in het voorjaar diep terug.

Iedereen moet deze geweldige gele wolkjes planten.