Een ingetogen, maar excellente textuurplant uit de Amerikaanse tallgrass prairies. Geschikt voor droge zonnige borders. Het lange gladde spits getand blad vormt flinke rozetten en lijkt inderdaad op dat van agave.

Ze bloeit met groen-witte bolle schermpjes van 1,5 cm op een lange stevige, vertakkende steel en is prima winterhard.

Een bijzondere, wat mysterieuze sfeerplant.

Kruisdistels vind ik geweldig omdat ze overal bij passen en er een feestje van maken, niet alleen in je tuin, maar ook als snijbloem.
Het zijn, als schermbloemigen, geen echte distels en ze woekeren niet, ook niet via zaad.
Deze is alpine soort met donker paarse stengels uit de Zwitserse Alpen is zeer standvastig en onderhoudsarm. Ze kunnen na de bloei hun blad verliezen maar lopen in het najaar of in het voorjaar weer uit.

Ze zijn zo leuk en makkelijk die schijndistels. Ze zijn meer verwant aan peterselie dan aan distels maar dan met sierlijke stekels.

Dit is een schattig en makkelijk klein dwergje dat een mooi rond bolletje vormt met talrijke blauwe schermpjes.

Kabouterkruid.

De lang verwachtte opvolger van 'Jos Eijking' ('Saphire Blue') die iedereen zo bewonderd heeft in de border bij onze winkel.
Gevonden in Preston, Lancashire, met wat grotere en misschien wel nog blauwere bloemen doet 'Big Blue' zeker niet onder voor de al zo fantastische 'Jos'.
Even sterk, betrouwbaar vast en combineert met alles.

Een van mijn allerliefste planten.

Eryngium x zabelii is de kruising van Eryngium alpinum x bourgatii met typisch veel grotere bloemhoofden dan beide ouders. Deze nieuwe werd gevonden door kwekerij Arends uit Ronsdorf.

'Violetta' heet zo vanwege het vleugje purper in de donkere stengels en bloermkroon.

Dat maakt ze misschien wel de donkerste van allemaal.

Een reusachtige landschapsplant voor de grotere tuin. Grote witte wolken in de nazomer. Subtiel, groots en heerlijk makkelijk en onderhoudsarm, precies wat je nodig hebt in een grote tuin.

Bijen hebben hier een bijzonder late dracht aan.

Geweldig materiaal voor grootse composities.

Een mooie Amerikaanse vondst die nu bijna 25 jaar geleden in een enorm tempo terrein heeft veroverd en in 2003 vaste plant van het jaar werd. De stengels en het blad zijn diep chocolade bruin. Met name in de zon is de bladkleur heel uitgesproken. Maar zelfs in de diepe schaduw is ze nog indrukwekkend.
De bloemen zijn tamelijk onbeduidende witte knopjes maar ze zorgen wel voor contrast. Knip ze gerust een keer half terug in de zomer het gaat vooral om het blad van pure chocolade.

De groei van deze is bijzonder gedrongen waardoor ze een heerlijke strakke bolronde struik vormt die opmerkelijk genoeg bloemen bijna hinderlijk maakt omdat ze die prachtige vorm verstoren. Het blad is zacht behaard en bol.

Ze is wat vorstgevoeliger dan andere selecties en heeft daarom een beschutte, warme zonnige standplaats nodig om te shinen.

Deze bevelen wij aan voor droge moeilijke plekken waar anders niets meer wil groeien. De stolonen kruipen zelfs op de ongunstigste plekjes nog gestaag maar niet problematiisch verder.

Het blad ontwikkelt zich na de geurige bloei eind april en wordt in het najaar intensiever rood.

De bloemen hebben een sterke, heerlijk zoete geur.

Een van mijn absolute favorieten wellicht vanwege intensieve kleur, dat fantastische blad en haar imposante verschijning.
De koninginnepage is er net zo dol op.
Met de traag brandende stengel bracht Prometheus het vuur dat hij van de goden gepikt had onder de mensen.
Het blad sterft soms in de zomer af om in de herfst weer op te komen.
Uitstekend winterhard op Corsica, Kreta, Menorca en bij ons.

Ferula gek als ik ben plan ik mijn vakanties rondom hun mogelijke groeiplaatsen. Als ik ze dan ontdek raak ik buiten zinnen. Tussen Barjac en Alès vond ik een paar prachtige populaties van deze superplant.
Het is een van de makkelijkste, heel spectaculair met haar purperen stelen en knoppen die zich spannend en traag afrollen. Dat donkergroene loof en dat bijzondere geel, beter kan ik mijn passie helaas niet uitleggen. Ze is bovendien goed vast.

Bijzonder vroeg afrijpende bruinrode vijg, zeer geschikt voor ons klimaat.
Het vruchtvlees is zoet en rood.
Snoei zo veel of zo weinig als je wil, maak je nergens zorgen over; deze vijg krijg je niet kapot.
Zet ze wel in de vollegrond en liefst op een arme, warme, stenige plek.

Met een takje rozemarijn er in geprikt en olijfolie besprenkeld in de oven heb je al een heerlijk dessert.

'Perretta' is een geweldig ras voor ons klimaat. De meeste vijgen verliezen in de winter de vruchten die tijdens het najaar zijn aangemaakt. Na een milde winter rijpen die van 'Perretta' in de zomer waarna ze in het najaar nog een keer kan dragen. Ze heeft grote peervormige vruchten met luchtig dieprood vruchtvlees. Het best draagt ze voor een warme muur op het zuiden.

Ze heeft bovendien sierlijk diep ingesneden vijgenblad.

Ze maakt ook in ons klimaat goed rijpende purper bruine vijgjes. Ze zijn zoet met een fris zuurtje, niet extreem zoet.
Het fantastische blad is de hoofdattractie.

Vijgen staan liefst in de volle grond op een arme droge warme plek. In hele strenge winters kunnen de toppen wat invriezen maar ze lopen altijd weer uit. Na een zachte winter beginnen de vijgen meteen te rijpen omdat de vruchtbeginsels aan de tak overwinteren.

'Longue d'Août' is uitstekend winterhard en produceert heerlijke zoete langwerpige vruchten. Bovendien heeft ze heerlijk diep ingesneden blad. Misschien wel het mooiste van allemaal.

Ze staan al meer dan 20 jaar in onze tuin. Hoogste tijd om er ook eens van te vermeerderen.

Mijn favoriete vijg.

Dit is een 'familieras' gekregen van Jan Huibers van kwekerij Dependens. Hij heeft haar van een familie die haar al 150 jaar in Nederland in hun tuin heeft.

De vijgen worden goed rijp en ze draagt rijk.

Bij strenge vorst kun je de takken iets afdekken om de jonge vruchtjes die er in de winter al aan zitten te beschermen.

Deze vijg heeft vrij kleine donker purperen vruchten die vroeg rijpen en uitstekend smaken.

Zeer geschikt dus voor ons klimaat.

De natuurlijke groeiwijze van vijgen is als meerstammige struik. Ze worden wel op stam met een kroontje aangeboden maar dan proberen ze altijd terug te keren naar hun natuurlijke groeiwijze door grondscheuten te maken. Onze vijgen worden allemaal als struik gekweekt.

Sierlijk bronsgroen blad en vrolijke vaasvaardige schermen, maar vooral ook een groente of keukenkruid. Alle delen van de plant zijn te gebruiken. Als vaste plant vervangt ze voor de gemakkelijke tuinier en minder kritische cuisinier de eenjarige dille, die aanzienlijk meer aandacht vraagt. Ze zaait zich als je de uitgebloeide schermen laat staan, rijkelijk uit.
Plant je ze niet voor jezelf, doe het dan voor de Koninginnenpage. Haar rupsen zijn dol op het loof.

Deze bijzondere witte aardbei met rode zaadjes is terug gekweekt uit een originele kruising tussen Fragaria chiloensis x virginiana. Dicht bij wild dus, geen manipulatie.
Ze maakt veel lange ranken die je het beste af en toe weghaalt.

Zeer zoet en aromatisch met een lichte ananassmaak.

Een tikkeltje vreemd maar wel heel lekker.

Aromatische wilde bosaardbei met een wat grotere langwerpige vrucht.

Een voor bosaardbei relatief rijk dragende variëteit.

Bruikbaar als bodembedekker onder bijvoorbeeld een fruitboom of langs randjes. Maar mag natuurlijk ook in de moestuin..

In het voorjaar ranken weghalen als je netjes wil telen.

Een soort doordragende geel-witte bosaardbei met een voortreffelijke smaak.

Zeer groeikrachtig en gewillig bloeiend.

Haal voor meer productie wel wat ranken weg en stek het tweede jaar van de ranken nieuwe planten voor oogst het derde jaar.

Laten verwilderen kan ook.

Alleen vogels zien er niets in.

Dit is voorloper va het zeer succesvolle professionele ras 'Elsanta', nog iets lekkerder maar ook iets kwetsbaarder.

Ook hier geldt; veel lekkerder dan in de supermarkt door die extra dag zon in je moestuin.

Ze is zeer productief, kan jarenlang blijven staan en is ook zeer geschikt om onder een folie tunneltje te vervroegen.

Voor veel Duitsers die heerlijke aardbei uit hun jeugd. Tegenwoordig helaas weinig gekweekt. Prof. Otto Schindler uit Pillnitz won ze in 1925 en noemde ze naar zijn vrouw.
Kleine zeer aromatische vruchten met de smaak van bosaardbei maar dan nog zoeter. Fantastisch dus van smaak.

Per 5 planten moet je alleen bij deze er een andere vroege soort (liefst 'Ellianny') tussen planten voor bestuiving.

Gigantische, tot 8 cm grote smaakvolle zoete sappige vruchten van 100 gram.

De plant is zeer gezond en enorm productief.

Nadeel kan zijn dat vruchten soms aan een kant minder rijp zijn dan de andere kant.

Dit is een oud ras uit 1905 dat nu ook onder de moderne, wat populistische naam CherryBerry ® in omloop is.

De vruchten zijn door en door donker kers- tot bruin-rood. Ook het sap is donkerrood.

Ze rijpen midden vroeg en smaken zoals ze er uit zien: ouderwets lekker.