Dit is voorloper va het zeer succesvolle professionele ras 'Elsanta', nog iets lekkerder maar ook iets kwetsbaarder.

Ook hier geldt; veel lekkerder dan in de supermarkt door die extra dag zon in je moestuin.

Ze is zeer productief, kan jarenlang blijven staan en is ook zeer geschikt om onder een folie tunneltje te vervroegen.

Voor veel Duitsers die heerlijke aardbei uit hun jeugd. Tegenwoordig helaas weinig gekweekt. Prof. Otto Schindler uit Pillnitz won ze in 1925 en noemde ze naar zijn vrouw.
Kleine zeer aromatische vruchten met de smaak van bosaardbei maar dan nog zoeter. Fantastisch dus van smaak.

Per 5 planten moet je alleen bij deze er een andere vroege soort (liefst 'Ellianny') tussen planten voor bestuiving.

Een midden vroeg ras met grote zeer goed smakende donker rode vruchten en een hoge opbrengst.

Gezond en makkelijk.

Vrucht met een kroontje.

Prachtig dieprode grote aromatische vruchten met een fantastische smaak en goede vruchtvorm.

Rijp vanaf eind mei.

Voorjaarskoninginnetjes voor fijnproevers.

Doordragers geven over een lange periode vruchten. Als het weer mee zit heb je dus tot de herfst aardbeien (juli tot november).

De vroege rassen geven meer opbrengst in een korte periode. Van doordragers zet je misschien beter een wat langer rijtje als je een groot gezin hebt.

Goed van smaak, sappig, donkerrood.

Dit is een in Nederland ontwikkeld zaadvast zaairas.

De bloemen zitten aan lange stelen die hoog boven het blad uitsteken en hebben een heerlijke appelbloesem kleur.
Pas als de vruchten gaan rijpen gaan ze hangen.
De vruchten hebben een bijzonder aromatische smaak.

Een heerlijke plant ook in pot.

De vruchten zijn subliem. Vooral zoet maar met de juiste dosis aroma.
Van de bloemen kun je in ieder geval stellen dat ze erg bijzonder zijn voor een aardbei. Mooi vinden mag ook.

Behandel ze als gewone aardbeien of plant ze als bodembedekker vooraan in een border.

Lekker gek.

Om te zorgen dat Duindoorn goed vrucht draagt plant je voor elke 9 vrouwelijke planten een mannelijke.

Dit is de meest gebruikte stuifmeeldonor voor dat doel.

Wel onopvallende mannelijke bloemetjes en heerlijk smal glanzend zilver blad, maar geen bessen dus.

Zoete aardappel is een tropisch gewas, de knollen moeten binnen worden overwinterd.

In bloei komen ze bij ons niet. We vinden ze vooral leuk in pot vanwege hun blad samen met andere bladplanten zoals Pennisetum x advena 'Rubrum'.

Ze gaan heerlijk overhangen en produceren een bladwaterval en als het meezit ook nog een eetbare knol.

De knol van deze amusant sierlijke potwoekeraar ontleend haar zoetheid aan inuline. De zelfde suiker al we in aardpeer aantreffen. Inuline wordt snel afgebroken, is niet dik makend en verdraaglijk voor suikerpatiënten.

En dat bronzen blad? Heel aardig toch in pot.

Braaf soepenkruid van vroeger. Plantaardige bouillon. De planten kunnen het best zo lang mogelijk van de bloei gehouden door bemesting en regelmatig terug snijden. Dat verdraagt de plant prima.
Maggieplant heeft een sterke smaak die snel overheerst. Een echt keukenkruid dus, maar ach, als de bloeistengel eenmaal omhoogschiet is dat ook nog eens goed voor een heerlijk geurig boeket.

Door de Romeinen uit Iran gehaald.

Er zijn heel veel verschillende rassen van honingbes. De onderlinge verschillen zijn niet erg groot. Dit is een Siberisch ras met wat langgerekte bessen.

Het zijn oersterke planten.
Ze zijn prima zelfbestuivend en voor zo ver ik weet bestaat er geen 'bestuivingstabel' maar wanneer je meerdere struiken plant, kies dan verschillende cultivars. Kruisbestuiving zorgt zoals bij veel gewassen voor betere vruchtzetting.

Gloster is een Duits ras met een aangename zoetzure smaak en goede bewaarbaarheid. Het is een vrij krachtige opgaande groeier die regelmatig moet worden gesnoeid, Ze is zeker als laagstam al op jonge leeftijd vruchtbaar.

Gloster is weinig ziektegevoelig en goed zelfbestuivend. Andere bestuivers zijn: 'Cox', 'Discovery', 'Golden Delicious', 'James Grieve' 'Pinova, 'Santana'.

Een grote fris zoetzure redelijk bewaarbare handappel met een fijne rode blos.

Appelrassen niet altijd zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver. 'Jonagold' is redelijk zelfbestuivend, een betere opbrengst mag je verwachten door er een van de volgende bestuivers bij te planten: Alkmene, Benoni, Discovery, Elstar, Gloster, James Grieve, Jonathan, Laxton Superb, Lombarts Calville, Melrose, Odin of Zoete Oranje.

'Kordona' neemt als zuilvorm weinig plaats in en kan zelfs in pot op het terras worden gehouden. Het is een fris zoet-zure handappel. De appels groeien op kort vruchthout dicht tegen de stam. Het boompje hoeft door die groeiwijze niet of nauwelijks te worden gesnoeid.
De rijpe appels zijn tot 4 weken bewaarbaar.
'Kordona' is enigszins zelf bestuivend. Bestuivers zijn vooral andere zuilvormen zoals 'Bolero', 'Green Cat', 'Polka' en 'McIntosh'.

'Selena' is een felrode handappel die ook geschikt is voor verwerking in bijvoorbeeld appeltaart. De smaak van het witte vruchtvlees is zoet. Het is een modern, ziekteresistent ras.

Ze is enigszins zelfbestuivend.
Betere vruchtzetting wordt verkregen door kruisbestuiving met onder andere 'Cox's', 'Elstar', 'Golden Delicious', 'James Grieve' of 'Summerred'.

Roomse kervel komt oorspronkelijk uit mediterrane berggebieden. Ze komt in Nederland verwilderd voor.
Toen we nog verse kruiden aan de groothandel leverden mochten we er grote bossen van snijden. Daar werd meestal kruidenboter mee gemaakt. Het blad maakt deel uit van het Gelderse'Kruutmoes'. Ook de zaden zijn eetbaar. Als vaste plant is ze veel makkelijker dan eenjarige echte kervel. Je kunt er ook stiekem kervelsoep mee maken. Zeer geliefd bij nuttige insecten.

Dit zaairas is geselecteerd op compacte groei, rijke bloei en op smaak.
Het lijkt ook iets koude bestendiger maar is als tropische plant natuurlijk absoluut niet winterhard.
Jonge planten kun je het beste proberen van de bloei af te houden door ze regelmatig te toppen. Dan gaan ze vertakken en maken meer blad. Ze bloeien dan uiteindelijk veel rijker.
Voor de keuken kiezen we liever 'Genovese' of mijn favoriet 'Marseillais' maar deze komt aardig in de buurt.

Op zoek naar gekke groenteplanten vonde we deze knolklaverzuring uit de Andes.
Voor de Andes indianen is dit al vele eeuwen een belangrijk voedselgewas dat tot 4000 meter ook op zeer arme grond kan worden geteeld. In 1830 werd de soort in Europa geïntroduceerd als concurrent voor de aardappel (ook uit de Andes). Zowel het blad, de stengels als de knol kunnen rauw of gekookt worden gegeten. De knolvorming begint als de dagen gaan korten. De knollen zijn winterhard.

Eindelijk kunnen we ook deze klassieker van voor 1850 uit ons lieve buurland aanbieden. Ze heeft zeer goed smakende grote donkerpaarse vruchten met groen-geel vruchtvlees die vanaf half augustus rijpen. Ze is zeer ziekte resistent.
Ze is prima zelfbestuivend, maar de opbrengst kan worden verhoogd door kruisbestuiving met 'Anna Spath', 'Czar','Monsieur Hatif', Opal', 'Reine Claude d'Althan' en 'Victoria'.
Met mate snoeien in het voorjaar.

De zoet sappige vruchten rijpen eind september en smelten quasi in je hand.
In 1820 gevonden door Bonnet uit Boulogne sur Mer en vernoemd naar
monsieur Hardy, directeur van de 'Jardin de Luxembourg' in Parijs.
Ze kan zich zelf bestuiven maar de opbrengst wordt aanzienlijk verhoogd wanneer een van de volgende rassen in de buurt staan: 'Bonne Louise d'Avranches', 'Charneux' 'Clapp's Favorite', 'Conference', 'Doyenné du Comice', 'Gieser Wildeman', 'Supertrevoux' of 'Triomph de Vienne'.

Als ik twee peren moest kiezen, dan deze en 'Doyenne du Comice'. En gelukkig zijn die twee ook nog goede bestuivers voor elkaar. Lang gelden hadden we een boomgaardje in beheer met vooral 'Conference', de 'Doyenne du Comice' stonden er tussen als bestuivers.

Goed bewaarbaar en lang lekker.

En dit is mijn allerliefste peer. Ze worden ongeëvenaard zacht en sappig wegsmeltend als ze goed rijp zijn.
Ook deze kan een flink stuk de winter in worden bewaard.

'Conference' is een goede bestuiver maar ze kan zich ook redelijk zelf bestuiven. Er kunnen dan zelfs pitloze peren ontstaan.

Gevonden door Comice Horticole de Maine et Loire en in 1849 geïntroduceerd.

'Gieser Wildeman' is goed zelf bestuivend en kan na de oogst begin oktober tot eind januari worden bewaard. eetrijp zijn ze een paar weken na de oogst.
De kleine regelmatig gevormde peertjes worden vooral als stoofpeer gegeten.

Ze kan tijdens 'beurtjaren' een wat lagere opbrengst geven.

Het is een trage groeier, geschikt voor kleine tuinen.

Sappige geel witte bessen in gevulde trossen. Zoeter dan rode aalbes.
Begin juli rijpen ze.

Aan de tros zijn aalbessen wekenlang bewaarbaar.

Ze kan prima als losse struik geteeld maar produceert nog beter in rijen aan draad, plant afstand is dan: 50 tot 100 cm.

Voor de gouden eeuw van de eetbare tuin.