Een van de meest geliefde zoet-zure appelrassen, oranje-geel van schil met roomwit vruchtvlees..
Appelrassen zijn niet, of weinig zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver.
'Elstar' is redelijk tot matig zelfbestuivend, nog betere bestuiving mag je verwachten van: 'Golden Delicious', 'James Grieve' of 'Jonathan'.

Gloster is een Duits ras met een aangename zoetzure smaak en goede bewaarbaarheid. Het is een vrij krachtige opgaande groeier die regelmatig moet worden gesnoeid, Ze is zeker als laagstam al op jonge leeftijd vruchtbaar.

Gloster is weinig ziektegevoelig en goed zelfbestuivend. Andere bestuivers zijn: 'Cox', 'Discovery', 'Golden Delicious', 'James Grieve' 'Pinova, 'Santana'.

'Greencats' geeft friszure groene appels vergelijkbaar met 'Granny Smith'. De appels groeien bij deze zuilvorm vrijwel tegen de stam aan korte vruchtloten.

'Greencats' is niet volledig zelfbestuivend. Een ander ras in de buurt zoals 'Redcats' zorgt voor aanzienlijk betere oogst.

De appels rijpen in september.

'James Grieve' is een zelfbestuivende fris zoet-zure appel uit het eind van de 19e eeuw. Het is een van de beste bestuivers voor de meeste andere rassen.

De middelgrote vruchten rijpen groen-geel met een rode blos. Het vruchtvlees is room-wit.

Laagstam appels blijven klein, plukken kan prima zonder ladder.

Een grote fris zoetzure redelijk bewaarbare handappel met een fijne rode blos.

Appelrassen niet altijd zelfbestuivend en ook niet elk ras is geschikt als bestuiver. 'Jonagold' is redelijk zelfbestuivend, een betere opbrengst mag je verwachten door er een van de volgende bestuivers bij te planten: Alkmene, Benoni, Discovery, Elstar, Gloster, James Grieve, Jonathan, Laxton Superb, Lombarts Calville, Melrose, Odin of Zoete Oranje.

'Selena' is een felrode handappel die ook geschikt is voor verwerking in bijvoorbeeld appeltaart. De smaak van het witte vruchtvlees is zoet. Het is een modern, ziekteresistent ras.

Ze is enigszins zelfbestuivend.
Betere vruchtzetting wordt verkregen door kruisbestuiving met onder andere 'Cox's', 'Elstar', 'Golden Delicious', 'James Grieve' of 'Summerred'.

Daar is ie dan, de legendarische oudhollandse winterappel. De kleine rode zoet-zure vruchten hebben spikkels die doorlopen in het vruchtvlees. Ze zijn goed bewaarbaar, tenminste tot de kerst.
'Sterappel' is maar matig zelfbestuivend.
Goede bestuivers zijn onder andere: 'Brabantse Bellefleur', 'Court-Pendu', 'Cox's Orange Pippin', 'Dubbele Rode Bellefleur', 'Glorie van Holland', 'James Grieve', 'Lombarts Calville', 'Ontario','Rode Dijkmanszoet'en 'Transparent Jaune'.

Een archetypische vrucht die iedereen kent. (toch?) En ze bewijst dat we veel meer uit de natuur kunnen eten dan op het eerste gezicht aantrekkelijk lijkt. Je moet alleen even weten hoe. Bij de mispel weet iedereen dat ze rot moeten zijn. Maar bedoeld wordt eigenlijk; bevroren. Na een paar nachtvorsten worden ze zoet.
Het is een gemakkelijk zelfbestuivend klein boompje of struik. Een keer in de paar jaar snoeien is voldoende.

Helaas te groot voor verzending.

Roomse kervel komt oorspronkelijk uit mediterrane berggebieden. Ze komt in Nederland verwilderd voor.
Toen we nog verse kruiden aan de groothandel leverden mochten we er grote bossen van snijden. Daar werd meestal kruidenboter mee gemaakt. Het blad maakt deel uit van het Gelderse'Kruutmoes'. Ook de zaden zijn eetbaar. Als vaste plant is ze veel makkelijker dan eenjarige echte kervel. Je kunt er ook stiekem kervelsoep mee maken. Zeer geliefd bij nuttige insecten.

Op zoek naar gekke groenteplanten vonde we deze knolklaverzuring uit de Andes.
Voor de Andes indianen is dit al vele eeuwen een belangrijk voedselgewas dat tot 4000 meter ook op zeer arme grond kan worden geteeld. In 1830 werd de soort in Europa geïntroduceerd als concurrent voor de aardappel (ook uit de Andes). Zowel het blad, de stengels als de knol kunnen rauw of gekookt worden gegeten. De knolvorming begint als de dagen gaan korten. De knollen zijn winterhard.

We willen altijd iets aparts toch? Dit oude Duitse ras van voor 1785 is niet alleen bijzonder van kleur, maar ook zeer smaakvol en productief. Oogst: begin juli.
Het is geen zelfbestuiver. Zorg dus voor een ander kersenras binnen een straal van 100 meter. Goede bestuivers zijn bijvoorbeeld:
'Early Rivers', 'Wijnkers', 'Dubbele Meikers', 'Hedelfinger', 'Regina', 'Rheinische Schattenmorelle', 'Stella', 'Schneiders Späte Knorpelkirsche', 'Sylvia', Donissens Gold' en Sweetheart?

Alleen al vanwege de naam maar ook vanwege de fabuleuse smaak zijn we dol op de reausachtige, stokoude 'Schneiders Späte Knorpelkirsche' in onze schapenweide. 'Dönissens', omstreeks 1824 in Duitsland gevonden, is net zo lekker en ook goed productief. De oogst is relatief laat; vanaf eind juli. Bestuiving kan met de meeste andere rassen uitgezonderd 'Kordia' en 'Techlovan'.

De beste gele.

'Stella' is een vruchtbare, donkerrode, vrij zoete kers met een goede smaak, weinig gevoelig voor barsten.
De kersen rijpen omstreeks half juli.
Ze is zelfbestuivend, maar andere kersenrassen in de buurt kunnen de vruchtzetting bevorderen.
'Stella' is een Canadees ras (1970), van nature vrij compact.
Deze planten zijn bovendien laag geënt, het blijft dus een klein boompje.

De 'Hauszwetsche' is een ziektevrije zelfbestuivende zoete pruim met grote langwerpige vruchten. Het groen-gele vruchtvlees laat goed los van de pit. Ze geeft een goed regelmatige opbrengst.
Ook hier geldt; zelf bestuivend maar geeft nog meer opbrengst met andere rassen in de buurt.
Matig snoeien in het voorjaar of meteen na de oogst.

Voor je Proermevlaai.

'Opal' is een van onze favoriete pruimen. Ze is gezond, makkelijk en redelijk zelfbestuivend. Ook kan ze als bestuiver een rol spelen voor andere rassen zoals 'Victoria'.

Het vruchtvlees is geel en het velletje heet blauw te zijn, maar dan wel pruimenblauw.

Ook 'Stanley' is zelf bestuivend. Maar als je er plaats voor hebt plant dan een aantal verschillende rassen, zowel om de oogst te spreiden, de opbrengst te verhogen als omwille van de subtiele smaakverschillen.

De grote ovale, sterk berijpte vruchten rijpen omstreeks eind augustus tot half september.

Na de oogst of in het voorjaar licht snoeien in vaasvorm zodat de zon diep in de kroon kan doordringen.

Nectarines zijn in feite perzikken met een gladde schil. Beide zijn niet de makkelijkste fruitsoorten voor ons klimaat. Ze kunnen last hebben van late nachtvorsten en tijdens de bloei zijn nog weinig bestuivende insecten actief. Ook krulziekte kan voor problemen zorgen.
'Madame Blanchet' is een redelijk ziekte resistent zelfbestuivend ras. De grote gladde vruchten zijn donker rood-bruin en heerlijk zoet-sappig.

Dit is mogelijk een kruising met een kersen soort en groeit dan daardoor graag op een stam en niet struikvormig zoals de meeste sleedoorn. De vruchten zijn na verwerking goed eetbaar, maar ook leuk voor de vogels.

Sleedoorn is een typisch Limburgse struik, dit is de prachtige roze variant.

Het rozige zusje van de roos.

De zoet sappige vruchten rijpen eind september en smelten quasi in je hand.
In 1820 gevonden door Bonnet uit Boulogne sur Mer en vernoemd naar
monsieur Hardy, directeur van de 'Jardin de Luxembourg' in Parijs.
Ze kan zich zelf bestuiven maar de opbrengst wordt aanzienlijk verhoogd wanneer een van de volgende rassen in de buurt staan: 'Bonne Louise d'Avranches', 'Charneux' 'Clapp's Favorite', 'Conference', 'Doyenné du Comice', 'Gieser Wildeman', 'Supertrevoux' of 'Triomph de Vienne'.

En dit is mijn allerliefste peer. Ze worden ongeëvenaard zacht en sappig wegsmeltend als ze goed rijp zijn.
Ook deze kan een flink stuk de winter in worden bewaard.

'Conference' is een goede bestuiver maar ze kan zich ook redelijk zelf bestuiven. Er kunnen dan zelfs pitloze peren ontstaan.

Gevonden door Comice Horticole de Maine et Loire en in 1849 geïntroduceerd.

'Gieser Wildeman' is goed zelf bestuivend en kan na de oogst begin oktober tot eind januari worden bewaard. eetrijp zijn ze een paar weken na de oogst.
De kleine regelmatig gevormde peertjes worden vooral als stoofpeer gegeten.

Ze kan tijdens 'beurtjaren' een wat lagere opbrengst geven.

Het is een trage groeier, geschikt voor kleine tuinen.

Een wat zoetere, gezaaide, roodstelige rabarber.

Gezaaide planten hebben het voordeel dat ze vitaler zijn dan gedeelde planten.

Een rabarberplant kan tot 15 jaar productief zijn.

Grote trossen met dikke bessen.
De bessen hebben een zachte cassis smaak en vallen niet van de steel.

Handelbaar dus en zachtaardig van smaak.

Een heel goede zwarte, zo simpel is het.

Dit is geen zinkend schip maar een beste bes.

Een oud standaardras dat herinnert aan hoe we met de tuinbouwschool op excursie bij een bessenteler zagen hoe hij met een stok de takken naar beneden sloeg om ze half gebroken, vruchtbaarder te maken. Makkelijk dus.
Als ze een beetje kwarren knip dan een oude tak diep terug. Is daar een bruine gang te zien knip dan nog dieper tot er geen gangetje meer is. Dat is een mot die zich naar beneden vreet. Vooral bij oude planten.

Sappige geel witte bessen in gevulde trossen. Zoeter dan rode aalbes.
Begin juli rijpen ze.

Aan de tros zijn aalbessen wekenlang bewaarbaar.

Ze kan prima als losse struik geteeld maar produceert nog beter in rijen aan draad, plant afstand is dan: 50 tot 100 cm.

Voor de gouden eeuw van de eetbare tuin.