Het witte zusje van 'Penny's Pink' en 'Anna's Red' en natuurlijk vooral 'Molly's White'.
De bloemen zijn komvormig en hebben een licht groene waas, net als Molly.
Compact en aankijkend.
Witte bloemen en donkergroen leerachtig blad laag en kruipend. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd geeft ook deze de voorkeur aan een iets zonnigere en vrij droge standplaats.
Helleborus x orientalis is wat vitaler, groeikrachtiger, dus ook veel groter.
Geschikt voor verwildering in een natuurlijke tuin.
Gele lenterozen zijn al vrij zeldzaam als enkelbloemige, dubbel geel is echt bijzonder.
'Xanthia' bloeit vroeg met veel bloemen per stengel in opvallend zacht crème geel. Ik geniet er 50 meter vandaan van door het raam van achter mijn bureau en loop er desondanks daarnaast dagelijks tenminste drie keer naartoe.
Ze is vegetatief vermeerderd, dus wat je ziet is wat je krijgt,
Rijkbloeiend, uitmuntend van kleur en textuur, bovendien zeer tuinvaardig.
Deze zaailingen zijn ook bijzonder leuk. Groen vond ik eerlijk gezegd aanvankelijk wat mislukt als kleur voor Helleborus.
Een afwijking is het niet, de kleur groen staat niet ver van de natuurlijke bloemkleur.
Toch zijn ze heel schaars zo zuiver groen.
Een tikkeltje mysterieus.
Het donkere randje langs de bloemblaadjes maakt Pricotee zo bijzonder. Bij deze gevulde vorm heb je nog veel meer van die heerlijke randjes dan bij de gewone 'Picotee'
Ook dit zijn zaailingen, dus nooit volledig identiek aan de foto.
Sommige zijn wat donkerder met iets meer purper.
Als je ons laat kiezen letten we vooral op de randjes.
Op intensief purper rood geselecteerde zaailingen.
Heerlijk half gevulde bloemen.
Zet ze wat meer in de zon als je daar plaats hebt. Droog en zonnig is ideaal voor ze.
Royaal kalk ook liefst.
De bloemen van deze bladhoudende cultivar beginnen zacht roze en verkleuren over oud-roze via purper uiteindelijk naar groen. Ze staan fier overeind op stevige donkerpuperen stelen.
Heerlijk zilver blad, ook in de winter.
Een introductie van Blackthorn Nurseries.
Helleborus x ericsmithii is de complexe kruising van Helleborus niger, argutifolius en lividus.
De bloemen openen wit uit roze knoppen en worden dan langzaam leverkleurig.
Ze zijn prima winterhard en rijkbloeiend.
Zet ze liefst wel in de zon, eventueel in een pot.
Tijdens de bloei kunnen ze ook op een koele plek in huis staan.
Alle Helleborus x ericsmithii staan in grote volle potten en hebben heel veel bloeistengels. Bijna een bouquet.
Dit sterretje, of spinnetje (spider) zoals je dat bij Hemerocallis en Echinacea zou noemen heeft bloemen met smalle bloemblaadjes als een sterretje. Het donkergroene blad is ook smal en stervormig.
De bloemstengels buigen wat door en zorgen zo voor een elegante uitstraling.
Makkelijk en rijk bloeiend.
Een van de vroegste bloeiers, de bloemen verschijnen al in december waarmee deze nog vrij nieuwe kruising ook de naam kerstroos waar maakt.
Je mag ze als dat perse moet de eerste winter een poosje binnen laten bloeien. Zet ze daarna in de tuin op een warm zonnig en kalkrijk plekje.
Grote witte, naar roze en later groen verkleurende bloemen.
Deze kruising van H. lividus x H. argutifolius heeft bijna onwerkelijk zilver leerachtig blad.
De bloemen balanceren op een mooie manier tussen roze en groen.
Fantastisch zilver blad voor in de zon.
'American Revolution' is zo donkerbruin dat het op een afstand zwart lijkt.
Daglelies zijn over het algemeen zeer makkelijke planten. Leuk om te weten is dat de bloemen en de knoppen eetbaar zijn behalve die van de dubbelbloemige vormen.
Mooi kleurmonument.
Daglelies zijn volgens een bevriende sjieke Engelse tuindame not done. Althans dat vond haar moeder. Ze zouden ordinair zijn.
Ze zijn in ieder geval gemakkelijk en onverwoestbaar en als ze niet al te bont veel kleurig zijn vind ik ze absoluut kunnen.
Zeker in zo'n classy kleur.
Bovendien zijn de bloemen eetbaar
Een imposante nieuwe purperklok.
Het grote ronde blad is opvallend roze in het voorjaar en verkleurt in de zomer naar purper.
De aangegeven hoogte is, zoals altijd de bloemhoogte, het blad komt tot 30 cm.
Showstopper.
En weer een nieuwe donkerste van allemaal.
Het blad is glanzend diep donker, bijna zwart van boven en purper van onder, met een golvende rand.
De fijne kleine witte bloemetjes zijn geliefd bij insecten.
Uitstekend winterhard, hoewel oorspronkelijk uit Mezico.
Alweer een nogal nieuwe, maar nu met de vreemdste bladkleur ooit gezien.
Wel heel leuk dit. Daar kan je vast van alles mee in frisse combinaties.
De bloemen zijn onbeduidend, in tegenstelling tot het opvallende blad.
Veelkleurig purperklokje. Het blad kan tegelkijk roze, geel, oranje en rood zijn. In de loop van het seizoen kan de plant er door de veranderende temperaturen heel verschillend uitzien.
Sterke, bijna bladhoudende planten met slechts een natuurlijke vijand; de taxuskever.
Zoet spul.
Het blad van deze is donker, bijna bruin in de winter en wordt in herfst en voorjaar helderder van kleur. In de zomer dat kenmerkende abrikoos oranje.
Brandend blad.
Heucherella is de kruising van Tiarella met Heuchera. Het zijn makkelijke bladplanten. Ze verdragen zowel koude als hitte uitstekend en zijn aantrekkelijk voor nuttige insecten. Het blad van 'Buttered Rum' is bij warm weer oranje, in koude periodes nemen rood-roze tinten het over.
Wij houden wel van wat warmte in een bonte border.
Het blad van deze bijzonder kleurrijke Heucherella komt meer in de buurt van dat van Heuchera. Bij warm weer neemt oranje de overhand de rest van het jaar is het vooral rood en geel.
Ze kan behoorlijk overhangen en doet het dus ook goed in 'hanging baskets' of over een muurtje.
Een koperen waterval.
Heucherella is een kruising tussen Tiarella en Heuchera. Deze heeft intens rood eikenblad dat in de zomer onder invloed van de temparatuur naar olijf-groen.
In milde winters is ze bladhoudend en na de winter gaat ze al vroeg aan de groei.
De piepkleine bloemetjes zijn wit en worden goed gevonden door bijen.
Volgens sommigen 'de ultieme bladplant'. En inderdaad indrukwekkend, dit grote, fijn ingesneden vurige blad.
Onder invloed van lage temperatuur worden de kleuren intensiever.
Het hart is kaneelkleurig, naar de randen wordt het blad oranje-roze.
Mijn meest vurig kopje thee.
Dit is een echt bierras. Dus een gestekte en gegarandeerd vrouwelijke plant.
Hopbellen verschijnen alleen aan een vrouwelijke plant. Wanneer ze wordt bestoven door een mannelijke plant wordt de hop te bitter. Hop groeit zeer snel en kan elk jaar opnieuw tot 10 meter hoog worden.
Jaag haar in een boom of drapeer haar over een afdak. Laat een deel van de oude stengel zitten zodat ze daar volgend jaar langs omhoog kan klimmen.
'Nordbrau' is een bekend vroeg ras voor het brouwen van bier. Het is een sterke groeier. De hopbellen zijn rijk aan bitterstoffen, de grondstof voor bier, met 8-9% alpha-zuur.
Dit zijn uiteraard gestekte planten, dus altijd vrouwelijk. Mannelijke planten in de buurt zijn ongewenst omdat de bellen dan zaad vormen en te veel bitterstof.
Hop heeft ruwe stengels en groeit 12 cm per dag. Jaag ze een boom in.
De jonge scheuten worden als delicatesse gegeten.
Dit professionele ras bierhop is recent ontwikkeld in Hallertau, het grootste aaneengesloten teelt gebied voor hopbellen.
Het heeft een aangenaam aroma van chocola, menthol en een vleugje ananas.
Het is een laat zeer gezond ras met een hoge opbrengst. vanwege ziekteresistentie geschikt voor biologische teelt en alle moderne biersoorten.
?-zuur 19-23%
?-zuur 4-6%