Ik heb de actrice nooit ontmoet, maar vermoed dat de plant een grotere freak is. Beide zijn sterren, dat hebben ze gemeen.

Er is wat discussie over de herkomst, wij denken: Geranium psilostemon x Geranium oxonianum.

Maar een leuk, lang bloeiend, gek en makkelijk ding is het zeker.

Een nog onbekende nieuwe soort met wat vreemd handvormig dofgroen blad bijna zoals we dat kennen van Pelargonium.

Prachtig scherp geaderde bloemen.

Ietwat koude gevoelig maar voor hier ruimschoots voldoende winterhard.

Bladhoudend met leuk blad bovendien.

Zeer rijk maar niet al te lang bloeiend met grote aangenaam blauwe geaderde bloemen
Het is een kruising van G. renardii x G. platypetalum, gemaakt door Yvan Louette, Voor deze heb ik hem persoonlijk bedankt. Hij heeft zijn proefvelden voor rozen en geranium kruisingen ingericht in de tuinen van het gemeentehuis van Chaumont - Gistoux

Het ronde blad van Geranium renardii maar dan iets minder grijs.

Deze spreidende plant vormt een heuveltje blad, dat in het voorjaar lange tijd geel blijft. Ze is doorbloeiend met 3 cm grote bloemen in een vreemde mat violet roze kleur met een donker paars hart en zwaar geaderd. De kleur is precies gelijk aan die van Verbena stricta die ik voor de grap ernaast zette. Kruising van G. lambertii x G. procurrens, ontstaan bij Washfield omstreeks 1981.

Een oude favoriet.

Nog een meisjes geranium met psilostemon bloed; de kruising van 'An Folkard' met 'Patricia'. Dit keer genoemd naar de vrouw van onze fantastische collega en bondgenoot Thierry Delabroye.
Het blad is goudgeel in het voorjaar de bloemen zijn met 5 cm aanzienlijk groter dan die van 'Patricia' waarvan ze ook de kruipende groeiwijze en extreem lange bloeitijd heeft.

Met mascara.

Een heerlijke nog tamelijk nieuwe dubbele met een subtiel purperrood hartje en fijne adertjes in de bloem.

Nederlandse vinding van Jan Verschoor.

Kan na de bloei wat uitputting vertonen in de vorm van meeldauw, geen probleem, tot de grond terugknippen en er verschijnt snel weer fris nieuw blad.

Heerlijk elfachtig.

Ware het niet dat er de laatste jaren zo eindeloos veel geweldige nieuwe introducties zijn, dan was dit onbetwist de Geranium van het Millennium. Super blauw en zeer breed uitspreidend.

Deze bloeit zo lang en rijk dat je serieus het risico loopt er bloemmoe van te worden.

Trendsetter voor een hele nieuwe generatie geraniums.

Heet en zonnig geplant is dit een super ding. Net als de soort, heel heftig in een korte zeer rijke bloeiperiode.

Je mag ze terugknippen na de bloei, maar dan gaan ze niet herbloeien. De plant verjongt er wel van en krijgt fris nieuw blad.

Een explosieve border beauty zonder weerga.

Geum zijn zeer betrouwbare vaste planten die vroeg bloeien. Tussen de Helleborus en de Geranium, zeg maar.
Nachtvorst deert ze niet en de vroege bloei maakt hun sprankelende kleuren extra spectaculair.

Deze recente introductie groeit compact en bloeit op korte stelen met aankijkende bloemen. Na een hoogtepunt in het voorjaar blijft ze bloemen maken.

Een statement van distinctie, deze zachte maar toch sterke, bijna struikvormende plant uit de rozenfamilie met los gepenseelde witte sterren als bloemetjes, en rode stelen.

Geneeskruid van noord Amerikaanse indianen die de wortels in september verzamelen.

Bovenal subliem plantgoed voor de onverstoorbare tuinier.

Een Chinees kruid met een mythische reputatie; nog heilzamer dan ginseng.
Levensverlengend dus.
Je kunt er een van nature zeer zoete thee van zetten of het blad in salades gebruiken. De smaak lijkt op die van zoethout.
Een net niet, of nipt winterharde tweehuizige plant. Zet ze dus in pot en overwinter beschut.
In Japan bekend als amachazuru.

Een eeuwig zoet potje thee.

Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.

Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.

Een zonnebloem zonder bloemen.

Deze spontane kruising tussen Helleborus orientalis subsp. abchasicus en H. niger subsp. macranthus werd in Frankrijk omstreeks 1998 gevonden in de tuin van Docteur Deken.
Het is een lage plant met vaasvaardige, zeer grote bloemen, bijna zo groot als een handpalm.
Een bijzondere primeur, vooralsnog zeldzaam omdat ze zich niet gemakkelijk laat vermeerderen.
Fenomenaal, een historische mijlpaal.

Een extra groeikrachtige met zeer grote open bloemen.

Rijk bloeiend en net zo heerlijk intensief van kleur als al die nieuwe 2017 introducties uit de Rodney Davey Marbled Group.

We zijn hier erg mee in onze nopjes.

Dit sterretje, of spinnetje (spider) zoals je dat bij Hemerocallis en Echinacea zou noemen heeft bloemen met smalle bloemblaadjes als een sterretje. Het donkergroene blad is ook smal en stervormig.

De bloemstengels buigen wat door en zorgen zo voor een elegante uitstraling.

Makkelijk en rijk bloeiend.

Een van de vroegste bloeiers, de bloemen verschijnen al in december waarmee deze nog vrij nieuwe kruising ook de naam kerstroos waar maakt.

Je mag ze als dat perse moet de eerste winter een poosje binnen laten bloeien. Zet ze daarna in de tuin op een warm zonnig en kalkrijk plekje.

Grote witte, naar roze en later groen verkleurende bloemen.

De kruising van H. lividus x H. argutifolius heeft olijf-zilver blad met een glanzende waslaag. De stelen zijn rood en de bloemen balanceren op een mooie manier tussen roze en groen.

Er zijn verschillende cultivars waarbij het leerachtige blad van donkergroen tot zilver varieert of waarvan de bloemen roder zijn.

Op de foto een goede zaailing in onze tuin.

Deze kruising van H. lividus x H. argutifolius heeft bijna onwerkelijk zilver leerachtig blad.

De bloemen balanceren op een mooie manier tussen roze en groen.

Fantastisch zilver blad voor in de zon.

Zoete aardappel is een tropisch gewas, de knollen moeten binnen worden overwinterd.

In bloei komen ze bij ons niet. We vinden ze vooral leuk in pot vanwege hun blad samen met andere bladplanten zoals Pennisetum x advena 'Rubrum'.

Ze gaan heerlijk overhangen en produceren een bladwaterval en als het meezit ook nog een eetbare knol.

De knol van deze amusant sierlijke potwoekeraar ontleend haar zoetheid aan inuline. De zelfde suiker al we in aardpeer aantreffen. Inuline wordt snel afgebroken, is niet dik makend en verdraaglijk voor suikerpatiënten.

En dat bronzen blad? Heel aardig toch in pot.

'Blue Moon' is veel zachter en meer blauw dan 'Blue King'. Verder lijken ze op elkaar.

Makkelijk en standvastig op liefst een beetje lichtzure hummeuze grond.

Echt een schilderachtige bloemen plant.

Boter en suiker gaan goed samen en zorgen voor voedsel bliss, de zoete tegenhanger van chili en knoflook.

Een sterke en makkelijke lis die nergens last van heeft. Half mei tot half juni spectaculair.

Verantwoord snoepgoed.

Een wolk van een blauwe Iris met een subtiel zilveren randje.

Je hebt er eigenlijk helemaal geen omkijken aan die Siberische lissen.

Behalve als ze bloeien.

In 1998 vond Bob Hollingworth deze zaailing. Omdat hij al te veel witte had wilde hij deze weggooien. De blauwe ernaast werd naar het proefveld verplaatst, daarbij kwam per ongeluk een stukje van de witte mee. De blauwe werd afgekeurd maar de witte bleek rijk te bloeien met gigantische bloemen op stevige stengels. Sindsdien won ze alle prijzen inclusief De RHS Award of Garden Merrit.

Perongelukke pracht.

Dit is een van de meest succesvolle pogingen 'Barnsley' te verbeteren. Ze lijken op elkaar, zijn beide wit met een donker hart. De oude bloemen bij 'Blushing Bride' verkleuren echter niet naar roze wat een goede eigenschap is. 'Blushing Bride' groeit wat minder krachtig en blijft ook iets lager.
De levensduur lijkt ons ook wat langer.

Ze zou er bijna van gaan blozen.