Een aan Piet Oudolf toegeschreven selectie uit 2005.

Heerlijk helder rood aan donkere stelen. De bloemen zijn half gevuld.

Ze zijn allemaal even sterk en makkelijk.

In het vroege voorjaar gaan ze je verbazen met hun plotselinge en vurige aanwezigheid.

Een statement van distinctie, deze zachte maar toch sterke, bijna struikvormende plant uit de rozenfamilie met los gepenseelde witte sterren als bloemetjes, en rode stelen.

Geneeskruid van noord Amerikaanse indianen die de wortels in september verzamelen.

Bovenal subliem plantgoed voor de onverstoorbare tuinier.

Een bijzondere roze vorm van de sprookjesachtige Indianenplant. De fijne bloemen lijken te willen wegzweven boven het rossig rode rozenblad. Dunne rode steeltjes verhinderen dat op subtiele wijze.

Sterk en makkelijk, wel aanvankelijk erg traag groeiend en misschien wat veel blad voor de prairie. Bij planten in 'drifts' of groepen is dat aantrekkelijke bruinrode blad juist weer heel welkom.

Echt zoethout is Glycyrrhiza glabra, maar deze wordt ook wel gekweekt voor de stokjes en vooral voor medicinale toepassingen.

De bloemen zijn niet zo opvallend, de harige bruinrode peulen in herfst en winter vallen meer op.

Een heerlijk struikje uit de bonenfamilie.

Echt zoethout heeft voor de mens in de eerste plaats medicinale en daarna emotionele betekenis; jeugd herinneringen.

Zo'n plant die na het planten jarenlang onopvallend in een hoekje kan staan.
Terwijl je gerustgesteld weet dat je hem hebt.

Op de stokjes uit je jeugd moet je niet te zeer rekenen.

Uit het Zuidoosten van de VS, dus prima winterhard hier.

Ontelbaar veel 1,5 cm grote sneeuwklokbloemetjes als klokjes aan dunne steeltjes.

Een doorgroeiende struik tot middelmatige boom.

Southern belle.

Een recente introductie uit 2008. De eerste dubbelbloemige Helenium. Een modern laag en compact ras dus.

Het is een sterke, makkelijke plant voor elke standplaats met extra indrukwekkende bloemen.

Combineer dit brutale geel eens met het fijne blauw van Nepeta sibirica.

Probleemloos.

Nou, nog eentje dan, met van die gevlekte bonte bloemen, voor de lol ervan.

Het rood kan een band vormen of meer als streken verdeeld zijn.

Door de RHS na een veldproef onderscheiden.
Net zo makkelijk als de rest.

Echt stevig nazomer vuurwerk heerlijk vlammend van ver.

Die gekke naam is uit te leggen, in het kort:
Genoemd naar de Leusdense Molen waar de vinder Wilmink woont.

Inderdaad, een Nederlandse vinding.

Leuk gekrulde gele bloemblaadjes die in chocolade zijn gedoopt.

Een makkelijke plant waar ook de bijen van genieten.

In het najaar als ze bloeien heb ik er altijd spijt van dat ik er niet veel meer heb geplant. Het is zo'n feest dan.

'Rauchtopas' heeft opkrullende bloemblaadjes als om te verklappen dat ze van onder een andere kleur hebben.

Als beste gekozen tijdens veldproeven in Weihenstephan.

Dynamisch.

Heleniums zijn heel makkelijk en bijzonder vrolijkmakend. En deze al helemaal.
De achterkant van de bloemblaadjes (eigenlijk heten die lintbloemen) is rood, de voorkant oranje. Voor de lol krullen ze overlangs om.

Je mag ze eind mei nog een keer toppen, dan maken ze meer bloemen en wordt de plant bossiger.

Gevonden door Thierry Delabroye.

Echt rood is schaars bij vaste planten, dit is officieel dan ook een bladhoudend heestertje dat we voor het gemak vaste plant noemen.
Je kunt hier randjes mee beplanten of hoogteverschil maken in een zonnige border.
Het blad is aangenaam zilver grijs.

Een vuurtje voor je warm en zonnig randje.

Aan de voet van lavendel of andere zonaanbidders zijn deze bodembedekkers heel geschikt.

Deze heeft donkergroen blad.

Het is vrolijk ouderwets bruikbaar tuinspul.

De combinatie van romig zacht roze met grijs blad is heel bruikbaar tussen je lavendel of met andere droogte minnende planten.
Lieve bloemetjes voor er tussen.
Ze zijn sterk en makkelijk en ze dragen met hun vrolijkheid echt iets bij.

Na hun rijke bloei mag je ze graag eens stevig terugknippen. Soms krijg je dan nog een vlucht maar in ieder geval zorg je zo voor vers blad en een volle plant.

Ook wel bekend als 'Red Orient'.

Het is een klein bladhoudend heestertje met kleine bloemetjes die een beetje op roosjes lijken. Helianthemum is nauw verwant aan Cistus. Je kan het zien als quasi inheemse miniatuur Cistus. Ze moeten in de volle zon anders worden ze slap en bloeien weinig. In de zon zijn ze heel makkelijk.

Deze is fabelachtig fel rood.

Dit is wellicht de meest grijsbladige en de witste die we hebben. En de ook de meest geliefde waar we nooit genoeg van hebben.

Knip ze voor of na de bloei. Vroeg snoeien doet ze later bloeien maar tegelijk de plant goed.

Zilver en wit; altijd heerlijk samen.

Ik ben verliefd, je komt haar dus ook regelmatig tegen in onze tuin.

Makkelijk, sterk, groot, maar niet omvallend, snelgroeiend, laatbloeiend, betrouwbaar en niet woekerend. Het is toch niet weer die geelvrees die je tegenhoudt?

Deze is citroen geel, moet kunnen. Een vaste zonnebloem met heel veel kleine bloemen.

Wat zet je ernaast? Probeer eens Eupatorium en Miscanthus.

Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.

Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.

Een zonnebloem zonder bloemen.

De smalle grijze blaadjes verspreiden een warme kerrie-achtige geur in de weide omtrek.
Echte kerrie is een kruidenmengsel dat hier niets mee te maken heeft, puur toeval dus die geur. Maar je kunt kerrie plant wel als vervanging inzetten. (Pas aan het eind toevoegen.)
Het zeer zilveren blad maakt mooie bolletjes als je een beetje helpt met snoeien.

Geurig bolletje zilver zomer en winter.

Deze spontane kruising tussen Helleborus orientalis subsp. abchasicus en H. niger subsp. macranthus werd in Frankrijk omstreeks 1998 gevonden in de tuin van Docteur Deken.
Het is een lage plant met vaasvaardige, zeer grote bloemen, bijna zo groot als een handpalm.
Een bijzondere primeur, vooralsnog zeldzaam omdat ze zich niet gemakkelijk laat vermeerderen.
Fenomenaal, een historische mijlpaal.

Helleborus argutifolius of H. lividus subsp. corsicus is een grote plant met schotelvormige groen-gele bloemen en getand blad. De meest heesterachtige, dus vertakkende, in het geslacht staat graag zonnig en droog.

Schaduwplant worden ze ten onrechte vaak genoemd.
De meeste Helleborus soorten nemen dankbaar genoegen weinig zon. Maar deze staat toch echt veel liever in de zon.

Het roodbewaasde donkere blad en de rode stengels zorgen voor een nog groter contrast met de helder groene bloemen. Helleborus foetidus is tijdens de bloei als het ware gedeeld. Van onder diep donkergroen en van boven fris groen.

Dit Nieskruid heeft ook graag een beetje zon en wil liefst via zaailingen wat wandelen in je tuin.
Bloeit de hele winter ongeacht het weer.

Een kleurrijke en zeer groeikrachtige intersectionele kruising waarbij de heldere kleur van de grote bloemen op lange stevige purperen stelen afkomstig is van Helleborus orientalis, het stevige geaderde blad van corsicus of lividus, de groeikracht en rijke bloei van niger en zo kunnen we nog even doorgaan....
In deze vitale plant zit 12 jaar werk van veredelaar Rodney Davey. Ze zijn vegetatief vermeerderd.
Fenomenaal van kleur.

De sprekende kleuren van de Rodney Davey Marbled Group bekend van 'Anna's Red' en 'Penny's Pink'.

Deze is extreem rijk bloeiend. De bloemen zijn groot, sprekend rood, komvormig en aankijkend.

De concurrentie is natuurlijk moordend, met dank aan Rodney.
Maar pas extra op voor deze, voor je het weet ben je 'versierd'.

Een extra groeikrachtige met zeer grote open bloemen.

Rijk bloeiend en net zo heerlijk intensief van kleur als al die nieuwe 2017 introducties uit de Rodney Davey Marbled Group.

We zijn hier erg mee in onze nopjes.