Een echte Slavische plant, wild voorkomend in Joegoslavië, Albanië, Bulgarije en Roemenië waar ze in struikgewas en open bossen te vinden zijn. De kleur is zeer bruikbaar en de textuur mag er, hoewel een tikkeltje wild, ook best zijn. De kleine platte bloemhoofdjes staan op lange elegante 08-04-2019stelen. Aan de basis vormen ze een scabiosa-achtig bladrozet. De totaal indruk is natuurlijk maar ook opvallend.

Zaait zich ook lekker zelf verder.

Uit een soort graspol van breed puntig blad worden deze pijlen afgeschoten.

Het verloop van groen naar geel is heel aangenaam bij deze cultivar uit 1940. De stelen zijn stevig.
Vuurpijlen kunnen wat onregelmatig bloeien. Ze hebben vooral warmte nodig. Maar als ze eenmaal gaan, dan gaan ze goed.

Heerlijk exotisch.

Verkleurend van zacht groen naar bijna wit.

Het blad in de winter graag er aan laten als dekentje. In het voorjaar mag er zo nodig wat aan geknipt worden.

Nice Queen.

Ik begin ze steeds meer te waarderen deze feestelijke planten die van de zomer een vurig feestje maken.

Deze rijke bloeier is nog vrij nieuw in ons sortiment en zou prima winterhard zijn.

Uitgebloeide bloemstengels wegknippen stimuleert de vorming van nieuwe.

Imposante, stevige, manshoge bloemstengels met tot 25 cm lange bloemtrossen.

Het blad komt tot ongeveer een meter.

Voor wel heel bijzonder spektakel.

Dit met van die reuze blauwe Eryngium en we hebben al een monumentaal feestje.

Op de foto in onze tuin tussen Deschampsia.

Deze door ons geselecteerde rijk bloeiende zaailing geïntroduceerd in 2008 heeft helder violette, bijna witte bloemen die scherp contrasteren met de donkerste knoppen die we ooit zagen.

Precies wat we zochten.

Vibrerend, elektriserend.

Een voor ons nog nieuwe doorbloeiende en vrij compacte donkere selectie die vroeg en lang bloeit.

Zowel de bloemen als de knoppen zijn donker.

Veel meer kan ik hier voorlopig nog niet aan toevoegen.

Zowel de bloemen als de knoppen zijn zeer donker. De plant is bloeiend ongeveer 50 tot 60 cm hoog, zeer geschikt voor kleine heggetjes. De bloemen houden hun kleur ook na drogen. Gevonden door Major Lawrence Johnston (1871-1911?) in Frankrijk en meegebracht naar 'Hidcote Manor', Gloucestershire, Engeland. Vragen naar 'Hidcote' gaat zo: " Ik zoek een lage en heel donkerblauwe lavendel."
Echt een ouwe trouwe overlever met steeds meer kansrijke concurrenten.

Lijkt op 'Beechwood Blue' maar iets kleiner en meer spreidend van groeiwijze, kortere bloeiaren, grijzer en meer aromatisch blad.

'Hidcote' blijft iets lager. Introductie van voor 1963 door Thomas Carlile, Loddon Nurseries, Berkshire, Engeland.

Een goede, vrij donkere vinden wij en de Royal Horticultural Society beaamde dat met een Award of Garden Merrit.

Zuiver wit, rijk bloeiend, zeer compact, nauwelijks groter dan 30 cm in bloei, zelfs zeer oude planten blijven zo laag.

Goed winterhard zoals alle angustifolia, maar wat vocht gevoeliger dan de meeste en geen liefhebber van woekerende buurplanten. Voor een open zonnige plek dus.

De allerlaagste witte.

De meest grijze maar ook een van de langstbloeiende angustifolia. De donkere bloemen vormen een scherp contrast met het lichtend grijze blad.

Een cultivar met veel impact en klassieke uitstraling. Deze ga je zeker onthouden als je hem hebt zien bloeien. Meestal houdt de rijke bloei aan tot oktober. (De foto is in oktober gemaakt.)

Uitzonderlijk lang bloeiend.

Deze witte dwerglavendel werd door Carliles Nurseries voor de Wisley trial verkeerd aangeleverd als 'Nana Alba'. Daarom kreeg de plant uiteindelijk de naam van de dochter van Thomas Carlile de stichter van Loddon Nurseries.
De knoppen zijn lekker zilver, de bloemen zuiver wit. Ze is zeer compact en tamelijk aromatisch van geur met een vleugje citrus.
Grijs, zilver en wit; een bijzonder goede, lang levende, recente introductie.

Deze Noord Afrikaanse lavendel ruikt curieus genoeg sterk naar bonenkruid en is culinair ook te gebruiken als vervanging daarvoor. De hele zomer doorbloeiend met diep blauwpaarse bloemetjes in vertakkende aren en snel uitgroeiend tot een bossige plant, dus prima geschikt als eenjarige. Hartstikke leuk diep ingesneden geveerd blad.
Ze verdraagt weinig vorst maar bloeit snel weer uit zaad. Niet winterhard dus.

Heerlijk, bijzonder en geurig.

Deze hybride lavendel is ontstaan uit de complexe kruising van Lavandula stoechas met een aantal andere soorten.

De kleur en bloemvorm zijn bijna identiek aan 'Helmsdale' de plant is veel compacter.
Ik vermoed dat het een zaailing is van 'Helmsdale'. Dat die tamelijk soortecht uitzaait was me al opgevallen.

Diep donker rode wijn met veel bouquet.

Grijsbladig, herbloeiend.
Heerlijk vanwege de bijna blauwe maar stiekum paarsblauwe bloemen en helder witte vlaggen.

Geweldig mooi, maar matig winterhard, dus maak er geen heggetjes van.

Een blonde Spaanse.

Een van de vele recente kruisingen van Lavandula viridis met stoechas en soms pedunculata die allemaal kunnen door- of herbloeien. Grijsbladig met helder violette vlaggen.

Zoet-zuur van geur.

Een heerlijke roze met grijs-groen blad.

Tamelijk dikke bolle aren en korte brede vlaggen op lange stengels.

Af en toe uitgebloeide bloemen wegknippen voor herbloei.

Deze nieuwe kruising van Lavandula latifolia x Lavandula dentata heeft zeer bont driehoekig blad en een geweldige zoete geur.

Het is vanwege die geur dat ik er zo dol op ben. Misschien maakt deze het iets te bont, maar dat bonte blad compenseert wel voor de wat minder rijke, vrij late bloei.

Het is een half winterharde potplant

Een kruising van Lavandula angustifolia met Lavandula lanata (wollige lavendel).
Ze heeft donkere bloemen in typisch taps toelopende lange aren, dus dik van onder en spits van boven op lange elegante bloemstengels.
Lavandula x chaytorae staat graag droog.
Je mag ze stevig terugsnoeien als ze in het voorjaar aan de groei gaan.

Lange wapper met poederwit, grijs blad.

Dit is een van de meest succesvolle pogingen 'Barnsley' te verbeteren. Ze lijken op elkaar, zijn beide wit met een donker hart. De oude bloemen bij 'Blushing Bride' verkleuren echter niet naar roze wat een goede eigenschap is. 'Blushing Bride' groeit wat minder krachtig en blijft ook iets lager.
De levensduur lijkt ons ook wat langer.

Ze zou er bijna van gaan blozen.

Het zijn ouderwetse planten met inheemse wortels. Uitstekend geschikt dus voor onze tuinen sterk en makkelijk en ook aantrekkelijk voor nuttige insecten, bijen en vlinders.

Compact en rijk bloeiend.

Half gevuld, dus nog wel met een open hart.

Het geheim van eeuwige schoonheid.

Braaf soepenkruid van vroeger. Plantaardige bouillon. De planten kunnen het best zo lang mogelijk van de bloei gehouden door bemesting en regelmatig terug snijden. Dat verdraagt de plant prima.
Maggieplant heeft een sterke smaak die snel overheerst. Een echt keukenkruid dus, maar ach, als de bloeistengel eenmaal omhoogschiet is dat ook nog eens goed voor een heerlijk geurig boeket.

Door de Romeinen uit Iran gehaald.

De wondervrucht die volgens sommigen het eeuwige leven dichterbij brengt terwijl anderen wijzen op gifstoffen als atropine die bij de plantenfamilie (aardappel, tomaat) horen. Vast staat dat tussen al dat 'gif' heel veel gezonde vitamines schuil gaan en dat gif met mate ook heel gezond is.
Afkomstig uit China, warmte minnend. Ze groeit verwilderd in onze duinen. Gedoornde struik met smal zilver blad.
De vruchten zijn goed te drogen en lekker in salade.

Bloeit vroeg met geurende bloemen met tot 18 cm lange bloemblaadjes die elegant en sprookjesachtig naar beneden hangen.
Na de bloei loopt het blad bronsgroen uit. De herfstkleur van het blad is goud-geel.

Na 10 jaar zo'n 4 tot 5 meter hoog, maar hij groeit door, zowel in hoogte als zijwaarts.

In 1959 gevonden door en vernoemd naar K. Wada in Japan.

Gloster is een Duits ras met een aangename zoetzure smaak en goede bewaarbaarheid. Het is een vrij krachtige opgaande groeier die regelmatig moet worden gesnoeid, Ze is zeker als laagstam al op jonge leeftijd vruchtbaar.

Gloster is weinig ziektegevoelig en goed zelfbestuivend. Andere bestuivers zijn: 'Cox', 'Discovery', 'Golden Delicious', 'James Grieve' 'Pinova, 'Santana'.