Een hele generatie dwerg-vlinderstruiken staat op. Althans, veel daarvan groeien zoals deze meer spreidend dan opgaand. Ze zijn bijna allemaal infertiel waardoor ze langer bloeien en zich niet uitzaaien.
De Dreaming serie is geselecteerd door Peter Podaras uit Californië.

Door hun lange bloei en compacte spreidende groei zijn ze ook geschikt om in pot te houden.

Deze dwerg-Buddleja groeit breed uit en maakt lange pluimen.

Ze maakt zijscheuten en bloeit daardoor lang.

Knip haar net als de andere vlinderstruiken in het voorjaar diep terug zodat ze mooi vol blijft.

Uit de Humdinger serie van Walters Gardens.

Dit is volgens de Royal Horticultural Society de beste roze, vandaar de 'Award of Garden Merrit' die in 2010 nog werd bevestigd.

De beste roze onder de klassieke roze vlinderstruiken dus.

Een flinke struik die elk voorjaar diep moet worden teruggesnoeid.

Plenty, pretty, pink.

Een van de meest succesvolle vlinderstruiken ooit en nog steeds een van de beste roze.

Gevonden in de VS en in 1942 geintroduceerd door Karle A. Lucal.

Door de RHS bekroond met een AGM in 1950 en 1984 en nogmaals bevestigd in 2010.

Zeer groeikrachtig, aren tot 40 cm lang.

Deze recente introductie heeft extreem lange doorbuigende bloem-aren. Ze worden tot 50 cm lang. Door de hangende bloemen lijkt ze inderdaad op blauwe regen.

Uitgebloeide pluimen wegknippen bevordert herbloei.

Ze kan ook in pot worden gehouden.

Net als de rest in het voorjaar stevig terugsnoeien.

Deze oude vriend was in 1994 vaste plant van het jaar.

Heerlijke frisse muntgeur, sierlijke, luchtige en langdurige bloei, ongedwongen bossige groei en glimmend rond blad.
Er bestaan ook vormen met meer behaard blad. In de Pyreneeën noemen ze die bergmunt.

Wolkjes porselein wit en geur voor tuin en Italiaanse keuken.

Een fijn formaat struik met groot glimmend blad waar de kleine bruinrode bloemetjes als waterlelies boven zweven. In het najaar worden een soort rozenbottels gevormd.

Bloeit lang, in de zomer als het heerlijk is.

De kruidige meloengeur hangt er als een walm omheen voor een extra dosis kneed je het blad.

Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar nog levendiger roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best. Het vormt een pol van ongeveer 50 × 40 cm. Ooit werd mij verteld dat het niet winterhard zou zijn, maar wij weten, sinds het meer dan tien jaar in onze feestborder staat, dat dit een van de betrouwbaarste grassen is die we kennen.
Het doorstaat met kleurig fris blad al die jaren glansrijk de winter en bedekt daarmee de bodem uitstekend..

Lijkt op Carex comans 'Bronze Form' maar dan iets groter en met breder blad. Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar levendig roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best.
Deze, zo werd mij ooit verteld zou niet winterhard zijn, maar wij weten uit ervaring dat dit een van de betrouwbaarste bladhoudende grassen is dat hier al vele jaren met kleurig fris blad glansrijk de winter doorstaat.

Smal donkergroen blad diep donkere pluimen in het najaar.

Ze hebben een Mediterrane uitstraling maar komen oorspronkelijk uit Oost Azie. (Mongolie, China, Korea, Japan)

Knip ze in maart of april pas terug net als vlinderstruiken.

De blauwste, met een goed rechte habitus.

Deze 'mediterrane' plant komt oorspronkelijk uit Oost Azië. (Mongolie, China, Korea, Japan). Ze is recent verhuist van de familie Verbenaceae naar Lamiaceae.

Deze van Liss Forest Nursery heeft aangenaam zilver grijs blad zodat ze als laatbloeier het hele jaar aantrekkelijk is. In 2008 op Plantarium onderscheiden met een zilveren medaille.
Je mag ze in het voorjaar diep terugknippen.

Nou ja zeg; witte rode valeriaan.

Gewoon een vergeten bloem voor je witte border.

No nonsense plant die in alle tuinsferen past.

En bovendien heel mediterraan, zonaanbiddend en insektenvriendelijk.

Zo'n feestelijke ouderwetse plant waar heel veel mee kan. Ik zag ze voor het eerst lang geleden groeiend op een muur in Zuid Frankrijk. Je kunt ze laten verwilderen in een berm maar ook in een prairie of gewone border doet ze goed mee.

Het blad is rauw en gekookt eetbaar, de wortel kan in soep.

Herontdekt zeg maar.

Zichtbaar verwant aan Scabiosa, deze hoge strak omhoog groeiende en stevige plant met bloemen in een romig zachtgele kleur. Het wordt het een statige plant die zich royaal uitzaait. Onze regionale radio-tuin-vraagbaak, Loek Peters, had vanwege zijn flamboyante alpinopet de bijnaam: 'grote plathoofd'. Het is ook een plant die hem vanwege het natuurlijk karakter zal bevallen.

Ze staat massaal in onze tuin.

'Treneague' is een niet bloeiende kloon van Roomse Kamille. Hij vormt een zeer compacte platte sterk geurende zode. Een eigen veldje van deze appelkamille om met blote voeten te betreden is grote rijkdom die appel-badschuim ver achter zich laat. Bedenk wel dat de reputatie makkelijker dan gras niet helemaal terecht is. 'Treneague' moet absoluut zon hebben en liefst een beetje zandige grond. Reken op 7 tot 9 stuks per m2.

Een elfjes bloem die heerlijk door je witte border rankt met tere takjes.
De aren passen overal bij en zijn bijzonder lieflijk.

Als je tijd hebt om uitgebloeide aren weg te knippen worden er nieuwe bloeiende zijtakken gevormd.

Lieve vrienden van ons claimen, lang geleden, de eerste plant ons land binnen te hebben gesmokkeld, waarvoor dank.

Een kleine boom die van oorsprong in bossen en op rotsen groeit. De bloeitijd is in juni-juli met mooie helderwitte bloemen. De kleine fijne bloempjes hangen in pluimen bij elkaar. De frisgroene bladeren zijn smaller dan Chionanthus virginicus, mooier zelfs nog.

Een kreukelig lief eendagsbloemetje dat strak trekt in de loop van de dag en tegen de avond uitvalt. En dan de volgende dag weer nieuwe kreukels. Elke dag een verse vlucht bloemen, dat is Cistus.

Dit is een van de soorten waar de hars traditioneel van gewonnen wordt. De laudanum waar een van de drie koningen mee bij kindeke Jezus op kraamvisite ging.

Groengrijs blad, zomer en winter.

Ten noorden van de Seine alom geprezen als de meest winterharde Cistus. Groot, aromatisch donkergroen glimmend blad. Bloemen wit met een geel hart.
Het is een wat rommelige struik met bloemen luchtig op lange stengels.

Veel van de andere redelijk winterharde cultivars zijn kruisingen met C. laurifolius.

Snoeien; niet, of lichtjes meteen na de bloei.

Over deze en andere Cistus bestaat veel verwarring. Ze worden vaak veel groter dan wordt beweerd en je kunt ze niet kort houden met snoei, want dan bloeien ze niet. Ook wordt vaak onterecht beweerd dat ze van kalk houden, want dat doen mediterrane planten nu eenmaal.

Dit is met 1,5 tot 2 meter een forse bladhoudende struik voor een beschutte standplaats. Het blad is groot en gerimpeld.

Hoewel we de plant die we 20 jaar geleden kregen inmiddels kwijt zijn voordat we er veel ervaring mee konden opdoen proberen we het nog een keer met deze zeer diverse soort. Het is niet de meest winterharde in ons sortiment. Geef haar dus een beschutte standplaats. Een beetje schaduw zou ze verdragen, maar in de zon bloeit ze nog rijker.

Saliblaadjescistus.

Een grote struik vooral bewonderd om de tot 8,5 cm grote bloemen.

Wordt gewoon hoog, niet snoeien!

Je moet er plaats voor hebben, maar dan heb je ook wat. Zo lang de winters het toelaten.

De kruising van C. ladanifer x C. populifolius.

Zuurminnend.

Deze kruising van C. x canescens met vermoedelijk C. laurifolius gevonden door J. E. Sammons lijkt sterk op C. argenteus 'Peggy Sammons' maar heeft kleiner blad. De bloemen zijn zacht zalmroze en 5 tot 6 cm groot. Ze verdraagt tot -15oC en neutrale of licht kalkhoudende grond hoewel ze liever wat zuur staat.

Erg rijke bloeier met een lichte neiging tot zichzelf quasi dood bloeien.

Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.

Die feestelijke rode lampionetjes zijn de knoppen aan rode bloemstengels waar de zuiver witte bloemen uit vlinderen.
Het donkergroene ruwe blad en de compacte struikvorm geven de plant daarna blijvende waarde.
Deze kruising van; C. populifolius x salviifolius heeft de winter van 2010 nipt overleefd.
Zo'n 12 jaar lang daarvoor was ze bij ons probleemloos winterhard. Inmiddels staat ze al weer 5 jaar.