Heerlijke kleuren die verlopen van warm rood over romig roze naar citroen geel.
Warmte als totaal impressie en veel diepte en drama.
Het is een sterke die ik bijzonder graag in veel tuinen toepas.
Uiteraard is het ook een prima snijbloem.
Vuurwerk met een vleugje roze.
Heel fijn ingesneden spits grijs blad en fris crème citroen (of is het zwavel) gele bloemen.
Een nieuwe uit 2013 waar we veel van verwachten, vooral in combinatie met diep donker paars van een Salvia of een Aconitum.
Half bladhoudend en tapijtvormend, dus bodembedekkend.
Deze heerlijke kleur is in veel borders bruikbaar. Een van de roodste duizendbladen moet ik zeggen om niet in de discussie: wat is de roodste, verstrikt te raken. 'Paprika' is geweldig maar de concurrentie wordt steeds grootser.
Salvia nemerosa en Perovskia ernaast zetten zijn inkoppertjes maar overweeg ook eens te mengen met nog meer rood voor een vurige border.
Een hete paprika.
Toch wellicht misschien zelfs nog feller rood dan 'Paprika'.
Ze is compact en heeft helder glanzend vuurrode bolle schermen op korte stelen.
Zeer oki doki plant dus.
Een zuiver witte voor je maagdelijke tuin.
Sterk en makkelijk en de beste witte volgens ons.
Ze groeien natuurlijk ook wild langs de rand van ons kweekveld waar ze volgens Rudolf Steiner een zeer positieve invloed uitoefenen op de gewassen.
Het blad mag door je omelet.
Verbeterde natuur, voor de waspoeder reclame
Al bijna 30 jaar fascineert het donkere blad van wat destijds Cimicifuga heette mij zeer.
En ze worden nog steeds donkerder.
Deze introductie van Fred en Mary Ann McGourty uit Norfolk (VS) heeft het allemaal; het donkerste blad en die heerlijke vanille geur van de bloemen.
Ze verdraagt schaduw, houdt van vocht en mag in de zon staan als het daar niet de droog is.
Oersterk.
De diep chocolade bruin-rode bladkleur maakt deze slaande schoonheid zeer begeerlijk. Sterk zoet vanille geurende roomwitte bloemen aan lange stelen.
Officieel voor de schaduw, maar je krijgt bij ons ontheffing af te rekenen met wat bruin blad na de echt hete zomerdagen, maar ook intensievere bladkleur en wat meer bloei als ze in de zon staat. Water geven mag ook.
Die geur is groots.
Een heerlijke tamelijk nieuwe met het diepste donker strak bruinrood contrasterend blad. De bloemen blijven maar even roze. Na een paar dagen zijn ze gewoon wit.
De bloemen zijn zeer geurend.
Als ze genoeg vocht krijgen mogen ze ook in de zon. Ze overleven alles.
Dit zijn langlevende, zeer sterke planten.
De donkerste die wij kennen.
Donker purpoer blad in het voorjaar net als Agastache 'Linda'. Lekker muntachtig van geur en lang bloeiend.
Uiterlijk eind mei een keer half terug knippen zorgt voor langere en vollere bloei en maakt de plant standvastiger.
Het ziet er naar uit dat hier wat bloed van de door ons geïntroduceerde 'Linda' in zit. Ik weet helaas niet wie dat er in gestopt heeft.
Bloedmooi chocomuntje.
Deze recente introductie zou je een compacte uitvoering van Agastache 'Blackadder' kunnen noemen.
Ze blijft laag en compact en bloeit goed door met forse bloeiaren.
Nog zo nieuw dat we de twee nog niet jarenlang hebben kunnen vergelijken. Maar qua bloei zou dit wel eens een winnaar kunnen worden.
'Blackadder' is er een van Coen Jansen. De aren zijn slank en met name in de kern, de kelkblaadjes en de stengels zeer donker zoals de naam belooft. Veel beter nog dus dan 'Blue Fortune'.
'Blackadder' is bovendien al jaren de meest standvastige donkere.
Eenvoudig prachtig bovendien.
In mei of begin juni iets terugknippen maakt dat ze wat later maar ook langer en rijker bloeien en compacter groeien.
Een verbetering van Agastache 'Blue Fortune' wordt hiervan beweerd vanwege de veel dieper kleur en dat klopt. Maar die verbetering zagen we ook al bij 'Blackadder'. Deze is niet alleen spectaculair van kleur maar ook aanzienlijk lager. Of ze net zo standvastig is als 'Blackadder' hebben we nog niet met zekerheid kunnen vaststellen.
De bloemen zijn bijna theatraal protserig dik en donker.
Brian Kabbes heeft deze vrolijke kanjer voor introductie zwaar op de proef gesteld. Zomer en winter, jarenlang sneeuw en ijs trotserend in een potje buiten bewees ze haar standvastigheid.
Kwekerij Kabbes won er de Tuin & Co Award 2010 mee.
We kregen er een en maakten er een voorraadje van.
Onze eigen introductie uit 1999.
In het voorjaar is het smalle, klein en fijne blad diep donkerbruin.
Door het violet van de bloemetjes is wat oranje zichtbaar van een van de ouders: Agastache rupestris, Agastache rugosa de andere ouder bracht het donkere blad. De knoppen zijn purper.
Zeer standvastig en winterhard. Subtiel, fijnzinnig en aromatisch.
Een schatje.
Lekker lange aren tot 40 cm die als een serpent omhoog kronkelen. De voor Agastache minder gebruikelijke grondscheuten zorgen voor extra standvastigheid.
Omdat de bloemen grotendeels steriel zijn bloeit ze lang. De kleur is heel bruikbaar en ligt in het romantische spectrum waar we wel weg mee weten.
Een van de eerste bijdragen van Coen Jansen aan dit geslacht.
Tuinslangentoorts.
Deze wildvorm heeft beslist toepassingmogelijkheden. Het is een reusachtige en weinig bekende achtergrondplant in het bij bijen en vlinders geliefde geslacht. De bloemen zijn heel erg zacht citroengeel, de geur is zwak. De plant wordt snel zeer groot maar is tamelijk kortlevend. Je kunt zelf van het zaad dat ze het eerste jaar maken jarenlang nieuwe kweken.
Dit zijn die prachtige silhouetten uit de hersfsttuin van Oudolf.
Een echte oudgediende, al vanaf het prille begin in ons sortiment.
De noord Amerikaanse indianen gebruikten deze als bieslook. De smaak houdt het midden tussen gewone bieslook en Chinese bieslook en gaat dus lichtjes richting knoflook.
Prima randplant met sierlijk hangende bloem belletjes aan een gebogen zwart steeltje. Ze staan bij ons in de prairie.
Een vaste knoflook, die meestal 12 tenen maakt rondom de bloeistengel. Wij 'zaaien' broedbolletjes dus meerdere planten per pot, geen dikke knoflook. Als je ze uit elkaar trekt en op rijen plant maken ze dikke tenen. In de lucht waar normaal de bloem zit ontstaan 'broedbolletjes' die je ook kunt eten of weer planten.
De grap zit in de stengels die met een zwierige krul 'ploink' zeggen.
Een zeer amusante plant zowel voor kinderen als voor kookgekken.
Onze bieslookcollectie is zeer verrijkt met deze sprookjesachtige witte.
Niet alle witte vormen zijn zo zuiver van kleur en deze is bovendien zeer groeikrachtig zodat je er ook in de keuken iets aan hebt. De bloemetjes zijn eetbaar en gebruik je natuurlijk als decoratie. Bieslook in een vaas is vanwege de geur helaas niet voor iedereen een succes.
Knip een elfje door je sla.
Nog zo'n sprookjesplant van Elizabeth en Alasdair MacGregor die we kennen van de fantastische 'Wild Swan'.
De eerste bloemen zijn enkel, later worden ze halfgevuld.
Dit zijn precies de kleuren waar ik bij Anemone al zo'n 25 jaar naar zoek.
Heerlijk zacht romig zilver-roze, bijna witte bloemen uit zilveren knoppen.
Misschien wel de allermooiste roze met gigantische geweldige bloemen op stevige stengels.
Lieflijk verleidelijk.
Een zeer goed standaardras met excellente halfgevulde zuiver witte bloemen.
Groot en sterk en meer dan 18 jaar.
Plant ze vanaf het voorjaar tot uiterlijk begin oktober zodat ze voor de winter nog goed kunnen aanwortelen.
Daarna zijn ze uitstekend winterhard.
We verheugen ons al lang op deze bijzondere kruising die al sinds 2004 in Schotland werd getest door de vinders Elizabeth en Alasdair MacGregor. In 2011 werd ze beste introductie op de Chelsea flower show. Ze bloeit zo lang omdat het een kruising is tussen een voorjaarsbloeiende (A. rupicola) en een herfstanemoon.
'S nachts sluiten de bloemen zich half en gaan een beetje hangen. In de ochtend toont ze daarom haar paarse stroken. Als het warmer wordt toont ze haar zuiver witte hart.
Uit Nederland bij Monksilver Nursery aangekomen onder de naam 'E.C. Buxton' en omgedoopt vanwege haar afwijkende mayonaise kleur omdat de bloemen bleker crème-wit verkleuren van zachtgeel.
Donkergroen filigrein blad. Een lang bloeiende plant voor een niet te natte plaats. In de loop van de zomer kan de plant het beste wat worden terug geknipt anders bloeit ze zich soms dood.
Je kunt ze ook voor de vaas knippen.
Een aangename donkerbruine bladplant met contrasterende rozig witte bloemschermen. In het zelfde genre als Angelica sylvestris 'Vicar's Mead': een inheemse plant met een aangenaam afwijkende bladkleur.
'Ravenswing' zaait zich rijkelijk en vrij soortecht uit en vormt zo tapijtjes met dat heerlijke bruine blad. Dit gebeurt zonder andere planten te verdringen of belemmeren.
Laat haar spontaneren!