Grassen maken van je combinatie iets vanzelfsprekends waarschijnlijk omdat elke natuurlijke vegetatie gras bevat.
Dit zijn heerlijke beige wolken, maandenlang, als het meezit tot diep in de winter. In de tussentijd laat je er van alles bovenuit piepen.
Zet er bijvoorbeeld eens een flinke Kniphofia of hoge Digitalis tussen.
Inheems, sterk en makkelijk.
'Goldtau' bloeit later dan 'Goldschleier' en behoudt de pluimen beter na de bloei.
Misschien in eerste instantie iets minder rijk en spectaculair bloeiend, maar veel langer van nut omdat de pluimen zelfs bijna de hele winter blijven zitten.
Ruwe smele is waardplant van de microvlinder witkopgrasmineermot (Elachista albifrontella), mocht je dat willen weten.
Heerlijke dauwdragende gouden wolken.
In Nederland is deze soort zeldzaam en beschermd. In de buurt van Amsterdam kom je ze nog wel tegen.
Ze komt meer voor in midden en zuid-oost Europa. Ze stond vaak in kloostertuinen vanwege haar medicinale eigenschappen en voor gebruik bij de bereiding van zeep.
Een leuke zeldzame heemplant.
Aansprekende, fijn geaderde roze bloemen met lange meeldraden. Ze vormt op droge plekken waar geen slakken komen in de loop der jaren dichte pollen. Op zandgrond groeien ze het hardst.
De etherische oliën die de plant maakt kunnen op een warme windstille avond aangestoken worden en dan enkele seconden knetterend branden.
Spetterend.
Deze schattige engel hengel werd in het wild gevonden aan de grens met Lesotho in grasland op 1900 meter door Hilliard en Burtt. Het is waarschijnlijk de meest winterharde vorm van Dierama.
Jonge planten hebben even nodig om zich te vestigen. Eenmaal in bloei zijn ze verder gemakkelijk.
Veel kruidendokters denken dat het geneesmiddel wel uit de bekende tweejarige zal worden gewonnen. Maar de vaste lanata bevat 4 x zoveel werkzame stof dan D. purpurea. Deze wordt dan ook grootschalig aangeplant voor productie van digitaloine, een op het hart werkzaam medicijn. Het lijkt me fantastisch zo'n veld een keer te mogen zien want ze is gruwelijk mooi. De bloem is bolrond vooral wit met mokka en een grote witte onderlip, van binnen bruin getekend.
Een vaste plant, maar kortlevend.
Iedereen is het met ons eens over deze, je kan niet anders dan er van houden.
De dichtbezette kaarsrechte toorts produceert zoals de naam belooft eindeloos veel kleine mokka bruine bloemen.
Het blad heeft fijne zilveren randjes. Geweldig in je mediterrane border, tussen de lavendels en ook echt betrouwbaar vast.
Een sprookjesplant.
Digitalis is een van de eerste geslachten die we omarmden in onze 30 jarige zoektocht naar de allerbeste droomplanten. Ze zijn meestal vast maar kortlevend. Deze is steriel, maakt dus geen zaad en bloeit daardoor extra lang. Op droge doorlatende grond zou ze ook jarenlang moeten kunnen leven. Het is de kruising die David Tristram maakte van twee van onze favorieten: D. obscura x D. grandiflora, de kleur zit er tussenin. De vertakkende bloemstengels heeft ze van D. obscura.
Deze 'schijn-distels' zijn van groot nut als textuurplant.
Ze verdragen alles, van zware concurrente tot droogte en koude.
Van nature komen ze voor in onder andere midden, zuid en oost Europa.
Bovendien bevorderlijk voor bijen, vlinders en andere nuttige insecten.
Deze Griekse reigersbek is ook bij ons winterhard mits ze een plekje in de rotstuin, of op doorlatende, niet te natte grond mag staan.
Ze heeft heerlijk fijn geveerd grijs-groen blad en van voorjaar tot het eind van de zomer zomer geurende, zacht gele, bijna witte bloemetjes.
Een mediterraan pareltje.
Fijn geveerd, iets grijs blad.
Helder witte bloemen met een zwart-purperen tekening.
Lekker laag zodat je ze voorin de border goed kunt bewonderen.
Vooral die tekening in de bloem.
En dat blad.
Wat zachter van kleur dan 'Big Blue'. De schijnbloem, het 'sterretje', eigenlijk zijn het steunblaadjes, is groter en fijner gesneden.
Het zijn gemakkelijke, betrouwbare vaste planten. Als het blad na de bloei geel wordt mag je het helemaal wegknippen. voor de winter loopt het weer uit.
Eryngium is super en het is leuk dat het sortiment nu in beweging komt.
Een ingetogen, maar excellente textuurplant uit de Amerikaanse tallgrass prairies. Geschikt voor droge zonnige borders. Het lange gladde spits getand blad vormt flinke rozetten en lijkt inderdaad op dat van agave.
Ze bloeit met groen-witte bolle schermpjes van 1,5 cm op een lange stevige, vertakkende steel en is prima winterhard.
Een bijzondere, wat mysterieuze sfeerplant.
Kruisdistels vind ik geweldig omdat ze overal bij passen en er een feestje van maken, niet alleen in je tuin, maar ook als snijbloem.
Het zijn, als schermbloemigen, geen echte distels en ze woekeren niet, ook niet via zaad.
Deze is alpine soort met donker paarse stengels uit de Zwitserse Alpen is zeer standvastig en onderhoudsarm. Ze kunnen na de bloei hun blad verliezen maar lopen in het najaar of in het voorjaar weer uit.
Ze zijn zo leuk en makkelijk die schijndistels. Ze zijn meer verwant aan peterselie dan aan distels maar dan met sierlijke stekels.
Dit is een schattig en makkelijk klein dwergje dat een mooi rond bolletje vormt met talrijke blauwe schermpjes.
Kabouterkruid.
De lang verwachtte opvolger van 'Jos Eijking' ('Saphire Blue') die iedereen zo bewonderd heeft in de border bij onze winkel.
Gevonden in Preston, Lancashire, met wat grotere en misschien wel nog blauwere bloemen doet 'Big Blue' zeker niet onder voor de al zo fantastische 'Jos'.
Even sterk, betrouwbaar vast en combineert met alles.
Een van mijn allerliefste planten.
Eryngium x zabelii is de kruising van Eryngium alpinum x bourgatii met typisch veel grotere bloemhoofden dan beide ouders. Deze nieuwe werd gevonden door kwekerij Arends uit Ronsdorf.
'Violetta' heet zo vanwege het vleugje purper in de donkere stengels en bloermkroon.
Dat maakt ze misschien wel de donkerste van allemaal.
De groei van deze is bijzonder gedrongen waardoor ze een heerlijke strakke bolronde struik vormt die opmerkelijk genoeg bloemen bijna hinderlijk maakt omdat ze die prachtige vorm verstoren. Het blad is zacht behaard en bol.
Ze is wat vorstgevoeliger dan andere selecties en heeft daarom een beschutte, warme zonnige standplaats nodig om te shinen.
Deze bevelen wij aan voor droge moeilijke plekken waar anders niets meer wil groeien. De stolonen kruipen zelfs op de ongunstigste plekjes nog gestaag maar niet problematiisch verder.
Het blad ontwikkelt zich na de geurige bloei eind april en wordt in het najaar intensiever rood.
De bloemen hebben een sterke, heerlijk zoete geur.
Een van mijn absolute favorieten wellicht vanwege intensieve kleur, dat fantastische blad en haar imposante verschijning.
De koninginnepage is er net zo dol op.
Met de traag brandende stengel bracht Prometheus het vuur dat hij van de goden gepikt had onder de mensen.
Het blad sterft soms in de zomer af om in de herfst weer op te komen.
Uitstekend winterhard op Corsica, Kreta, Menorca en bij ons.
Ferula gek als ik ben plan ik mijn vakanties rondom hun mogelijke groeiplaatsen. Als ik ze dan ontdek raak ik buiten zinnen. Tussen Barjac en Alès vond ik een paar prachtige populaties van deze superplant.
Het is een van de makkelijkste, heel spectaculair met haar purperen stelen en knoppen die zich spannend en traag afrollen. Dat donkergroene loof en dat bijzondere geel, beter kan ik mijn passie helaas niet uitleggen. Ze is bovendien goed vast.
Bijzonder vroeg afrijpende bruinrode vijg, zeer geschikt voor ons klimaat.
Het vruchtvlees is zoet en rood.
Snoei zo veel of zo weinig als je wil, maak je nergens zorgen over; deze vijg krijg je niet kapot.
Zet ze wel in de vollegrond en liefst op een arme, warme, stenige plek.
Met een takje rozemarijn er in geprikt en olijfolie besprenkeld in de oven heb je al een heerlijk dessert.
'Perretta' is een geweldig ras voor ons klimaat. De meeste vijgen verliezen in de winter de vruchten die tijdens het najaar zijn aangemaakt. Na een milde winter rijpen die van 'Perretta' in de zomer waarna ze in het najaar nog een keer kan dragen. Ze heeft grote peervormige vruchten met luchtig dieprood vruchtvlees. Het best draagt ze voor een warme muur op het zuiden.
Ze heeft bovendien sierlijk diep ingesneden vijgenblad.
Ze maakt ook in ons klimaat goed rijpende purper bruine vijgjes. Ze zijn zoet met een fris zuurtje, niet extreem zoet.
Het fantastische blad is de hoofdattractie.
Vijgen staan liefst in de volle grond op een arme droge warme plek. In hele strenge winters kunnen de toppen wat invriezen maar ze lopen altijd weer uit. Na een zachte winter beginnen de vijgen meteen te rijpen omdat de vruchtbeginsels aan de tak overwinteren.
'Longue d'Août' is uitstekend winterhard en produceert heerlijke zoete langwerpige vruchten. Bovendien heeft ze heerlijk diep ingesneden blad. Misschien wel het mooiste van allemaal.
Ze staan al meer dan 20 jaar in onze tuin. Hoogste tijd om er ook eens van te vermeerderen.
Mijn favoriete vijg.