Deze kuiflavendel heeft bijna zwarte bloemen en roze vlaggetjes. Zde geurt net als de rest heerlijk fris, een beetje zurig.
Kuiflavendels houden niet van kalk en zijn vorstgevoeliger dan gewone lavendel.
Geef ze een beschut plekje of zet ze in een pot.
Wanneer je af en toe uitgebloeide bloemetjes wegknipt kunnen ze maandenlang bloeien.
Een van de vele recente kruisingen van Lavandula viridis met stoechas en soms pedunculata die allemaal kunnen door- of herbloeien. Grijsbladig met helder violette vlaggen.
Zoet-zuur van geur.
De meest opgeruimde donker paarse hybride cultivar die er is. De vlaggen zijn donker roze tot violet. Ook dit is een hybride van L. stoechas x L. viridis. Het harige groene blad duidt daar op. Gevonden door Marilyn en Ian Wightman in Nieuw Zeeland in de jaren 90. De grote overtocht maakte deze plant nog maar tamelijk recent. Winterhard zijn ze allemaal alleen in milde winters.
Knippen na de eerste bloei geeft herbloei.
Zeer geliefd vanwege het bijna witte grijze blad en de compacte lage groeiwijze.
Korte aren met donkere bloemen sterk grijs-viltig behaard. Vrij laat bloeiend.
Een kruising van Lavandula angustifolia x lanata (wollige behaarde lavendel). Prima winterhard mits droog en zonnig geplant.
Gevonden in de jaren 80, in Kew, Royal Botanic Gardens, UK.
Liefhebber van elfstedentochten, dus droog.
Een kruising van Lavandula angustifolia met Lavandula lanata (wollige lavendel).
Ze heeft donkere bloemen in typisch taps toelopende lange aren, dus dik van onder en spits van boven op lange elegante bloemstengels.
Lavandula x chaytorae staat graag droog.
Je mag ze stevig terugsnoeien als ze in het voorjaar aan de groei gaan.
Lange wapper met poederwit, grijs blad.
Opgaand groeiende, sterk aromatische witte lavandin die doorbloeit tot de herfst.
Van jongs af aan streng snoeien, met name in het voorjaar en niet te kort voor de winter.
Witte lavandin duikt onder zeker 6 verschillende namen op terwijl er slechts 2 verschillende klonen zijn. Ik ga er tot iemand mij van het tegendeel overtuigt van uit dat 'Hidcote White' en 'Alba' dezelfde cultivar zijn.
Deze en 'Impress Purple' lijken sterk op elkaar, mogelijk is het dezelfde kloon. Het zijn de donkerste lavandins samen met 'Hidcote Giant' En 'Grosso'. Hoewel de corolla licht blauw is geeft de aar een zeer donkere indruk omdat de calyx mee kleurt. Alle vier zijn zeer goede lavandins.
Duidelijk fijner en compacter van bouw dan Lavandula x intermedia 'Alba' ('Hidcote White'). In de bloemen is soms op een charmante manier nog een vleugje porselein blauw te zien, vooral bij kouder weer. Violet is vluchtig. Ze groeit als 'Grosso': Het blad blijft vrij laag bij de grond en de 50 cm lange bloemstengels bepalen de uiteindelijke hoogte van 90 cm. Deze bloemstengels gaan elegant uitspreiden wat de uiteindelijke breedte geeft.
De belangrijkste lavendel op meer dan 2/3 van de zuidfranse productie velden heeft sinds de introductie door Pierre Grosso in 1972 stormachtig terrein veroverd.
Het blad blijft relatief laag, maar maakt uiteindelijk een mooi rond heuveltje met vertakkende 50 cm lange bloeistelen die breed naar buiten kunnen staan. Rijk aan etherische olie met een zoete kamfer geur. De bloemaren zijn 5,5 tot 9 cm lang, smal en spits in knop en uitgroeiend tot gedrongen taps toelopend.
De originele 'Grappenhall' werd rond 1902 in Engeland geïntroduceerd door Clibran, Altricham.
Wat wij tegenwoordig kennen als 'Grappenhall' is niet dezelfde plant vandaar deze nieuwe naam op gezag van Tim Upson en Susyn Andrews.
Niet zo donker dus, maar wel lange aren en lang breed en grijs blad.
Wannabe 'Grappenhall'.
Een introductie van Peace Tree Farm uit 2012. Door ons ook datzelfde jaar nog voor het eerst opgepot.
Het bijzonder zilver en breed blad met voor lavandin erg donkere bloemen maken dit bijzonder de moeite waard.
Een forse, lang bloeiende, sterke, vocht en koude resistente plant met een statige habitat.
Een in zuid Frankrijk van nature voorkomende hybride.
Maar deze is als tuinkruising midden jaren 50 gevonden in Canada.
Ze wordt veel gekweekt in Californië voor verse boeketjes, en potpourri, minder geschikt voor olie productie.
Een grote opgaande struik uit de Mitcham Group met tot 70 cm lange stengels.
Geliefd bij vlinders en een van de sterkst bloemig zoet geurende.
Deze in 2023 geïntroduceerde lavandin heeft aangenaam grijs blad en zeer dikke bloeiaren.
Voor een lavandin zou deze zeer goed bestand zijn tegen vocht, warmte en vorst.
We gaan er mee aan de slag, vooral vanwege de bloemen.
Ook dit is een lage cultivar met 4 tot 5 meter na 10 jaar. de groeiwijze is conisch, piramidaal. De sterk geurende bloemen zijn halfgevuld. Het blad is koper oranje en harig van onder glimmend donkergroen van boven.
Voor het eerst gesignaleerd in Nantes, Frankrijk 1865.
In strenge winters inpakken met rietmatten of iets anders luchtigs.12
Volle bossige planten ongeveer 130 cm hoog.
Verbazingwekkend en bijzonder. De showstopper op Chelsea 2007. In 1957 ontdekt in Mexico en genoemd naar de Californische Mildred Mathias. Desondanks bij ons prima winterhard.
Prachtig grijs-groen blad en mysterieuze hangende groene bloemen met uiteindelijk roze kleuren.
Prachtige familie van selderij.
Lange elegant doorbuigende in warme zuchtjes wind wiegende aren heeft dit prachtige in Spanje gevonden gras.
Kan solitair of door een border geweven.
Een van de weinige grassen die ook in een mediterrane border passen.
Er zijn er al zo veel die in je prairie kunnen.
Er zijn drie soorten moerbei: M. rubra uit de VS, M. nigra uit oost Azië (Iran) en M. alba uit China. 'Illinois Everbearing' is een spontane kruising van Morus alba x rubra met grote langwerpige zwarte vruchten.
De aromatische zoete vruchten rijpen vanaf juni tot september en zitten boordevol antioxidanten en gezonde suikers
Ook het blad is eetbaar maar meer nog geschikt als supergezond veevoer.
Dit is een van de allerbeste moerbeien ooit.
Het sierlijk lichtgroen vijgenblad verraadt verwantschap.
Vruchten beginnen groen-rood en kleuren later bijna zwart. De op bramen lijkende vruchten zijn zacht en zeer zoet. Eet ze rijp, liefst van de grond geraapt.
Een sierlijke, prima winterharde kleine boom.
Enige minpuntje is dat de vruchten vlekjes op terrasstoelkussens kunnen veroorzaken. Je luie stoel zet je beter onder een andere boom.
Deze mini moerbei gevonden door Hajime Matsunaga uit Japan, draagt over een lange periode, van eind juni tot oktober, zoete vruchtjes op eenjarig hout. Je mag haar dus ook in het voorjaar snoeien. Dat is niet altijd nodig, ze blijft vanzelf vrij compact en is, zoals alle moerbeien zelfbestuivend.
Ideaal voor wat kleinere tuinen of zelfs in pot op een balkon.
Ze is wat vorst gevoeliger dus beschut planten en in pot koel en donker in een schuurtje.
Snoepjes boompje.
Mijn grote liefde voor moerbessen ontstond op de landbouwschool waar een exemplaar met zeer grote vruchten stond.
'Wellington' is uitstekend winterhard, volledig zelfbestuivend en de grote zwarte bessen rijpen vanaf juni tot eind zomer.
Bomen met sierlijker blad ken ik niet behalve natuurlijk haar zusje Broussonetia papyrifera, de paspiermoerbei.
Zacht fijn blad en subtiele aartjes.
Of het nu bloeit of net niet meer is slecht te zien. Dit gras ziet er altijd even geweldig uit. Ook in de winter.
Liever niet knippen, zeker niet als ze niet aan de groei zijn. Hoeft ook niet, je trekt het dorre blad er in het voorjaar makkelijk uit.
Het waait lekker met elke wind mee.
Plant het overal massaal tussen, (denk aan Echinacea en Salvia) het is heerlijk.
Waar het kan laat je de zaailingen staan.
Dit is een blij makend goede nieuwe Nepeta. Ze is compact en laag maar bloeit bovendien van top tot teen, vanaf de grond dus. Ze heeft donkere stengels en als de bloemetjes uitvallen zijn ook de rode calyxen nog sierlijk. Als het echt over is mag je haar diep terugknippen voor herbloei.
Ze bloeit relatief vroeg en lang.
Makkelijk en.... Purr-fect.
Hier kun je op bouwen; grijzig blad, doorbloeiend, gemakkelijk.
Ik raak nog wel eens verstrikt in discussies met klanten die een lage zoeken wanneer ik deze aanbeveel boven de volgens hen lagere 'Walkers Low'. 'Six Hills Giant' is lager, groeit meer in de breedte en heeft een iets zachtere kleur. 'Walkers Low' is vernoemd naar een tuin met die naam.
Als de bloei wat minder wordt; afknippen tot de grond, dan beginnen ze opnieuw. Dat kan wel drie keer per jaar.
Het basis materiaal voor de romantische tuin. Een betrouwbare, goed doorbloeiende plant, voor liefst volle zon. Let op: de naam slaat op de herkomst, een Engelse tuin, niet op de grootte. 'Walker's Low' is hoger en meer rechtop groeiend dan 'Six Hills Giant', bovendien ietsje donkerder.
Ze kan, als je op tijd diep terug knipt, tot drie keer bloeien per seizoen.
Combineer ze met rozen, Astrantia of een gele Achillea.
Deze zeer recente introductie vormt compacte lage struikjes van 30 cm hoog en 40 cm breed.
Ze bloeien, als je de uitgebloeide bloem af en toe verwijdert de hele zomer door. Je mag ze tussen door ook een keer tot de grond afknippen.
Zeer makkelijke planten.
Make your cat purr.